ꜰʀᴏᴍ ᴢᴇʀᴏ [🐰 ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ; ᴄʜᴀᴛ 🐯]

(☆)

☆

Dlaczego to zrobił? On coś... do mnie czuje? Nie, nie, nie...  —  Pokręcił głową. Jest gejem, w dodatku zakochanym. Czy to możliwe, że kocha właśnie mnie?... Nie. To zdecydowanie nie-mo-żli-we.

Zamarł. Ktoś cichutko stukał w drewniany regał.

Jungkook podniósł się z podłogi. Tae usunął książki z szerokiej półki, by położyć na niej złożoną w pół niewielką karteczkę. Pełen zawahania Jeon podszedł do regału. Zabrał liścik, po czym przeczytał jego treść:

"Chcę wyjaśnić sytuację.
Będę czekał przed budynkiem.

P.S. nie musisz się martwić, nie pocałuję cię".

☆

Napisanie tej krótkiej wiadomości, następnie przekazanie jej Jungkookowi kosztowało Taehyunga zbyt wiele niepotrzebnego stresu. Stojąc przed budynkiem, trząsł się nie tylko z zimna, ale także z powodu tremy. Bał się, że pogorszy sytuację jakimś beznadziejnym tekstem, który rzuci kompletnie bezmyślnie.

—  Dobra, Tae, weź się w garść  —  mruknął.

A jeśli nie przyjdzie?  —  pomyślał. Jeśli uciekł ze szkoły tylnym wyjściem?

Naraz ogarnęły go potworne wątpliwości. W pierwszej chwili chciał wrócić do szkoły, by sprawdzić, czy Jungkook jeszcze znajduje się w środku, ale szybko porzucił ten pomysł. Drzwi otworzyły się.

—  Jesteś  —  rzucił Tae, odpychając się od barierki. Wyjął dłonie z kieszeni, nie wiedział, co z nimi zrobić, dlatego schował je z powrotem.

—  Słucham, o co chodzi?  —  zapytał młodszy. Chciał uciec. Wiedział, że jedno spojrzenie w twarz Kima, a zawstydzi się jak mała dziewczynka. A pamięć podsunie mu wspomnienie najlepszego pocałunku, jaki Jungkook przeżył w swoim osiemnastoletnim życiu.

—  Jungkook, ja... Nie wiem, co mam ci powiedzieć. Ja... Ja nie chciałem cię skrzywdzić.

—  Według mnie skrzywdziłeś całą naszą trójkę. Chociaż ciebie w ogóle mi nie żal  —  rzucił Jungkook, nie wiedzieć czemu, przecież wcale tak nie myślał.

—  Naszą tró... Kogo jeszcze masz na myśli?  —  zakłopotał się Tae.

—  Nie wiem. Nie mam pojęcia kim jest ta "urocza osoba ", w której się podkochujesz.

Zaczął padać deszcz, na który oboje nie zwrócili najmniejszej uwagi.

—  Chcesz wiedzieć?

Tak. Już jestem zazdrosny, teraz przynajmniej będę wiedział o kogo!

—  Nie, nie obchodzi mnie to. Skrzywdziłeś mnie, ją i przy okazji siebie, chociaż...  —  Wzruszył ramionami.  —  Może to cię kręci? Kochasz jednego, a całujesz drugiego. Jakie to uczucie?

Tae zaniemówił. Nie mógł uwierzyć, że JK niczego się nie domyśla.

—  Dobra, rozmowa skończona  —  rzucił Jungkook, gdy zaskoczony Tae wciąż milczał.

Chciał odejść, jednak Kim w porę go zatrzymał. Złapał za rękę, tak szybko i tak gwałtownie, aż z gardła młodszego uleciał cichy krzyk.

—  To ciebie kocham!  —  zawołał, zaciskając palce na ramionach Jungkooka.

Chłopak przestał oddychać.

—  Tylko ty i ja. Nie ma nikogo innego  —  zapewił Tae. Odetchnął, ujmując w dłonie piękną twarz Jungkooka.

Deszcz rozpadał się na dobre, co wcale nie przeszkodziło Tae pocałować Kooka, który bez wahania odwzajemnił gest.

Jimin byłby dumny  —  przemknęło młodszemu przez głowę, gdy obejmował zakochanego w nim Taehyunga.

☆

{ a/n: wróciłam z rozdziałem po miesięcznej przerwie.
Kto się cieszy? Nikt? No dobra XD }