Mahalle Klasiği/Akşam Güneşi

Bölüm 1

Efe Eray ile sarılırken ben ise klasik sabah programımız Müge Anlı'yı açmış böylece tüm hazırlıkları tamamlamıştım.

-"Nerde kaldı bunlar?" Annem perdeyi hafifçe kaldırmış dışarıyı gözetliyordu.

"Böyle olmayacak en iyisi eskisi gibi dumanla haberleşmek."

Eray ile birlikte Efe'nin dediğine gülerken annem bize uzaktan bakışlarını yollamıştı bile.

Çok geçmeden kapı çaldı.

"Ben bakarım." diyerek oturduğum yerden doğruldum ve inatla çalınan o zile karşılık kapıyı açtım.

"Hoş geldin Barın yalnız biraz daha zile basmaya devam etseydin ben değil kapıyı oklavalı Seda sultan açardı." dedim sarılarak.

-"Hoş bulduk. Aman almayayım oklava bu sefer bu arada ev kuşu dışarılardaymış az önce duyduğumuz haberlere göre."

"Kimden duydun o haberleri acaba?"

Montunu çıkardı ve sonrasında montunu almak için uzattığım ellerimi engelleyerek kendisi montunu portmantoya astı ve kulağıma eğilerek fısıldadı. "Kuşlar söyledi."

"Aman Aman ne komik. Benle uğraşacağına git Serra ile uğraş."

Barın'ın bana attığı sert bakıştan sonra cümlemi tekrar kurmuştum.

"Tamam tamam ufacık şakaydı."

Psikopat Barın. Yada Psikopat Barın Enişte.

Kendi kendime konuştuğumu Eray arkamdan öksürünce anladım. Onlarda sarılınca salona geçtik.

Efe Barın'a bir şeyler fısıldadı sonrasında Barın dönerek Efe'nin koluna vurdu. Anladım ki Serra'dan bahsettiler.

Barın Serra'dan hoşlanıyordu. Ama aralarındaki bağ kardeş bağı gibiydi. Her seferinde tam açılacakken aralarındaki bağın bozulacağından korkuyordu o yüzden hiçbir şey açıklamamıştı.

Eyy Barın eyy. Bana desene hemen ayarlayayım. Eşeden köşeden anlatmasan bana tek başına avucuna ismini yazıp yalardın.

Onlara sırıtarak Annemin yanına geçmeme kalmadı ki tekrardan kapı çaldı. Açtığımda Serra, Meryem Teyze, Sümeyye, Savaş, Enes, Şeyma... kısaca herkes gelmişti.

"Yolda anlaşıp mı geldiniz? Bu ne kalabalık?" dediğimde annem arkadan eliyle kafama vurdu.

"Ah be Seda Sultan kızının zaten fazla beyni yok 6 yıl sadece üniversiteye veriyorum vurdukça kaç milyon hücre ölüyor biliyor musun?"

Yaptığım isyan sonunda herkes gülerek salona geçerken bende montları portmantoya astım.

Herkes masaya oturmuş keyiflice yemeklerimizi yemeye başlamıştık.

"Kızım çıkalım bir gün dışarı."

Bizim kızların beni boğmak istercesine dışarı davetleri devam ediyordu.

Haklılardı da biraz. Sınava hazırlanacağım diye her şeyden elimi ayağımı çekmiş sadece aylarca sınava odaklanmıştım.

-"Ya kaldı şurada 2 ay bu kadar bekledik bundan sonrada bekleriz canım."

Savaş ağzını kısırla doldurduktan sonra konuştu. "Şu kızın kariyeri yedi bitirdi beni.. Bu arada ellerine sağlık Ecem."

Dudaklarımı büküp sessizce öpücük gönderdim. "Afiyet bal şeker olsun."