Mister Unknown

💌•20

Ik heb goed nagedacht. Het hele weekend heb ik nagedacht. Ik heb de perfecte oplossing. Ik heb mij research gedaan en dan ben ik ook gelijk van dat hele gezeik af met Leon. Mijn geweldige idee is om een meisje te zoenen en een jongen. Ik weet toch al wat voor antwoord eruit komt. Bij een meisje voel ik iets en bij de jongen niet. Een waterdicht plan.

Aankomen op school duw ik mijn fiets in de fietsenstalling en ren ik naar binnen, dump mijn dingen in de kluis en snelloop naar de aula.

"Hey Ciska schat, hey. Kom mee", zeg ik en geef haar geen kans om mijn vraag af te slaan.

"Maar, oke um oke", zegt ze en tuimelt achter mij aan. Ik trek haar mee naar buiten in een hoekje, waar meestal de druggies zijn. Gelukkig voor ons zijn ze er nu niet.

"Ré wat is er gaande?", vraagt ze als we stil staan.

"Ik heb een project", zeg ik alsof dat alles logisch maakt.

"Oke en?"

"Ik moet mijn gevoelens dus uitvogelen ook al weet ik ze. Maar met dit project krijg ik de feiten op tafel en kan niemand meer zeiken over dit hele gedoe. Dus help je mee?"

"Oke, wat moet ik doen om te helpen?", vraagt Ciska met een glimlach.

"Zoen mij."

"Wat?!"

"Dat is het project. Ik zoen een meisje en een jongen en tada einde project."

"R-Remon ik denk n-niet dat dit zo v-verstand-"

Ik negeer haar volledig, wat mij een asshole maakt maar dat doet er nu even niet toe. Ik verontschuldig mij later wel. Ik pak haar zachtjes bij haar wangen en druk mijn lippen op de hare. Zachtjes pakt ze mij bij de schouders en zoent me terug. Oke kriebelend gevoel kom maar! Na een paar seconden trekt ze weg. Ik voel niks. Oke. Um. Dat heeft vast een reden. Het doet er niet toe. Ik zoen een jongen en ik voel niks en dan is het einde project. Niemand kan mij meer lastig vallen.

"Dankje voor je medewerking en sorry voor dit allemaal", zeg ik tegen een knalrode Ciska en ze knikt zachtjes.
Ik snelloop weer terug naar de aula.

"Hey Rens kom eens", zeg ik en pak hem bij zijn pols.

"Ik ga dit helemaal niet leuk vinden denk ik", zegt Rens tegen mij en haalt zijn wenkbrauw op.

"Tuurlijk wel. Je helpt me enorm en het kost nog geen minuut van je tijd als je meewerkt", zeg ik en duw hem in de spot achter de trap.

"Oke, ik vind dit niet leuk. Ik ga er weer vandoor toedels", zegt Rens en ik pak zijn pols weer vast.

"Alsjeblieft laat me minstens vertellen wat je moet doen?" Rens zucht geïrriteerd en knikt dan.

"Oke ik heb dit project dus, en ik moet iets uitvogelen en daa-"

"Oh my god nee. Nee ik doe dat niet", zegt Rens en druk palm van zijn hand tegen mijn mond om mij te laten stoppen met praten.

"Rnsh asheblft."

"Iew", zegt Rens en haalt zijn hand van mijn mond en veegt het aan mijn hoodie.

"En bedankt Rens", zeg ik als er nu een vieze plek op mijn hoodie zit.

"Moet je maar niet zo walgelijk spugen als je praat", moppert hij.

"Dat deed ik expres zodat jij je hand weg ging halen, slome."

"Oke", zegt Rens.

"Please."

"Nee."

"Waarom niet? Heb je een crush op iemand anders?"

"Nee! Waarom wat? Nee het is puur het feit dat jij, jij bent Remon."

"Het beste argument wat ik tot nu toe heb gehoord", zeg ik met een grijns. "Waarom ben jij tegen zwarte piet, geef een goed argument. Het is puur het feit dat jij, jij bent Rens." Rens schudt zijn hoofd en leunt tegen de muur.

"Oke, oke, maar één voorwaarde."

"En dat is?"

"Vertel dit tegen niemand."

"Waarom zou ik?"

