ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္

(46)

အလုပ္အျပန္လာမႀကိဳနဲ႔လို႔ဖုန္းဆက္ေျပာၿပီးညရွစ္နာရီခြဲအထိအိမ္ျပန္မလာခဲ့တဲ့ စည္းကို ပင္လယ္...စိတ္မပူေပမယ့္...ေနလို႔မက်။
အလုပ္ကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ညေနေျခာက္နာရီေလာက္ကတည္းက ပ်ာတာေကာင္ေလးအုပ္စိုးနဲ႔အတူ ျပန္သြားတဲ့အေၾကာင္းသိခဲ့ရသည္။
မိုနာနဲ႔အတူရွိတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္ေတြမ်ားသြားေနတာလဲမသိရ။

လက္ကိုင္ဖုန္းရွိေပမယ့္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပဲဖြင့္ထားကာက်န္တဲ့အခ်ိန္ဆိုပိတ္ထားတတ္တဲ့ထစည္းဟာ...တကယ္ကို အူေၾကာင္ၾကားေလး။

ညေနကတည္းကအိမ္မွာထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့ ပင္လယ္က ညစာလဲမစားႏိုင္ဘဲ စိတ္ကတိုခ်င္ေနၿပီ။
ေနႏွင့္ဦး...အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွ အမွန္အကန္ၿဖဲမည္။
အဲဒီလိုေလးေတြးေနတုန္း အိမ္တံခါးဖြင့္သံၾကားရေတာ့ စည္းျပန္လာၿပီလို႔သိလိုက္သည္။

ဆီးႀကိဳၿပီးရန္ေတြ႕ဖို႔ျပင္လိုက္ကာမွ စည္းက ဖ႐ိုဖရဲပံုစံႀကီးနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြကယိုင္တိုင္တိုင္။

'ဟင္...ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...'

ထြက္ေနတဲ့ေဒါသေတြၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္ကုန္ကာ...
ယိမ္းထိုးေနတဲ့ စည္း'ကို စိတ္ပူလာခဲ့ၿပီး ေဘးနားကိုသြားေတာ့ တကိုယ္လံုးအရက္နံ့ေတြႀကိဳင္လို႔၊

'မင္းေသာက္လာတာလား..'

'ေအး...'

'ဘာလို႔လဲ...'

'မျမင္ခ်င္လို႔....'

'ဘာလဲ'

'မၾကားခ်င္လို႔....ေဖ်ာက္ေပး'

'ဟာ့....'

အရမ္းမူးေနေပမယ့္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တုန္းျဖစ္ၿပီး အသိစိတ္တို႔ေပ်ာက္ေနပံုမရဘဲ
တြဲထူဖို႔ျပင္တဲ့သူ႔ကိုပါ လြဲဖယ္ပုတ္ခတ္သြားတာမို႔...
ေရခ်ိန္လြန္ေနတာမဟုတ္ေသးပါ။
အခန္းဝမွာအိတ္ကိုပစ္ထားခဲ့ၿပီးမွ အိမ္ေနာက္ဘက္ကိုေတာက္ေလွ်ာက္ဝင္သြားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရေတြကိုဖြင့္ခ်ေနပံုရသည္။

'စည္း....ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ'

'----'

သူ႔ကိုဘာမွျပန္မေျဖဘဲ တံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့ ပင္လယ္က တံခါးကိုထုၿပီးေအာ္ရေတာ့သည္။