"အာ...ဗ်ာ..."
စည္းက...ေခါင္းေလးကုတ္ၿပီးမ်က္ႏွာေလးရဲသြားတာကို...
ပင္လယ့္အေမကၾကည့္ေနၿပီး...ျပံဳးေနမိျပန္သည္။
သူမေတာင္မွ...အဲလိုေသခ်ာမစပ္စုဖူးပါ။
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔အေျခေနေကာင္းလာဖို႔သာ...နာ့စ္ဆရာမေလးေတြကိုေမးရံုျမန္းရံုပါ။
စပါယ္ရွယ္နာ့စ္ေတြငွားထားေပမယ့္...မိခင္ကအနားအၿမဲရွိေတာ့...ဆရာမေလးေတြကခဏခဏပဲလာၾကည့္ၿပီးဒီအခန္းထဲမွာသိပ္မေနၾကတာပါ။
ေရာက္လာကတည္းက စည္းက...စပ္စုေနခဲ့တာဘာတခုမွမလစ္ဟင္းေစရ။
ခဏခဏပင္လယ့္ရဲ႕လက္ကေလးေတြစမ္း...ပါးေလးေတြစမ္းၿပီးေတာ့...
"ဒီထက္ပိုေႏြးေအာင္လုပ္လို႔မရဘူးလား"လို႔ေမးတတ္ေသးသည္။
"မလႈပ္မယွက္မို႔လို႔အဲလိုေအးစက္ေနတာပါ"
လို႔ေျပာျပေပမယ့္...ခဏခဏေႏြးေနေအာင္လို႔ဆိုၿပီးသြားထိတာပါပဲ။
သူမလည္းသားေန႔ကိုစစေတြ႕တုန္းက...စည္း'လိုမ်ိဳးပဲျဖစ္ေနခဲ့တာပါပဲ။
သူမရဲ႕ရင္ေသြးမို႔လို႔...သူမရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာေသြးသားမို႔လို႔...
ဒီအေျခေနကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုမွ အိပ္မရ၊ စားမရ။
အရင္ကေတာ့...သားေနတစ္ေယာက္ထဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္လြတ္ထားရတာ...စိတ္ပူေနခဲ့ေပမယ့္...
အဲလိုခ်စ္ရသည့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းကအနားမွာရွိေနခဲ့ေၾကာင္း အခုသိလိုက္ရေတာ့...အလြန္စိတ္သက္သာရာရခဲ့သည္။
သားေလး..အထီးက်န္ၿပီးတေယာက္ထဲေနထိုင္ခဲ့ရတာမဟုတ္ခဲ့ဘူးကိုး...
(သူ႔သားကဘာလိုလိုေတြျဖစ္ေနတာမသိေသး...😅😅😅)
--------------
စည္းျပန္ခါနီးေတာ့မွ...သူေပးထားတဲ့စမတ္ဖုန္းေလးကိုသတိရလာသည္။
အဲဒီေတာ့မွဖုန္းေလးကပိတ္ထားလ်က္နဲ႔သူမအိမ္မွာရွိေနေၾကာင္းသိရေတာ့...
ပင္လယ့္အေမကိုဖုန္းဖြင့္ထားေပးဖို႔ေသခ်ာတဖြဖြမွာေန၏။
"ကြ်န္ေတာ္လည္းေန႔တိုင္းဆက္ပါ့မယ္...ဒီဖုန္းေလးကိုပဲဖြင့္ေပးပါ...အန္တီ..."
မျပန္မျဖစ္မို႔လို႔...သူ...ေနပင္လယ့္ကိုခဏခြဲရပါဦးမည္။
လုပ္စရာရွိတာေတြအေရးႀကီးတာေတြလုပ္ၿပီး...မိုနာ့ကိုတိုင္ပင္ရမည္။
JE LEEST
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictieUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
(69)
Start bij het begin
