ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္

(30)

လန္႔လို႔ခုန္ေနေပမယ့္ အဆမတန္ျမန္ေနတဲ့ႏွလံုးက ႐ိုးသားပါတယ္လို႔ထင္ခ်င္စရာကိုမေကာင္း...။
စည္းကို...မထိနဲ႔လို႔တားေပမယ့္...
ေယာင္ေနတဲ့စည္းကဘာမွမသိေတာ့ ရပ္တန္႔မသြားဘဲပိုပိုဆိုးလာကာ လက္ေမာင္းကေနရင္ဘတ္ေတြအထိနမ္းရိႈက္လာခဲ့၏။

'ေဟ့...စည္း...သတိထားစမ္းပါ...'

တြန္းတိုက္နမ္းေနတဲ့သူ႔နႈတ္ခမ္းလႊာကိုလက္ဖဝါးေလးကာၿပီးတားေတာ့မွပိုဆိုးလာကာ...
စည္းကမ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီးတကိုယ္လံုးသိမ္းၾကံဳးၿပီးဖက္ေတာ့သည္။

'အာ...ျပႆနာပဲ...မထိနဲ႔.....နဲ႔...'

တားဆီးေနရင္းနဲ႔သူ႔ပါးေပၚအထိက်ဴးေက်ာ္လာတဲ့စည္းရဲ႕အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ အဆံုးထိေျဗာင္းဆန္သြားတဲ့ႏွလံုးသားကထိန္းလို႔မပါေတာ့ပါ။
သြားၿပီ...ဒီညကေတာ့တကယ့္ကိုအိပ္မက္ဆိုးနဲ႔ နတ္ဆိုးေတြေသာင္းက်န္းၿပီထင္၏။

အဲဒါက အိပ္မက္ေယာင္ေနတာလား...မူးတဲ့အခါျဖစ္တတ္တဲ့အက်င့္ဆိုးလား....ဒါမွမဟုတ္...တမင္တကာလား။
အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေနရင္း စည္းရဲ႕ေႏြးေထြးညင္သာတဲ့အနမ္းေတြၾကားမွာ သူ...ၿငိမ္သက္ခ်င္လာသည္။
ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးကလည္း ပိုၿပီးတပ္မက္ခ်င္စရာေကာင္းလာကာ ရင္ခြင္နားတိုးကပ္လာခဲ့တဲ့ စည္းကိုသူမတားဆီးႏိုင္ေတာ့ပါ။
႐ုန္းေလနစ္ေလဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မ႐ုန္းဘဲနဲ႔နစ္ခ်င္သြားတဲ့ေျခေထာက္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ကဘာျဖစ္မလဲ။
ေတြေဝျခင္းေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔...
မွည့္နက္ေလးႏွင့္နႈတ္ခမ္းႏုႏုေတြ....ျဖင့္....
စည္း'တိုက္စားသြားခဲ့သည့္ထိုညသည္ ပင္လယ့္အတြက္အအိပ္ခက္ခဲ့၏။

Unicode

အခန်းနံပတ် (5) နဲ့...ငါနဲ့....မင်းနဲ့.....
😎😎😎😎😎
(အပိုင်း-10 နှင့်ဆက်စပ်တဲ့လျှို့ဝှက်ချက်လေး)

နေ့စဉ်မှတ်တမ်းစာအုပ်အနက်လေးကိုပင်လယ်မသုံးဖြစ်ခဲ့တာနှစ်ပေါင်းကြာခဲ့ပြီးမှ...
စည်းနဲ့ဆုံခဲ့သည့်နောက်ပိုင်းမှာစာမျက်နှာတိုင်းစာလုံးတွေပြည့်လာခဲ့သည်။

'နှုတ်ခမ်းအောက်မှာမှည့်လေးပါတဲ့ကာတွန်းယုန်ရုပ်လေးကအစပြုပြီး....
စေ့စပ်ထားတဲ့မိန်းကလေးမိုနာ၏နာမည်အဆုံး...အလုံးစုံသောစည်းရဲ့အရာအားလုံး...ကမ႓ာတစ်ခုလုံးသည်သူ့မှတ်တမ်းစာရွက်များပေါ်မှာ...