زوجة مؤقتة

الحلقة السابعة

(. دخل آنس ياخد دش ودخلت شيرين تجهزله اكل وموبايل أنس مش مبطل رن ، خلص أنس الدش وخرج .)
شيرين : ايه ده يا أنس ؟
انس : فى ايه ؟
شيرين : بص وانت تعرف
أنس : مش فاهم يعنى ايه اللى فى الموبايل
شيرين : تامر بيتصل عليك
آنس : ازاى تامر بيتصل يعنى
شيرين : معرفش موبايلك عمال يرن والمتصل يبقى تامر
آنس : اه ماهو موبايله ضاع فى الحادثة وانا بتواصل مع اللى لقاه عشان ارجعله الموبايل
شيرين : يعنى تامر اتخرشم والموبايل سليم
آنس : ارادة ربنا
شيرين : ونعمَ بالله ، الاكل جاهز
أنس لنفسه >> حبكت يا زفت تتصل دلوقتى انا لازم احد احتياطاتى والاقى حجة تانيه ابات بيها عن نور
(. اتغدى انس وغير هدومه ونزل تانى راح عند نورهان .)
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة رضوى ....
(. رضوى ابوها وامها متوفيين وملهاش الا اخ واخت من نفس الاب لكن من ام تانيه هى اكبرهم وعلاقتهم ببعض كويسة جداً ، ابو رضوى كان بيعامل امها وحش جداً ، ضرب واهانه قدام رضوى وكمان كان بيخونها وفى الاخر راح اتجوز عليها وسابها هى ورضوى ومكنش بيزورهم كتير وعشان كده رضوى اتعقدت من الجواز وكرهت الرجالة وقررت تعيش لنفسها ، رجعت رضوى من عند نورهان وهى مكتئبة وحزينة جداً .)
رضوى لنفسها >> ليه يا رضوى شجعتى نور على الخطوة دى !! ليه تخليها تعمل فى اولاد أنس زى ما ابوكى عمل فيكي !! ازاى تشجعيها ده انتِ حتى مجربة يعنى ايه تبقى بتموتى فى ابوكى ويسيبك ويسيب امك حبيبتك ويروح يعيش مع واحدة تانيه ويخلف اطفال ياخدوا مكانك فى حياته ياريتنى ما شجعتها يارتنى منعتها من الجوازه دى ، سامحنى يارب لو كنت سبب فى اى ظلم هيقع على ولاد انس او مراته (بدموع) سامحنى يارب انا مكنتش اقصد
(. قطع خلوة رضوى بنفسها جرس الباب ، فتحت رضوى لقيتها بهيرة اختها ، بعد السلامات والاحضان دخل .)
رضوى : فينك يا بهره مبتسأليش ليه
بهيرة : معلش والله يا رضوى غصب عنى كنت مشغول بترتيبات خطوبتى
رضوى : هى خطوبتك امتى
بهيرة : لما بهاء يرجع من شهر العسل
(. ايوة بالظبط زى ما جه فى دماغكوا بهاء وبهيرة اخوات رضوى ، بهاء جوز علياء وعلياء اخت شيرين وشيرين مرات أنس وانس اتجوز نورهان ونورهان صاحبة رضوى :D .)
رضوى : ربنا يسعده يارب
بهيرة : بس هو زعلان منك انك جيتي الفرح ومشيتي على طول زى الغُرب
رضوى : ماهو انا فعلاً غريبة
بهيرة : ايه اللى بتقوليه ده يا رضوى والله ازعل منك
رضوى : انا غريبة عن اهل مامتك واهل بابا
بهيرة : غريبة عن اهل بابا ازاى دى عيلتك يا بنتى
رضوى : من يوم ما بابا مات لا شوفت حد فيهم ولا حد سأل عليا فكبرت دماغى واصلاً من يوم ما بابا اتجوز مامتك وامى الله يرحمها اعتزلت الناس خصوصاً اهل بابا لانهم كانوا شمتانين فيها
بهيرة : والله يا رودى عمرى ما حسيت انك اختنا من ام تانيه انتِ اقربلى من اى حد
رضوى : وانا والله بحبك انتٍ وبهاء جداً
بهيرة : طيب هتحضرى خطوبتى ولا لا
رضوى : حاضر هحضرها
بهيرة : ربنا يخليكي ليا يا رودى يارب
رضوى : ويخليكي ليا يا حبيبتى ويفرح قلبك ويسعدك
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت طه ....
