The Beast He Became

Chapter 29

"Kasi hindi pa kami madalas kumain sa labas, bonding namin."

"But why?" napalunok ako sa kakulitan niya.

"Para makilala pa namin ang isa't-isa."

"Why?"

"Kasi sandaling panahon pa lang kami magkasama, s-saka engaged na kami. Gusto ko sana mas makilala pa siya."

"What is engaged?"

"U-Uh? It's like--ahm---an agreement, we agreed to marry each other." Leche, tama ba english ko rito? Nakakaintindi naman ata 'to ng tagalog.

"You are engaged with kuya Zayn? Why?"

Anak ng.... Ang kulit naman nito.

"Hmm, because he l-loves me?" hindi ako sigurado sa sagot ko. Sinulyapan ko si Zam pinapanuod niya ang mga nadadaanan namin sa labas.

"He loves you? Why?"

"I d-don't know," mahinang wika ko.

Sandali siyang natahimik kaya sinulyapan ko siya, naabutan ko siyang inosenteng nakatingin sa akin.

"But kuya Zayn doesn't love you, Kuya Baron loves you."

Hah?

"A-Ano?"

Medyo binagalan ko ang pag-dadrive dahil sa sinabi niya. Kita ko sa gilid ng mata ko pinaglalaruan niya ang mga daliri niya pati ang mga tattoo sa braso niya ay tinutusok-tusok niya.

"Kuya Baron told me."

Ano ba pinagsasabi nito? Zam I don't understand.

"Kailan sinabi ni Baron iyan?"

Gusto ko sumigaw, hindi ako galit nakakalito lang at nakakaputang-ina na iisang tao lang ang kausap ko pero iba-iba ang tinutukoy ko.

"Hmm, I can't remember Noona," humikab pa siya.

Sakto naman ay pagpasok ko sa village kung saan nakatira si Zayn.

Hindi na ako nagsalita, hanggang makarating kami sa bahay. Wala pa rin si Uno pero alam kong papunta na iyon.

Nakakapit si Zayn sa aking braso ng pumasok kami sa bahay niya. Kaagad tumama ang mata ko kay Mat na nasa gawing hagdanan at may kausap sa cellphone, nang makita kami nito ay kaagad nitong binaba ang tawag.

Nagsalubong ang noo ko sa ginawa niya.

Bumitaw si Zayn sa akin at patakbong lumapit kay Mat na sumulyap muna sa akin bago bumaling sa amo.

"Kuya Mat! Kuya Mat! Let's play!"

Hindi nagulat si Mat, para bang inaasahan na niya ang bagay na iyon, inaasahan niyang makikita niya si Zam.

Ginulo niya ang buhok ni Zayn bago ngumiti. "Alright let's play."

Tipid akong ngumiti kay Mat nang senyasan niya akong aakyat muna sila ni Zayn sa itaas. Nang mawala siya sa paningin ko ay nawala ang ngiti sa aking labi.

Bakit hindi ka nagulat na si Zam ang kasama ko at hindi si Zayn? Bakit parang alam mo na mangyayari 'to?

Nanlaki ang mata ko at mabilis naglakad papunta sa kusina.

Pinapanalangin ko na mali ang naiisip ko. Sana hindi totoo, kasi kung gano'n nga, ayokong mawalan ng isang kaibigan si Zayn.

Lumuhod ako sa harap ng basurahan, "Leche!"

Naikuyom ko ang kamao ko nang wala ng laman ang basurahan, napalitan na ang plastic na nandoon. Tsk.

Magaling!

Huminga ako ng malalim bago ikalma ang sarili ko.

Kilangan ko umisip ng plano, baka kaya kinuha ako ni Zayn para magkatiwalaan ako sa ganito, sa panahon na wala siya. Kasi kung tutuosin may butler siya at nandyan ang psychiatrist niya. Hindi na ako kailangan bukod sa business niya. Baka isa ito sa dahilan, na alam niya o nakakaramdam siya ng iba kapag wala siya.

Naagaw ang atensyon ko ng tumunog ang cellphone ko sa bulsa, akala ko ay si Uno iyon kaya kaagad kong sinagot.

"Hello?"

Hindi kaagad nagsalita pero rinig ko ang hinga sa kabilang linya.

"Hello?!" medyo nilakasan ko na, tiningnan ko ang numero, hindi si Uno. Sino ba 'to?

"Sino 'to?"

Ilang segundo ang lumipas bago ko marinig ang boses ng isang ginang.

"Lumayo ka sa kaniya hanggat maaga pa, hanggat kaya mo pang iligtas ang sarili mo ay lumayo ka na."

"S-Sino 'to?! Ano bang sinasabi mo?!"

"Hindi ko alam na pagkikitain pa rin kayo ng tadhana pagkaraan ng maraming taon."

"Prank ba 'to?! Sino ho ba kayo?!" inis na sigaw ko.

Mahina siyang tumawa. Kinilabutan ako.

"Too much love can kill you, Lauren. And you will be the death of him."

**