"ဒုတိယအႀကိမ္ေနာ္...မင္း...ေတာ္ေတာ့...လက္ကိုလြတ္..."

"ဟင့္အင္း...ဘယ္သြားမွာလဲ"

"ဘယ္ပဲသြားသြားေပါ့..."

လက္ျဖဳတ္ေပးလိုက္မွထရပ္ကာ...
နႈတ္ခမ္းကိုလက္နဲ႔စမ္းၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကြဲရာေလးျဖစ္ေနကာ...
အရင္တခါလိုညိဳ႕မဲသြားမွာစိတ္ပူၿပီးအိမ္သာထဲကမွန္မွာေျပးၾကည့္မွ...
တကယ္ပဲ ကြဲေနခဲ့သည္။
ေခြးေကာင္...တကယ္ႀကီးကိုက္လိုက္တာပဲ...
ဟူး.....
ဒဏ္ရာကအနည္းငယ္အတြင္းဘက္ေရာက္ေနလို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕။

"ၾကည့္မေနနဲ႔...သိပ္ျမင္ရတာမဟုတ္ဘူး...အရင္တခါကလိုလည္းညိဳ႕ေနမွာမဟုတ္ဘူး...
အဲလိုညိဳ႕ေအာင္မနမ္းလိုက္ဘူး..."

အဲလိုနမ္းလို႔ရတယ္ဆိုတာရွိလို႔လား...ငခြ်တ္ကေလး...မွန္ၾကည့္ရင္းစည္းကျပံဳးေနမိ၏။

'မင္းပဲ...ဆရာႀကီး'

"အိမ္သာထဲမွာငါ့ကိုပြစိပြစိေျပာေနျပန္ၿပီမလား...ၾကားတယ္ေနာ္...အကုန္ၾကားတယ္...ျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့..."

(ဘာလုပ္ဦးမွာလဲ 😅😅😅)

ျပန္ထြက္လာၿပီးကုတင္ေျခရင္းကထိုင္ခံုမွာထိုင္ေတာ့...
ပင္လယ္ကသူ႔ေဘးကိုေခၚျပန္သည္။

"အဲမွာမထိုင္နဲ႔...ဒီကိုလာပါ..."

"ငါအလုပ္လုပ္စရာရွိေသးတယ္..."

"အဲဒါႀကီးယူၿပီးလာ...ဒီနားမွာလာထိုင္ၿပီးလုပ္လဲရတယ္..."

ဟား........သူ႔ေဘးမွာထိုင္ေနရင္အလုပ္ေတာင္လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား.....
သို႔ေသာ္...သူ႔စကားေတြကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာယူျပီးျပန္လာထိုင္ရသည္။

နႈတ္ခမ္းေပါက္တာအားမရလို႔ဘဝပ်က္ခ်င္ေနၿပီ။😂😂😂

"ဒီဘက္နည္းနည္းေရြ႕ထိုင္အံုး...ပုခံုးေပၚမွာမီခ်င္လို႔..."

"အနားမွာလာထိုင္ရင္ရၿပီမဟုတ္လား...မမွီနဲ႔...ေဒါက္တာေတြဝင္လာရင္မေကာင္းဘူး..."

"ရွက္ေနတယ္ေပါ့ေလ...ခင္ဗ်ား...ဟီး...ဟီး..."

ပင္လယ္ကစည္းရဲ႕ေမးကိုပါဆြဲလွည့္ၿပီးရယ္ေနေသး၏။

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္...မင္း..."

အတူရွိေနတာေတာင္မွလြမ္းေနရသလိုခံစားရျခင္းကဘာလို႔လဲ...
ခ်စ္စ,ခင္စ,ၾကင္နာစ,လို႔ေျပာေနၾကတာအဲဒါေၾကာင့္မို႔ထင္ပါသည္။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now