"ဘာလဲ...လူေမးေနတာက်ေတာ့မေျဖဘဲနဲ႔...ျပံဳးတုံ့တံု႔နဲ႔...ဟြန္႔..."

"ဘာကိုေျဖရမွာလဲ..."

"ဘာေတြေတြးေနလို႔...စကားေျပာေနတာေတာင္စိတ္မဝင္စားရတာလဲ..."

"မဟုတ္ဘူးေလ...မင္းေျပာတာေတြကမ်ားေနေတာ့..."

"ၿငိဳျငင္တယ္ေပါ့..."

"ဟာ...ရစ္ျပန္ၿပီ..."

"ေတြ႕လား...စိတ္ကမရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့..."

စည္းရင္ဘတ္ကိုလက္ညိဳးေလးနဲ႔ေထာက္ၿပီးစူပုတ္ျပေတာ့...ထူျပည့္ေနတဲ့နႈတ္ခမ္းေလးက ေရွ႕ကိုခြ်န္ထြက္လာသည္။
ဒီလိုေလးလုပ္လိုက္တိုင္း ပင္လယ္က ဘာေလးနဲ႔တူမွန္းမသိ။

"နႈတ္ခမ္းကေထာ္ထားတာသေဘာၤဦးေခါင္းလိုပဲ...ေခါင္မိုးႀကီးထိၿပီးေပါက္သြားဦးမယ္"

သူ႔ဆံပင္ေလးေတြဆြဲဖြၿပီးစည္းကအားပါးတရျပံဳးေတာ့ ယုန္သြားေလးနဲ႔ပါးခ်ိဳင့္ရွည္ေလးတစ္ဖက္ကထင္းေနေအာင္ေပၚလာသည္။
ဟား...ဒီလူႀကီးကေတာ့ ျပဳစားျပန္ၿပီ။

"စည္း...မင္း...အဲလိုမ်ိဳးခဏခဏမျပံဳးပါနဲ႔ဆို....အသည္းယားတယ္"

"ဘယ္မွာလဲယားတဲ့ေနရာကုတ္ေပးမလို႔..."

"ဟြန္႔...ခင္ဗ်ားေနာ္......"

"အဲဒီခင္ဗ်ား'ခင္ဗ်ား'လို႔ေျပာေျပာေနတာကိုလည္း...ငါကအသည္းယားတယ္"

"ကုတ္ေပးရမလား..."

ခ်က္ခ်င္းပဲပင္လယ္ကစကားျပန္ေထာက္ေတာ့...အသည္းယားသလိုေလးနဲ႔ စည္း'ကႏွာေခါင္းရံႈ႕ၿပီး ပင္လယ့္နဖူးေလးကိုငံု႔နမ္းသည္။

"ကိုကို'လို႔ေခၚပါလား...ဟင္
မင္း...ဟိုေန႔ကရြဲ႕ေခၚလိုက္တာေတာင္ေတာ္ေတာ္နားဝင္ခ်ိဳတာရင္ထဲထိခ်ိဳသြားတာပဲ...
အဲလိုေလးေခၚပါလား..."

"စဥ္းစားၾကည့္မယ္ေလ...အလကားေတာ့မရဘူး"

မ်က္လံုးေလးကိုေထာင့္ကပ္ပစ္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ပံုေလးက တကယ့္ကိုရစ္စိန္ေလး။

"ဟား.....သက္သာေအာင္ေတာ့စဥ္းစားေပးပါ...ဆရာႀကီးရယ္"

"အြန္း.....အဲဒီအစားဘာေတာင္းရရင္ေကာင္းမလဲ..."

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now