Previously:
Μετα απο κανα 10 λεπτο επιτελους εφτασα!
Μπηκα μεσα και το μονο που ειδα ηταν ενα ζευγαρι πανεμορφα ματια να με κοιτουν. Με κοιτουσαν τοσο βαθια που εμοιαζε λες και διαβαζαν τη ψυχη μου! Ηταν ο Ερικ.
Μα φυσικα! Ποιος αλλος θα μπορουσε να κανει τη καρδια μου να χτυπα σα να τρεχει σε Μαραθονιο!
This time:
Με κοιτουσε πλυγωμενος για μερικα δευτερολεπτα και απλα εφυγε.
Ομως ετσι ειναι. Καποτε ολοι φευγον απο τις ζωες μας!
Εγω: Περιμενε!
Του φωναξα οσο ποιο δυνατα μπορουσα! Προσπαθησα, πραγματικα προσπαθησα, ομως εκεινος ειχε ηδη χαθει απο το οπτικο μου παιδιο.
Κοιταξα το πατωμα λυπιμενη και απλα συννεχησα προς το δωματιο μου... Εχει σχεδον βραδιασει και εγω πραγματικα θα πρεπει να κοιμηθω.
Το κεφαλι μου παει να σπασει! Δεν εχει περασει καθολου απο το πρωι.
Ξεστρωσα το κρεβατι μου και μπηκα κατω απο τα σκεπασματα. Ειναι τοσο ωραια και ζεστα εδω!
Ομως... μακαρι να ηταν και ο Ερικ μαζι μου.
Εκλεισα τα ματια μου και απλα δε μπορουσα να κοιμιθω, οσο και να προσπαθουσα, οσο και να το ηθελα!
Σκεφτομουν αυτον, συννεχια!
Τον σκεφτομουν διπλα μου, πανω μου, να με φιλαει και εγω να λιωνω απο κατω του. Ειναι υπεροχος.
Δε ξερω αν αυτο που νοιωθω λεγεται αγαπη, ενθουσιασμος ή ποθος για αυτον τον ανθρωπο, ομως αυτο που ξερω ειναι οτι θα εκανα τα παντα για να μπορουσα να κανω οτι φαναταζομαι καθε βραδυ μαζι του πραγματικοτιτα!
[•••]
Το επομενο πρωι ξυπνησα παλυ με πονοκεφαλο πάλυ. Δε λεει να μου περασει! Ισως να πρεπει να αρχισω να ανισιχω τελικα.
Και αν δω οτι δε μου παιναει καλο ειναι να βρω εναν καλο παθολογο. Θα ρωτησω την Ευα.
Δε ηθελα να βγω απο τα σκεπασματα! Οτι εμαθα χτες περιεργος δε με κατεστρεψε οσο νομιζα. Όμως την ιδια στιγμη δε νομίζω οτι ηταν και το πιο εύκολο πράγμα να μαθει κανεις. Μακάρι ολο αυτό να ηταν απλα ενα ονειρο.
Όμως εγω μια φράση εχω συγκρατήσει πιο έντονα:"Εισαι μαγισσα Κριστιν".
Κατι που προφανος δεν ισχύει. Θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να κανει μαγικα ξορκια όμως ποτε να μη τα καταφερνει.
Αργότερα...οσο μεγαλωνα η μονη μου ασχολία ηταν οι ταινίες μεταφυσικου περιεχομένου προφανος.
Μου αρεσαν τοοσο πολυ! Ακόμη θυμάμαι τον εαυτό μου να βγαίνει εξω το βραδυ και να παρακαλαει ολα τα μυθικά πλάσματα να ερθουν στον υπνο της και να τη μετατρεψουν σε ενα.
Βέβαια τοτε ειμουν μόλις 12.
Αργότερα όμως... αφού πέρασα τα 16 άρχισα να νιοθω ολο και πιο μονη. απομονωμένη... αβοήθητη.
Τα μονα πραγματα που με έκαναν να αισθάνομαι καλύτερα ηταν η μουσική και η νύχτα.
Τοτε περίπου ξεκίνησα να ακουω ροκ μουσικη. Είχε τοση ένταση που οσο χάλια και να ειμουν παντα κατάφερνε να μου τονονει το ηθικό.
Αυτή ηταν και η ηλικία που άρχισα να ξενυχτάω αρκετά.
Τα περισσότερα βράδυα κοιμόμουν περίπου στις 4:00 το πρωι ενώ ξυπνούσα στις 7:00 για να παω σχολείο. Παρα όλα αυτά ανταπεξέλχομουν μια χαρα.
Τα περισσότερα βράδυα απλα κοιτουσα εξω απο το παράθυρο και χαζεύα το φεγγάρι. Με γέμιζε επλιδα...και για τοτε ηταν το φως μες το σκοταδι μου. Μες στο σκοταδι που ζουσα.
Πλέον όμως μεγάλωσα....και μάλιστα μεγάλωσα απότομα.
Μέχρι πριν λιγο καιρο προσπαθουσα να ειμαι καλο κορίτσι για να μη μπαινω τιμορια και τωρα....
Ξαφνικά πρεπει να αντιμετωπίσω τους πάντες! Ακομη και τον ίδιο μου τον εαυτό! Αν ισχύουν αυτά που άκουσα δηλαδή.
Εύα: Κριστιν ετοιμάσου και ελα γρήγορα στο σαλόνι!! Πρεπει να σου πουμε κατι!... ΤΕΛΕΙΏΝΕ!!
Μου φώναξε ανησυχη. Δε ξερω τι την έπιασε αλλά ίσως να ειναι καλύτερα να την ακούσω!
Πήγα στο μπάνιο και πλιθηκα οσο πιο γρήγορα μπορούσα. Εβαλα ενα σουτιέν κατω απο τις πιτζαμες και εφηγα προς το σαλόνι σχεδόν τρέχοντας.
Με το που με είδαν η Ευα άρχισε να μου μιλάει υπερβολικά γρήγορα. Δε μπορούσα να καταλάβω τίποτα παραπάνω εκτός από μερικές λέξεις.
Όμως αυτές ήταν αρκετές για να με σοκάρουν και να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά της.
Αυτές ήταν: Προφητεία, συμβουλίο, φύγουμε, Ερικ, εσυ εγω και ο Καρλο, εκπαίδευση, πόλεμος.
Απλα οχι! ΟΧΙ!!!! Τι στο καλο συμβαίνει εδω πέρα και τι ακριβώς μου κρύβουν?
__________________________________** *****************************************¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Γειαα σαςς!! Τι κάνετε?
Λυπάμαι πολυ για τη καθυστερήση. Αλήθεια!
Η ιστορία έφτασε 1,15Κ!! Ποιος να
μου το ελεγε!!! Ουαου ηταν το καλύτερο δώρο που μπορούσα ποτε να παρω για τα γενέθλια μου!!!!!😘
Φιλάκια!❤❤❤
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ℳythical ₵reatures.
VampireΜε πλησίασε! Μπορούσα να αισθανθώ τη καυτή του ανάσα να χτυπάει στο λαιμό μου. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής. Θα με σκότωνε, το ήξερα... όμως εκείνος είχε αλλά σχέδια. ΜΕ ΦΊΛΗΣΕ! ________________________________ Η Κριστιν. Μία απλή δεκαεννιά χρονη κο...