بسمة : وادى القهوة
طه : قهوة لمين ؟
بسمة : ليك يا حبيبي
طه بعصبيه : هو انا كنت طلبت قهوة
بسمة : بس انت متعود تشربها بعد الغدا
طه : لما اطلب ابقى اعملى لكن متعمليش حاجة بمزاجك
بسمة : فى ايه يا طه مالك متعصب كده ليه الموضوع مش مستاهل كآنى معملتهاش
(. مردش طه على بسمة وخرج البلكونه ، بسمة زعلت اوى لان طه اتعصب عليها من غير سبب .)
بسمة لنفسها >> طيب انا عملت ايه عشان يتعصب عليا كده !! اكيد عملت حاجة وانا مش واخدة بالى !! طيب ممكن اكون عملت ايه !!
(. وفضلت تكلم نفسها كده وتسترجع اللى حصل كله خلال اليوم موصلتش لـ سبب .)
طه لنفسه >> هو ده التغيير يا طه اللى قولت لـ بسمة عليه !! ذنبها ايه بسمه تتعصب عليها عشان مشكله عندك فى الشغل مالها هى ومال مشاكل شغلك مكنش ينفع تعمل كده ، كنت اتحكم فى نفسك شوية
(. وقرر طه يروح يصالحها .)
طه : انا مكنتش اقصد اتعصب عليكي ، انا بس مضغوط فى الشغل وغصب عنى خرجت عن شعورى
بسمة : طيب
طه : خلاص بقى حقك عليا
بسمة : هتفضل لحد امتى تخرج عصبيتك فيا انا وولادى
طه : انا عندى مشاكل كتير اوى الايام دى وعشان كده ............،،
بسمه تقاطعه : الايام دى !!! ده انت لو عربيتك عطلت بتتعصب علينا لو صحيت الصبح لقيت المياه مقطوعه بتقوم علينا الحرب
طه : طيب سيبك من اللى فات خلينا فى النهاردة
بسمة : ايوة صح خلينا فى النهاردة قولى بقى انا عملت ايه اكتر من اللى بعملهولك كل يوم
طه بعصبيه : ماقولت غصب عنى خرجت عن شعورى
بسمة : ياريت المشكلة انك بتخرج عن شعورك ، بس انت لما تحس انك غلطت فى حقى مبتجيش عشان تعتذر
طه : يا سلام !! امال انا بعمل ايه دلوقتى !!
بسمة : بتدى نفسك مبررات لـ عصبيتك عليا حتى كلمة اسف يا حبيبتى مقولتهاش
طه : تصدقى فعلاً ان انا اسف بس اسف انى جيت اصالحك
بسمة : مش عيزاك تصالحنى عن اذنك (ومشيت)
طه لنفسه >> ستات مجانين فعلاً هو انا فايق للهجص بتاعها ده
بسمه لنفسها >> ربنا يهديك يا طه لنفسك قبل ما يهديك ليا
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة نورهان ....
(. أنس لسه واصل ، ضرب الجرس ونورهان فتحتله على طول كأنها كان قاعدة ورا الباب :D .)
نورهان : وحشتنى اوى
أنس : انتِ وحشتيني اكتر اصلاً (وحضنها)
نورهان : شيرين قالتلك حاجة
أنس : حكى لها اللى حصل
نورهان : طيب كويس انك عرفت تخرج من الموقف ده
أنس : لازم الاقى حجة تخليني اعرف ابات عندك
نورهان : بص بقى يا حبيبي
أنس : بصيت يا روح قلب حبيبك
نورهان : انت لما تخلص الاجازة اللى انت خدتها هتروح شغلك الصبح وتخرج من الشغل تروح تتغدى مع شيرين وتجي عندى على بعد المغرب تفضل بقى قاعد معايا وبعدين تروح تبات عند شيرين
آنس : بس انا كده مش هقعد معاكى حاجة
نورهان : يا حبيبي التلت او الاربع ساعات دول بالدنيا كلها
أنس : لا انا عايز ابات معاكى
نورهان : مش هينفع بلاش تشكك شيرين فيك ممكن تبات عندى يوم او يومين على اساس انك واخد نبطشيه فى الصيدليه مش هى خدمه ٢٤ ساعة
أنس : بصى انا هسيب شركة الادوية اللى انا شغال فيها وكفاية عليا الصيدليات بتوعى انا وشيرين
نورهان : ازاى يعني وليه كده ؟
أنس : شغل الصيدلية مش ملزم انى اكون هناك على طول
نورهان : لا يا حبيبي متسبش شغلك
أنس : مالكيش دعوة انتِ انا اصلاً كنت شغال فى شركة الادويه جنب شغل الصيدليات عشان مقعدش فى البيت كتير دلوقتى اتجوزتك يعنى وقتى كله ملكك
نورهان : ربنا يخليك ليا يارب
أنس (بيحضنها) : متخرجيش من حضنى تانى بقى
نورهان : انا مش مصدقة ان احنا اتجوزنا يا أنس تخيل بعد السنين دى كلها نتجوز
أنس : انا بقى كان عندى امل وثقة فى ربنا اننا هنتجمع فى يوم من الايام تانى
نورهان : لسه بتحبنى زى زمان
أنس : واكتر من زمان ، انا معاكى رجعت عشر سنين من عمرى ، انا بحبك اوى يا نور
نورهان : وانا بحبك اكتر واكتر متعرفش السعادة اللى انا فيها من امبارح لحد النهاردة
أنس : وان شاء الله طول مانتِ معايا هنكون فى سعادة دايماً
نورهان : ان شاء الله بس ................
