Harley Quinn (Askıya Alındı*-*)

Geçmişe Dönmek

Harleen, Bay J ile olan seansına hazırlanıyordu. İlginç bir şekilde Bay J'ye güzel görümek istiyordu. O psikopattan hoşlandığından değildi, o bu hastanenin en ilginç ve en zeki hastadıydı. Zaten o adamdan hoşlanamazdı Harleen.

Zaman gelmişti, 243. odaya kadar yürümek Harleen için çok zordu. Hapishanenin bir ucundan diğer ucuna kadar yürüyecekti. Seans için ayrılan odaların olduğu koridorun başında bekleyen Komiser James'e selam verip koridora girdi.

Koridor olması gerektiğinden bile daha fazla sessizdi. Harleen kendi nefes alış verişini rahatlıkla duyabiliyordu. Kısa bir yürüyüşten sonra sonunda 243. odanın önündeydi. Kıyafetlerini düzeltip içeri girdi.

Bay J, Harleen içeri girince hiçbir değişiklik yaşamadı. Sadece "Hoşgeldin Harley" dedi.

"Harley". Harleen hala Bay J'nin ona Harley demesine alışamamıştı. Ama belliki aralarındaki hasta doktor ilişkisi gittikçe arkadaş ilişkisine dönüşüyordu. Harleen bundan cesaret alarak,

"Bay J, yüzünüzün beyazlığı, saçınızın yeşilliği ve yanağınıza kadar olan yarayı anlatırmısınız?" dedi.

"Bunu istediğinden eminmisin?"

"Tabi, sizin için sorun olmassa bu seansı bunlara harcayabiliriz. Hem birbirimiz hakkında bilgiler edilebiliriz."

Bay J biraz duraksamadan sonra başladı.

"Olaylara en baştan başlamak gerekirse, yaklaşık 9-10 yaşındaydım. Babam tambir alkolik birisiydi. Birgün eve çok sarhoş bir biçimde geldi. Anneme durmadan küfür ediyordu. 1-2 saat sonra annem artık dayanamadı ve babama" Kes şunu be adam! " diye bağırarak karşılık verdi. Bence karşılık vermekte haklıydı. Nedolsa kim bunca küfürün altında kalırki? Neyse devam edelim. Babama orda bişeyler oldu. Sanki içine başka birisi girmiş gibi. Eline ekmek bıçağını alıp benim gözümün önünde annemi bıçaklamayq başladı. Bense korkudan evde saklancak bir yer alıyordum, sıra banada gelebilirdi. Yatağın köşesine saklanıp sonumu yani babamı bekledim. Ve sonunda geldi. Ama gülüyordu, sanki komik bişey olmuş gibi gülüyordu. Önümde kadar gelip bana şunu sordu "Neden bukadar ciddisin?". Sonra bıçağı alıp ağzımdan yanaklarıma kadar olan bu kesimi yaptı. "Artık ömür boyu gülebilceksin." diyerek bıçağı kendisine sapladı. Olaydan sonra korkudan ne yapacağımı bilemedim. Annemi başında ona yas tutarken bir yandan da babama küfürler savuruyordum."

    Bay J, Harleen'in kızarmış biraz şişkin ve sulu gözünü görünce anlatmaya durdu ve Harleen'in boynuna kolunu atıp teselli etmeye çalıştı.

    "Ağlama Harley. Bak bişeyim yok. Burda mutlu mutlu yaşıyorum. Ben, oyun kartlarım ve sen. Aslında şu hapishanede olmasak daha iyi olurdu da neyse iyiyim ben böyle.

    Harleen başını kaldırıp Bay J'ye baktı. Dudaklarından incecik bir fısıltı olarak" Pardon, devam et lütfen."çıktı.

    "Sen bilirsin. Neyse devam edelim. Olaydan bir gün sonra polisler eve geldi. Büyük ihtimalle komşumuz yaşlı teyze annemin çığlığından ve benim ağlamamdan kötü bir şey olduğunu düşündü. Polisler geldiğinde ben hala annenim başında yas tutyordum. Polislerden biri beni zorla kenara itip annemi benden aldı. Bense orda hiçbirşey yapamadan onları izledim sadece! Benim annem ve babamdan başka ailem olmadığı için beni bir çoçuk kurumuna tıktılar. İğrenç biyerdi. Bura bile daha iyi. 5 yıl sonra beni ordan kovdular. Artık büyümüşüm. Ha zaten onlarla beraber kalmaya çok meraklıydım. Ordan sonra komedi şovları yapan barlara çalışmak için gittim. Hiçbiri beni kabul etmedi. Bende sokakta soygun yaparak yaşamaya çalıştım. Birkaç yıl idare ettikten sonra bir mafya çetesi bana iş önerdi. Piyon olcaktım. Kırmızı bir tenekeyi kafama geçirip fabrika soycaktık. İlk soygunda herşey iyi giderken aniden o yarasa karşıma çıktı. Ondan kaçarken asite düşülmesin diye yapılan parmaklıklardan sarkıp düştüm. O Batman ise beni izledi sadece. Ölmemi bekliyordu. Ama ölmedim burdayım. Asitle beraber nehire gelince kendime gelmiştim. Kafamdaki teneke parçalanmıştı. Her yerimde asit vardı ama canım hiç yapmamıştı. Aksine gülüyordum. Nehirden çıktım ve kendime bir ayna buldum. Aynaya bakınca ölmek istedim. Saçlarım yeşil, derim ise leke leke beyazlaşmıştı.

Devamı parça parça gelcek öğrenci adamız uzun uzun yazmak zor oluyor.