Κάποιοι λένε πως το τέλος μας έχει ήδη γραφτεί! Αλλά εγω έχω πάψει εδώ και καιρό να πιστεύω στην μύρα. Οπότε αν η ιστορία μας δεν αλλάξει, θα αλλάξω εγώ.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
~Time Skip~
Ο Jimin βρισκόταν στον σταθμό του τρένου. Δεν μπορούσαν να τον πάνε οι γονείς του και ο ίδιος δεν είχε ακόμα δίπλωμα αφηγήσεις. Οπότε η μόνη του λύση ήταν το τρένο.
Κοίταξε την ταμπέλα και είδε πως θα έκανε περίπου αλλά 30 λεπτά για να έρθει. Έβγαλε το κινητό του μήπως και βρει κανέναν να μιλήσει για να περάσει πιο γρήγορα η ώρα του. Έστειλε μήνυμα στον Jin, στον αδελφό του, στους γονείς του, αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν διαθέσιμος.
'Πφφφ... αλά 23 λεπτά μέχρι να έρθει. Δεν πρόκειται να περάσουν ποτέ...' Σκέφτηκε βάζοντας το κινητό του πάλι πίσω στην τσάντα του. 'Και τώρα περιμένουμε.'
~Μισή ώρα μετά~
Μετά από περίπου 30 βαρετά και βασανιστικά λεπτά ο Jimin άκουσε έναν θάνατο θόρυβο από τα δεξιά του. Μόλις κοίταξε προς τα εκεί είδε πως το τρένο του είχε σχεδόν φτάσει. Σηκώθηκε όρθιος και προχώρησε προς τις ράγες, ξέροντας που περίπου θα σταματήσει.
Και είχε δίκιο, το τρένο σταματήσει ακριβώς μπροστά του. Άνοιξαν οι πόρτες και ο κόσμος άρχισε να βγαίνει και να μπαίνει στο τρένο.
Χαμογέλασε όταν είδε πως υπήρχαν κενές πολλές θέσεις. Διάλεξε και κάθησε στην δεξιά πλευρά του τρένου σε μια θέση δίπλα στο παράθυρο. Ήταν ο τελικός σταθμός όποτε έπρεπε να περιμένει κανένα πεντάλεπτο μέχρι να ξεκινήσει το ταξίδι του.
Δεν ήταν πολύ ώρα, μιάμιση ώρα το πολύ θα έκανε. Αλλά και πάλι είχε ήδη αρχίσει να βαριέται και ακόμα δεν είχε καλά καλά ξεκινήσει.
Ξαφνικά μετά από λίγα λεπτά ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα από πάνω μέχρι κάτω μπήκε μέσα στο τρένο. Κρατούσε μια τσάντα στο αριστερό του χέρι και φορούσε μια μάσκα, καλύβωντας έτσι όλο του σχεδόν το πρόσωπο. Μόνο τα μάτια του μπορούσε να δει κανείς.
Όταν ο Jimin τον είδε, ένα περίεργο συναίσθημα ανοχής και φόβου κυρίευσαν το στομάχι του. Τρομοκρατήθηκε χωρίς να ξέρει και ο ίδιος τον λόγο. Το γεγονός του ότι δεν μπορούσε να δει και το πρόσωπο του τον έκανε να φοβάται ακόμη περισσότερο.
'Το στο καλό? Γιατί νιώθω έτσι? Είναι ένας απλός και κανονικός άνθρωπος. Ηρέμησε Jimin κάνεις λες και είναι κανένας δολοφόνος που έρχεται να σε σκοτώσει.. ΗΡΈΜΗΣΕ!!' Είπε από μέσα του κοιτάζοντας επίμονα τον μυστηριώδες άντρα.
'Μην κάτσεις δίπλα μου, Μην κάτσεις δίπλα μου, Μην κάτσεις δίπλα μου!' Ικέτευσε αλλά χωρίς αποτέλεσμα καθώς ο άντρας μόλις τον είδε περπάτησε κατευθείαν προς αυτόν περνοντας την θέση που βρισκόταν ακριβώς δίπλα του.