"Weet ik veel", zegt Rens en ontwijkt oogcontact. Ik zucht en stap dichter naar Rens toe. Ik pak zijn kin vast en draait zijn hoofd in mijn richting.

"N-nog een voorwaarde! Ik wil een zak chips. En dan de grootste en duurste zak."

"Oke wat jij wilt, Rens", zeg ik en leun dan naar voren voordat hij nog een voorwaarde kan opnoemen. Ik beweeg zachtjes mijn lippen als Rens mijn schouders zachtjes vastpakt. Ik glimlach. Ik voel niets! Niets noppes nada! Ha! Nu stopt iedereen met zeiken. Ik trek weer weg, maar Rens leunt mee. Ik geef Rens een duwtje en hij valt naar achteren.

"Oh shit sorry", roep ik en streek mijn hand naar hem uit. Rens pakt mijn hand en ik trek hem op. "Sorry, maar uh zuurstof", zeg ik en Rens knikt.

"Ja s-sorry ik was even uh", mompelt hij en maakt een draai achtige beweging met mijn hand. Samen lopen we in stilte weer terug naar de tafel waar iedereen ons aanstaart. Iets in me vertelt dat ze het allemaal al weten. Ik kijk naar Rens die de groep aanstaart en hij weet waarschijnlijk ook dat de groep het weet.

"Twee zakken chips", zegt hij en gaat zitten.

"Hey! Nu wil ik ook chips", roept Ciska.

"Heb medelijden ik ben niet zo rijk", zeg ik met een zucht en ga ook zitten. Net op dat moment gaat de bel en ik loop naar het lokaal. Opeens loopt Cato naast mij.

"Je kan niet meer zeiken", zeg ik. "Ik heb mijn project afgerond."

"Leon is er niet vandaag", zegt Cato.

"Oke, cool."

"Dat terzijde. Het gaat hier om Leon en jij hebt Ciska gezoend en Rens. Daaruit kan je niet je gevoelens voor Leon leiden. Als je een project gaat uitvoeren moet je het goed doen."

"Als ik Leon zoen laat je me dan alleen?!", zeg ik geïrriteerd.

"Alleen als je je gevoelens, als ze er zijn, een kans geeft", zegt Cato met een lieflijke glimlach en loopt de andere kant weer op. Waarom zijn mensen soms zo zwaar irritant.

ж

Ik klop op de deur van Leons huis. Ik doe dit zodat iedereen gewoon opdondert met dit hele liefdesgedoe. Ik weet toch al zeker dat ik niks voel voor Leon.

De deur gaat open en daar staat Leon. In zijn pyjama met warrig haar, wallen onder zijn ogen en de meest verdrietige blik in zijn ogen ooit.

"Oh, Remon ik had je niet verwacht!", zegt Leon en er komt gelijk een gemeende glimlach op zijn gezicht. Mijn schuldgevoel wordt erger en erger. Dit moet snel over zijn. Net zoals je een pleister van je arm trekt. Snel en pijnlijk. Ik stap naar binnen en duw de deur achter mij dicht. Vervolgens duw ik Leon tegen de muur. Hij kijkt mij verbaasd aan. Ik zucht zachtjes en druk dan stevig mijn lippen op Leons lippen. Hij verstijft van schrik. En nu maar hopen dat ik niets ga voelen. Ik voel Leon mij zachtjes terugzoenen. Oh shit dit voelt beter dan dit moet voelen. Ik verschuif mijn handen van de muur in zijn zachte, warrige haar. Leons armen slaan om mijn nek. Dit voelt goed. Té goed als je het mij vraagt. Ik wil stoppen, maar Leon heeft een soort verslavend middel op zijn lippen gesmeerd of zo. Niet alleen zijn lippen voelen goed, maar ook de warmte van Leon. Leon trekt zachtjes weg van mij en ademt zwaar, wat ook geld voor mij. Leon kijkt naar mij op en verbaasdheid en lust is in zijn ogen te zien. Ik staar in zijn oceaan kleurige ogen die er zo fel uitzien. Mijn handen dwalen af naar zijn wangen. Ik leun automatisch weer naar voren alsof ik mezelf niet meer bestuur.

Ik weet niet wat ik precies moet doen, wat ik exact voel, maar ik weet wel wat ik wil. En dat is Leon.

ЖЖЖ