ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ့္ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး စာအုပ္ဖတ္ခ်က္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ကို ခဏခဏ ခိုးၾကည့္တယ္။ သူ တကယ္ပဲ ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ဝမ္ေရွာင္းယုံက ေနာက္တံခါးက ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ဝင္လာတယ္။
အတန္းၿပီးဖို႔အထိ စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေစာင့္ရတယ္။ ဝမ္ေရွာင္းယုံကို မ်က္လုံးနဲ႔အခ်က္ျပလိုက္ေတာ့ သူက ကြ်န္ေတာ့္ဆီေလွ်ာက္လာၿပီး ေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ႔ တိုးတိုးေျပာတယ္။
" ဆရာက အရမ္းပ႐ိုက်တာပဲ။ အဲ့ေကာင္ကို ပညာေပးတဲ့အေၾကာင္းက ေျပာစရာေတာင္မလိုဘူး။ ေမာင္းပါေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္။"
ကြ်န္ေတာ္ လန္႔သြားၿပီး - " ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ "
ဝမ္ေရွာင္းယုံက ထူးဆန္းသလိုနဲ႔ - " ဒါဆို ဆရာက ရက္အေတာ္ၾကာ အခန္းပိတ္ေနၿပီး ဘာမွမသိေသးဘူးေပါ့။ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ ဆရာမလ်ိဳကို သူ ဘာေျပာလိုက္လဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။ သူ ေဘးခန္းကို ေျပာင္းသြားတယ္။ သူက ေက်ာင္းေျပာင္းခ်င္တယ္ေတာင္ ေျပာတာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မေျပာင္းျဖစ္ဘူး။ ဆရာမလ်ိဳက အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူက ဆရာမရဲ႕တပည့္လိမၼာေလးေလ။ ဟီးဟီး "
ကြ်န္ေတာ့ ႏွလုံးခုန္သံေတြက ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ေပ်ာ္ရႊင္တာလား စိတ္ပ်က္တာလား ကြ်န္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ဒါ အရမ္း႐ွဳပ္ေထြးတယ္။ ဝမ္ေရွာင္းယုံက ကြ်န္ေတာ့္ကို စာအိတ္တစ္အိတ္ေပးၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းေျပာတယ္။
" ဒါ ရတနာေတြ။ တန္ဖိုးထားသင့္တယ္။ "
ကြ်န္ေတာ္ စာအိတ္ကို ကိုင္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြကို မီးလို ပူေလာင္ေစတယ္။ အဲ့စာအိတ္ကို အလ်င္အျမန္ လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။
အဲ့ေန႔မွာ တမင္ရည္ရြယ္သလိုလို မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ ေကာ္ရစ္တာမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာကိုေတြ႕ခ်င္တာလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္လဲ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ေန႔ရက္တိုင္းကို အမွတ္တမဲ့ ေနလာခဲ့တာ။ ဘယ္သူက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေျပာ အားလုံးက တျခားကမ႓ာကေန ၾကားေနရသလို ထင္ေယာင္ထင္မွား အသံေတြခ်ည္းပဲ။
YOU ARE READING
If only time stopped at the moment we first met
RomanceIf Only Time Stopped at the Moment We First Met [ Burmese Translation ] တကယ္လို႔ အခ်ိန္ေတြက ငါတို႔စေတြ႕တဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ ရပ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ~ တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ~ ေက်ာင္းက ျပသနာေကာင္ေလးနဲ႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္ေလးတို႔ရဲ႕ၾကားက ပုံျပင္ ~ Auth...