أنس : بس ايه ؟
نورهان : انت مش شايف اننا استعجلنا فى جوازنا
أنس : كل السنين دى يا نور وتقولى استعجلنا
نورهان : بس كان ممكن نصبر شوية كمان لحد ما اخواتى ينزلوا وتطلبنى منهم والاجراءات تتم طبيعي
آنس : اخواتك اللى رفضونى من تسع سنين يا نور هيقبلوا بيا دلوقتى
نورهان : كنا هنقنعهم
أنس : نور يا حبيبتى انتِ مبقتيش صغيره ، انتِ عندك ٢٧ سنة ومتجوزة قبل كده
نورهان : طيب لما يعرفوا هيعملوا فيا ايه
أنس : محدش له الحق يعمل فيكي حاجة اولاً لانك مش صغيره وقد قرارتك وحرة نفسك وثانياً لانك دلوقتى مراتى وعلى ذمتى
نورهان : ربنا يستر
آنس : هيستر ان شاء الله وبعدين يعنى انتِ شيفاهم مقطعين الدنيا نزول لـ مصر
نورهان : ربنا يوفقهم
أنس : بحبك اوى
نورهان : وانا بموت فيك
*_____________________________________________**___________________________*
فى شرم الشيخ .....
(. بهاء وعلياء كانوا بره وراجعين الفندق .)
بهاء : جايز اكون غلطت بس انتِ كمان غلطتى
علياء : لا مغلطتش
بهاء : لا غلطتى يا علياء ومعملتيش اى احترام ليا
علياء : ده كان زميلي فى الجامعه واخو صاحبتى روحت سلمت عليه من باب الذوق فين بقى الغلط اللى غلطته
بهاء : انتِ خلتيني فى الحمام وقومتى روحتى مخدتيش رأيي او على الاقل كنتى تعرفيني بدل ما اجى الاقى واحد مع مراتى
علياء : كان ممكن تحتوى الموقف بطريقة افضل من كده
بهاء : انا مشكتش فيكي على فكرة انا كنت فاكره بعاكسك
علياء : بس هو افتكر انك بتشك فيا
بهاء : ما يفتكر ولا يولع انا ميهمنيش الشخص ده اصلاً
علياء : انت مش شايف انك غلطان
بهاء : انا غلطتى الوحيدة هى انى اندفعت
علياء : والاسلوب اللى كلمتنى بيه قدامه واللى كلمته هو كمان بيه
بهاء : لو بتحطى نفسك مكان الناس كنتى على الاقل التمستى لهم العذر
علياء : اوكى يا بهاء انت مش غلطان وانا اللى غلطانه وبعتذرلك انا اسفة عن اذنك
(. دخلت علياء الحمام وبعدين غيرت هدومها ودخلت تنام ، دخل عليها بهاء .)
بهاء : انا مبحبش كده على فكرة
علياء : اللى هو ايه
بهاء : انك تعتذرى وانتِ مش مقتنعه واصلاً انا مش مستنى منك اعتذار
علياء : طيب اعمل ايه يعنى
بهاء : بصى يا علياء انا ميهمنيش من اى خلاف يحصل بينا ان انتِ تعتذرى وتعترفى بغلطك او كذلك انا ، اللى يهمنى
ان كل واحد فينا يحس بالتانى ويلتمسله العذر وان اى مشكلة بينا تتحل فى وقتها بلاش نعمل تراكم للمشاكل
علياء : بس انا فعلاً مكنش قصدى حاجة وحشة انت اللى اتكلمت باسلوب وحش واحرجتنى
بهاء : اخر مرة اندفع واحرجك كده
علياء : وانا اخر مرة اعمل حاجة من غير ما اخد اذنك
بهاء : مش اذنى ، خدى رأيي
علياء : بحبك اوى
بهاء : وانا بحبك اكتر ، خلاص مش زعلانه
علياء : لا وانت ؟
بهاء : حد يزعل من روحه برضه
علياء : ربنا يخليك ليا
بهاء : وميحرمنيش منك
*_____________________________________________**___________________________*
بعد مرور شهرين ........
