ထိုစဥ္ေက်ာင္းခန္းတံခါးေရွ႕မွာတီရွပ္အျဖဴႏွင့္အသားေရာင္ေဘာင္းဘီဝတ္ထားတဲ့ဆံပင္ကုတ္ဝဲႏွင့္လူငယ္တစ္ဦးေရာက္လာ၏။
အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ထူးျခားေခ်ာေမာတဲ့႐ုပ္သ႑န္ကထင္းလင္းလို႔ေနသည္။

သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ထမင္းဗူးတစ္ဗူးကိုကိုင္ထားကာ...
ေက်ာင္းခန္းထဲကိုဝင္မလာဘဲအခန္းဝမွာရပ္ရင္း...ပါးစပ္မွေအာ္ေနတာ...

' ေရႊ႐ုပ္ေရ...ေရႊ႐ုပ္ေလး'

အသံၿဗဲနဲ႔အခန္းဝကေနေအာ္ေတာ့...
ေက်ာင္းခန္းထဲကကေလးေတြကမ်က္လံုးေလးေတြျပဴးလို႔...
သူ႔ကိုအထူးတဆန္းလွမ္းျကည့္ၾကသည္။
အဲဒီလူငယ္နဲ႔ေရႊ႐ုပ္နဲ႔ဘာေတာ္သလဲဆိုတဲ့စပ္စုတဲ့အၾကည့္ေလးေတြနဲ႔ တိုးတိုးတိုးတိုးေမးျမန္းသံေလးေတြကဟိုတစဒီတစၾကားရသည္။

ေနာက္ဆံုးတန္းမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေရႊ႐ုပ္ကေတာ့ဘာမွမသိ။
ေထာင္လာတဲ့ေခါင္းေလးေတြကိုပင္လယ္ကေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ေရႊ႐ုပ္ကိုရွာသည္။
မေတြ႕။
ေထာင့္မွာေခါင္းငံု႔ၿပီးအိပ္ေနတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္သာက်န္ေတာ့
အဲဒီေကာင္မေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာလို႔သိလိုက္သည္။
ဟြန္႔...စာသင္ခ်ိန္မွာအိပ္ေနတာ
ေကာင္မဆိုးေလး။

'ဝင္လိုက္မယ္ေနာ္'

ဝင္ခြင့္ေတာင္းေပမယ့္...
ခြင့္ျပဳေၾကာင္းဆရာမကေျပာတဲ့အထိပင္လယ္ကအခန္းဝမွာရပ္မေန။

ခြင့္ေတာင္းၿပီးၿပီေလ၊ ခြင့္ျပဳျပဳမျပဳျပဳဝင္ဖို႔ရွိတာဝင္မွာပဲဆိုတဲ့အခ်ိဳးေလးနဲ႔ အခန္းထဲေလွ်ာက္လို႔ဝင္လာကာ...
ေရႊ႐ုပ္အိပ္ေနသည့္စားပြဲခံုေရွ႕ေရာက္သြားတာေစြ႕ကနဲ။

ေရႊ႐ုပ္ရဲ႕စားပြဲကိုလက္နဲ႔တေတာက္ေတာက္ေခါက္ကာႏိုးေပမယ့္ ေရႊ႐ုပ္ကႏိုးမလာေတာ့...
အသံၿဗဲနဲ႔နာမည္ကိုေအာ္ေပးလိုက္ရသည္။

'ဦးေနာင္ေနာင္ေျမးေရႊ႐ုပ္ေရ'

'ဟုတ္ကဲ့'

အိပ္ခ်င္မေျပသည့္မ်က္လံုးက္ိုပြတ္ရင္းဆရာမေခၚသည္ထင္ၿပီးလန္႔တၾကားထရပ္ကာေရႊ႐ုပ္ထူးလာေတာ့...
ပင္လယ္ကခြက္ထိုးခြက္လန္ေအာ္ရယ္ေတာ့၏။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now