[«Κι αν κάτι συμβεί; Βλέπω τους πάντες γύρω μου να κάνουν σχέσεις και μετά να χωρίζουν. Φοβάμαι πως-»
«Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Αφού το ξες πως σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα. Αυτό δεν αλλάζει.» της απάντησα και ένωσα τα χείλη μας.
Δε...
«Η Βαρβάρα τις έφτιαξε!» του απάντησα και γύρισε να την κοιτάξει.
«Τελεία! Θα έρχομαι σπίτι σου να τρώμε πρωινό!» είπε ο Στέφανος στην Βαρβάρα και γελάσαμε.
*πονηρή φατσούλα*
Τι σκέφτηκες πάλι εσύ;
Μόλις τώρα είπε ότι θέλει να πηγαίνει κάθε μέρα σπίτι της για να τρώνε πρωινό ΜΑΖΙ;
Ε ναι... δηλαδή όχι ακριβ-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Ε... ακούσατε τι έγινε στο κέντρο χτες;» τους ρώτησε η Βαρβάρα.
«Όχι, τι έγινε;» ρώτησε ο Αχιλλέας.
«Έγινε μια επίθεση αναρχικών» τους είπα.
«Πότε έγινε αυτό;» με ρώτησε ξαφνιασμένα ο Χρήστος.
«Χτες τα μεσάνυχτα περίπου» του απάντησα και άκουσα την πόρτα να χτυπάει.
«Α, όχι. Είχαμε ήδη πάει στο σπίτι μου» άκουσα τον Αχιλλέα να λέει καθώς πήγα να ανοίξω την πόρτα.
«Ναι, ο Ίθαν δεν αισθανόταν καλά οπότε πήγαμε στου Αχιλλέα» είπε ο Στέφανος «μετά από λίγο έφυγε γιατί ήταν πολύ χάλια και γύρισε σπίτι του.» συνέχισε και εκείνη την ώρα άνοιξα την πόρτα αντικρίζοντας την αδερφή μου.
«Καλώς την! Θυμήθηκες την ύπαρξη μας;» την ρώτησα και πέρασε μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω της.
«Κάτι τέτοιο, γιατί είστε μαζεμένοι όλοι εδώ;» ρώτησε και έβγαλε τα παπούτσια της.
«Όταν μάθω, θα σου πω» της απάντησα και όλοι άρχισαν να γελούν.
[...]
Το απόγευμα ετοιμάστηκα και κατά τις εξήμισι έφυγα από το σπίτι. Ο Χρήστος είχε πάει με τους άλλους στο σπίτι του Ίθαν και Ελένη έμεινε σπίτι για να διαβάσει.
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΚΑΛΟ
Δεν ήταν αστείο;
Πήγα στο σπίτι της Σοφίας και χτύπησα την πόρτα. Μου άνοιξε μια όμορφη κυρία μέσης ηλικίας με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια.