- نورهان وأنس عايشين مبسوطين جداً
- أنس ساب شغله فى شركة الادويه عشان يقعد مع نورهان اطول فترة ممكنة بس معرفش شيرين
- بهيرة اخت رضوى اتخطبت
- علياء حامل
- الامور مستقرة فى كل البيوت
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت هشام ....
(. هشام قاعد بيتفرج على التلفزيون فى اوضة نومه ، دخلت عليه نهى بعد ما نومت اولادها .)
هشام : الولاد ناموا
نهى : اه اخيراً
هشام : طيب يا حبيبتى نامى انتِ كمان عشان تعرفى تصحى معاهم
(. فتحت نهى الدولاب وجابت منه علبة ملفوفة لفة هديه واديتها لـ هشام .)
هشام : ايه ده يا نونو
نهى : افتحها وانت تعرف
هشام (بعد ما فتحها) : حلوة اوى الساعة دى تسلميلي يا حبيبتى (وحضنها)
نهى : بجد عجبتك
هشام : جداً والله بس دى بمناسبة ايه
نهى : فى مناسبتين
هشام : اتنين مرة واحدة ايه هما بقى
نهى : الاولى انك بتحاول بكل طاقة تعمل الحاجات اللى تبسطنى
هشام : والتانيه
نهى : ان عيد جوازنا بكرة .. كل سنة وانت طيب يا حبيبى
هشام : وانتِ طيبة وحبيبتى ومراتى بس عارفة انتِ اخر مرة احتفتلى بعيد جوازنا امتى
نهى : ايوة عارفة ، احتفلت بـ اول عيد جواز وبعدها محتفلتش
هشام : طيب يا حبيبتى يالا قومى نامى عشان تصحى مع الولاد
نهى : لا انا هسهر معاك
هشام : كده هتتعبى
نهى : وفيها ايه يعنى لما اتعب شوية عشان افضل معاك
هشام : انا بحبك اوى وحاسس ان نهى بتاعة ايام الخطوبة رجعت تانى
نهى : وانا والله بحبك واى تصرف بيخرج منى بيبقى نتيجة تعود
هشام : احنا خلاص اتفقنا هنحاول نبطل الحاجات اللى بتضايقنا ونغير من نفسنا صح
نهى : صح
هشام : ربنا يسعدنا ويخليكي ليا
نهى : ويخليك ليا
*_____________________________________________**___________________________*
فى بيت أنس ....
شيرين : أنس انت فاضى دلوقتى
أنس : ليه يا شيرين فى حاجة
شيرين : اه عايزة اتكلم معاك
أنس : اوكى اتكلمى
شيرين : احنا ولادنا بيكبروا وبما اننا عايشين عشانهم لازم نعمل اى حاجة عشانهم
أنس : اكيد
شيرين : ياريت نتناول وجباتنا كلها سوا وياريت كمان لو تخصص من وقتك جزء نخرج فيه كلنا سوا او نتفرج على التلفزيون
أنس : حاضر يا شيرين هظبط امورى وان شاء الله كل حاجة تمشى زى مانتِ عايزة
شيرين : فى حاجة كمان
أنس : ايه هى ؟
شيرين : انا هنام معاك فى نفس الاوضة عشان محمد لما كان بيتفرج على التلفزيون شاف ان الاب والام بيناموا فى اوضة واحدة وسألنى ليه مبنامش سوا فى اوضة واحدة
أنس : وانا مسألتكيش عن السبب يا شيرين
شيرين : يعنى معندكش مانع
أنس : اكيد لا طبعاً
شيرين : اوكى تمام بس ممكن اطلب منك طلب
أنس : اتفضلى
شيرين : ممكن اروح اقعد مع ماما شوية
آنس : اوكى ماشى
شيرين : بس ممكن تبقى تسأل علينا وتجى ولو مرة تشوفنا
أنس بابتسامه : حاضر هعملك كل اللى يريحك
شيرين : تسلم عن أنس
أنس لنفسه >> كويس اوى اقعد انا بقى الشوية دول مع نور
شيرين لنفسها >> ايه الحنية اللى نزلت على أنس مرة واحدة دى ولا ايه كمان كل حاجة يقول ماشى وموافق ربنا يستر
*_____________________________________________**___________________________*
بعد كام يوم فى شقة نورهان ....
