Mister Unknown

💌•6

Voorzichtjes loop ik langzaam de school binnen. Ik ben iets eerder dan normaal. Veel eerder. En ik weet ook exact waarom ik eerder ben. Automatisch ben ik gaan opschieten om hier te zijn. Om naar mijn kluis te gaan. Om mijn kluis te openen. Om te kijken of er iets in ligt. Iets in de vorm van een brief.

Ik open de deuren van de school en stap naar binnen. Er zijn wel al een aantal leerlingen, maar niet veel. Ik pak mijn kluissleuteltje en steek hem in het slot. Ik draai het open en wacht even. Ik open mijn kluis volledig en zie dat het compleet leeg is. Ik zucht opgelucht, maar er gaat ook een steek van teleurstelling door mij heen. Ik schud de gedachtes van mijn hoofd en probeer er niet aan te denken. Was het toch een stomme grap van iemand. Het goede humeur dat ik vanmorgen had is nu zo'n beetje verdwenen.

Ik stop de onnodige boeken, die ik de komende uren nog niet nodig heb, in mijn tas plus mijn jas. Ik loop vervolgens naar de aula en ga met een zucht op een van de stoelen zitten. Beetje bij beetje wordt de aula gevuld met kinderen als de tijd verstrijkt. Op een gegeven moment komen Rens en Marnick samen aangelopen en komen bij mij zitten.

"Hey maat, je bent vroeg?", zegt Marnick en gooit zijn tas op de tafel. Marnick laat altijd al zijn boeken in zijn tassen zitten dus zijn tas is altijd loodzwaar. Wat die arme tafel nu wel niet allemaal moet voortduren.

"Ja, kan wel eens gebeuren toch", zeg ik en staar weer in het niets.

"Waar is Leon?", vraagt Rens die naast Marnick gaat zitten. "Jullie fietsen toch altijd samen".

"Hij had een afspraak bij de tandarts", zeg ik.

"Ik haat de tandarts", zeg Rens en pakt zijn telefoon erbij.

"Ik hou wel van de tandarts", zegt Marnick.

"Dat komt omdat jouw tandarts hot is", zegt Rens en kijkt op van zijn telefoon naar Marnick. "Mijn tandarts is letterlijk een bijna gepensioneerde man."

"Je bent gewoon jaloers, wees blij met wat je hebt", zegt Marnick met een grijns. "Misschien blijkt die man ook wel hot te zijn", zegt hij en maakt aanhalingstekens bij het woord hot.

"F*ck off Mary", zegt Rens en Marnick rolt met zijn ogen. Ik dwaal af van hun gesprek en kijk naar de meiden die samen aan komen lopen.

"Hey", groeten ze. Ik kijk naar Marnick en Rens die in een argument zijn geraakt over weet ik veel nog wat en hebben niet door dat Ciska en Cato er zijn.

"Hoi", groet ik dan maar.

"Is er iets, Ré?", vraagt Cato bezorgt en ik kijk naar haar om.

"Nee hoor", zeg ik met een goed geïmiteerde glimlach. Ze glimlacht me lichtjes toe alsof ze me niet helemaal gelooft, maar laat het zoals het is. Ze gaat in gesprek met Ciska over een of andere make-up merk waar ik niet mee mee kan praten en ik heb echt letterlijk geen enkel idee waar Rens en Marnick het over hebben. Het is ook meestal het verstandigst als ze een meningsverschil hebben om ze te laten.

Als de bel eindelijk gaat, loop ik met de menigte de trap op en probeer niet verstrikt te raak in de mensengroep. De uren die ik heb voor de pauze waren saai aangezien Leon er niet was en bij alle drie de vakken zat ik naast Leon. Normaal had ik altijd gehoopt dat Leon weg ging of even voor een minuut zijn bakkes hield, muur nu hij er eenmaal niet is mis ik heb echt best wel veel.

Damn you Leon.

Als de docent zich achter de computer verschuilt pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak en open de chat met Leon.

Ik:
Damnit Leon schiet op.

Verzonden 9:57

Ik krijg geen bericht terug en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak en teken een beetje in mijn schrift. Dit onderwerp is ook niet te doen saai gewoon. Als de bel aankondigt dat het pauze is loop ik met tegenmoed naar mijn kluis om van boeken te wisselen.

Ik open mijn klas en verwissel mijn boeken en opeens fladdert er een stukje papier voor mijn ogen en strijkt naar op de grond. Zachtjes pak ik ik het op en negeer alle drukte om me heen. Ik heb een andere brief! Het is geen grap! Zonder het tegen te kunnen houden verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Iemand vindt mij gewoon leuk! Mij! Opgewonden en nieuwsgierig open ik de brief en lees regen voor regel wat er in staat.

From the day that I met you I stopped feeling afraid
In your arms I feel save
In your arms I feel save
From the day that I met you I stopped feeling afraid
In your arms I feel save
In your arms

Unknown

Ook al was het maar een korte text van het lied "in your arms I feel safe", de warmte bloeide zich in mij op en ik voelde mijn wangen rood worden. Voorzichtig vouw ik het briefje weer terug en stop het in mijn broekzak. Met een kleine glimlach loop ik naar de aula en ga aan de tafel zitten bij de rest.

"Hey", zeg ik en plof neer naast Leon.

"Hey Remon. Heb je mij gemist?", vraagt hij met een grijns.

"Nee", zeg ik en pak mijn brood uit mijn tas. Als ik nu toegeef dat ik hem inderdaad heb gemist ga ik het einde er nooit van horen.

"Aww je hebt me gemist", zegt Leon met een grijns en pakt mijn pols vast. Ik kijk naar zijn hand en negeer het verder. Soms heeft Leon van die gekke trekjes dat hij je opeens vastpakt en je voor de komende minuten niet loslaat. Hij doet het bij iedereen. Ik pak met mijn andere hand het brood en begin te eten.

Ik kijk tegenover mij waar opeens Wouter gaat zitten.

"Hey Wout", zegt Ciska met een glimlach.

"Hey", zegt hij vrolijk.

"Begin he nu pas met school?", vraagt Cato.

"Ja heerlijk, een dagje even uitslapen", zegt hij en pakt zijn drinkfles.

Rens zit altijd tegenover mij en nu zit die snuiter er. Iedereen is een plaatsje opgeschoven voor Wouter.

"Remon!", roept Cato.

"Ja?", vraag ik als ik mijn mond heb leeggegeten.

"En?"

"En wat?"

"Heb je een brief?", vraagt Cato en alle ogen zijn op mij gericht. Leon laat mijn pols los en kijkt mij nu ook aan.

"Ja", antwoord ik en haal het briefje uit mijn broekzak en leg het op de tafel. Ciska pakt het snel en samen met Cato leest ze wat erop staat.

"Dat is zo lief", zegt Ciska en Cato overhandigt het briefje aan Rens en Marnick.

"Een feest bij Remon dit weekend!", roept Cato.

"Het laatste feest als Single Remon", zegt Ciska.

"Nee nee nee", blijf ik herhalen, maar zoals ik had verwacht werkt het niets.

"Kom op Remon!", zegt Leon en slaat zijn arm op mijn schouders. "Op Remons toekomstige vriendin", zegt Leon en pakt zijn flesje water en houdt het in de lucht.

"Op Remons toekomstige vriendin", roept iedereen behalve ik.

Ik heb hier geen zin in.

ЖЖЖ