စည္းက ဒီေတာ့မွျပန္လာထိုင္သည္။
အားနာျခင္းနဲ႔...ပင္လယ့္ရဲ႕အလိုက္မသိမႈကိုအျပစ္ဖို႔ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကိုရံႈ႕မဲ့ျပလိုက္ရသည္။
"ဆံပင္ေတြတိုေနလိုက္တာ...
မာမီ့သားကအဲလိုနားရြက္တစ္ခုလံုးေပၚေနတာသေဘာမက်ဘူးဆို..."
ၿပီးမွစည္းကိုျပန္ၾကည့္ကာ...သူတို႔ဆံပင္ေလးေတြေတာင္အတူတူၫွပ္ၾကတာပဲလို႔ထင္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္...
ပင္လယ္ထိုးတဲ့လက္ညိဳးကစည္းဆီမွာ...
"သူ...သူၫွပ္ခိုင္းလို႔ၫွပ္တာ..."
"ဟုတ္လား...သားက ဒီလိုမ်ိဳး သူမ်ားေျပာတာလဲနားေထာင္တတ္လာၿပီလား..."
ေခါင္းမာတတ္ခဲ့တဲ့ သားျဖစ္သူက တျခားလူေျပာတာဆိုရင္ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔လက္မခံတတ္ဘူးမဟုတ္လား။
စည္း'နဲ႔က်မွ နားေထာင္တတ္သြားသလားမသိ။
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကခံုမွာထိုင္ေနရာမွကုတင္ေပၚေရႊ႕ထိုင္ၿပီး ပင္လယ့္ရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကိုတို႔ထိသည္။
"အရင္တုန္းကအတိုင္းပဲသားက...ပိုၿပီးလူႀကီးဆန္လာတာတခုပဲ..."
ပင္လယ့္ပုခံုးေလးဆီကိုဖြဖြေလးမွီခ်ရင္း ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကဆက္ေျပာသည္။
"အရမ္းကိုစိတ္ပူရလြန္းလို႔သားမႏိုးခင္မာမီေသသြားမွာေတာင္စိုးခဲ့႐တယ္...
အဲဒီပံုစံကိုစစေတြ႕ေတာ့သားကမာမီ့ကိုေနာက္ေနတာလို႔ထင္ခဲ့တာ...........
မွတ္မိေသးလား...မာမီေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတုန္းကရံုးတက္လက္မွတ္ထိုးဖို႔ကိုႏွစ္ခါေရႊ႕ဆိုင္းရတယ္ေလ...
မာမီ့ကိုဂြက်ၿပီးဗိုက္နာပါတယ္ဆိုၿပီးလူးလိမ့္ငိုတာ........
ေဆးရံုေရာက္ေတာ့လည္းဉာဏ္ေျပးလြန္းတဲ့သားက...
အခန္းထဲမွာ မာမီ့...ရွိမေနနဲ႔ဆိုၿပီးေတာ့ဆရာဝန္ကိုေတာင္မွကိုယ့္ဘက္သားလုပ္လိုက္ေသးတာ..........
အဲဒီလိုမ်ိဳးထင္ေနေသးလို႔...မာမီတကယ္မယံုႏိုင္ခဲ့ဘူး။
မာမီ့ကိုပက္လက္စန္႔စန္႔ႀကီးဒဏ္ရာေတြနဲ႔ႀကိဳေနတာမယံုႏိုင္ခဲ့ဘူး...
မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္း.....
အဲဒီတုန္းကကိုယ့္ကိုယ္ကိုအမုန္းဆံုးလို႔ခံစားမိခဲ့တယ္.....
သားကိုစိတ္ခ်ၿပီးလႊတ္ထားမိတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမုန္းတယ္..."
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