أنس : عندى ليكي مفاجأة
نورهان : خير يا حبيبي
انس : شيرين
نورهان : مالها
أنس : راحت عند مامتها هتقعد عشر ايام بحالهم وطبعاً العشر ايام دول انا هقعدهم معاكى
نورهان : الله انا فرحانه اوى
أنس : يارب دايماً يا حبيبتى فرحانه كده
نورهان : ربنا يخليك ليا
أنس : وعلى فكرة مش هنزل الشغل كل يوم
نورهان : طيب كويس خلينى اشبع منك
(. هنا الجرس ضرب وهما الاتنين كانوا على اعصابهم ، قفلت نورهان الاوضة على أنس وخرجت تشوف مين .)
نورهان بارتباك : محى !!
محى : اذيك يا نورهان
نورهان : الحمد لله
محى : وحشتيني
نورهان ؛ انت جاى ليه يا محى
محى : مش قادر اعيش من غيرك
نورهان : يا محى خلاص بقى احنا موضوعنا انتهى ومش هيرجع تانى
محى : ليه يعنى ما فى ناس بينفصلوا بالسنين ويرجعوا تانى
نورهان : بصى يا محى لو كان فى امل واحد فى المية ان احنا نرجع مكنتش اصلاً طلبت الطلاق
محى : يعنى ايه ؟
نورهان : يعنى انا خدت قرار الانفصال وانا متأكده انى مش هرجع فيه فـ بعد اذنك متحاولش ومش كل شوية تزورنى انا عايشة لوحدى
محى : انا همشى بس برضه انا لسه عندى امل
(. ومشى محى من غير ماهى ترد ودخلت نورهان لـ أنس .)
أنس : مين ؟
نورهان : محى
انس : محى مين !! طليقك
نورهان بعصبيه : ايوة محى طليقي
أنس :'كان عايز ايه
نورهان : عايزنا نرجع
انس : وانتِ قولتيله ايه
نورهان : اكيد قولتله مش هينفع
أنس : مقولتلوش ليه انك اتجوزتى او هتتجوزى
نورهان : انت مجنون ولا ايه اكيد هيروح يقول لاخواتى
أنس : طيب اهدى خلاص حصل خير
نورهان : احنا هنفضل فى ضغط الاعصاب ده كتير
انس : خلاص يا نور اهدى بس عشان نلاقى حل
نورهان : الحل الوحيد ان اخواتى يعرفوا
انس : بس بشرط ان شيرين متعرفش
نورهان : انا ميهمنيش الا انا اخواتى يعرفوا ممكن !!
انس : حاضر اول ما ينزلوا مصر روحى قوليلهم
نورهان : روحى قوليلهم !!! شكراً
أنس بعصبية : يعنى اروح اطلبك منهم ، اروح اقولهم بعد اذنكم انا جاى اطلب ايد مراتى
نورهان : طالما انا مراتك يبقى مش هواجه الموقف ده لوحدى اوكى
انس : طيب يا حبيبتى هما بس ينزلوا اجازة وانا هعملك اللى انتِ عيزاه
نورهان :ماشى
انس :'فكيها بقى مبحبش اشوفك زعلانه
نورهان : خلاص محصلش حاجة
آنس : والله بحبك وهدفى سعادتك
نورهان : وانا كمان بحبك والله
*_____________________________________________**___________________________*
فى شقة رضوى ...
(. رضوى كانت بتتغدى وفجأة جرس الباب رن ، فتحت وكانت بهيرة اختها وكان شكلها مخنوقة ومعيطه .)
رضوى : مالك يا بهيرة فيكي ايه
بهيرة : انا مخنوقة اوى يا رضوى (وحضنتتها)
رضوى : طيب يا حبيبتى تعالى ادخلى بس ، انتِ اتغديتي
بهيرة : ماليش نفس كملى غداكى انتِ
رضوى : لا تعالى احكيلي ايه سادد نفسك وبعدها ناكل سوا
بهيرة : مصيبة يا رضوى
رضوى : مصيبة ايه خير !!
بهيرة : ......................