The Gay's Rebound

Chapter Eight

Nagising nalang ako sa aking kwarto. Teka nilagay ba niya ako dito? How sweet naman ni Fafa Ethan. Kikiligin na ba ako? Enebe hahhaha.

Nagbihis nalang ako. Buti nalang at may damit ako ng panlalaki sa walk in closet ko. Ginagamit ko yun pag kailangan. Like disguise pag sa misyon.

Bumaba na ako sa may kusina. Nakita ko siyang naka earphone habang nagswe sway ang bewang. Then nagluluto siya ng hapunan. Nakakatuwa siya tingnan. Nagahu hum lang siya. Bakla parin talaga.

Inangat niya ang kawali then pinapataad niya ang pagkain. Yung ginagawa ng mga chef. Yung hinahagis ang pagkain pataas.

Mukhang tapos na siya. Hindi niya parin ako napapansin. Nilagay niya ang pagkain sa malapad na plato. Nagangat siya ng tingin.

"Kyahhhhhh" Sigaw niya. Natawa naman ako. Mukhang nagulat talaga siya. Wait nagulat naman talaga siya eh. Inalis niya bigla ang earphone.

"Kanina ka pa ba dyan?" Nahihiya niyang tanong. Natawa naman ako ng mahina. Kinunutan niya ako ng noo.

"Actually sakto la hanggang matapos ka. Nakakatawa ka. Na entertain ako sa ginagawa mo kanina." Natatawa kong sabi. Siya naman mas lumalim ang kunot ng noo.

"Bakit kaya hindi kita mabasa?" Tanong niya. Saan nangaling yung tanong niya. Ang layo sa pinaguusapan namin. Ako.mahirap basahin. Hindi naman ako libro.

"Hindi naman ako libro or something para mabasa." Sabi ko sa kaniya. Humaba naman ang mukha niya. Napangiti ako. Ang cute niya. Para siyang bata.

"Gaga hindi ka naman talaga libro. Well i mean im a business man i can read people through there eyes. You wala akong mabasa sa mga mata mo. I dont know kung masaya ka ba talaga or malungkot or something something. In short wala akong nakikitang emosyon sa mga mata mo." Paliwanag niya. Natawa naman ako sa sinabi niya. Siya naman naka pout. Mas natawa ako.

"You dont want to know what is the emotions hidden in my eyes." Natatawa kong sabi. Si Desery shes free her emotions out. But me. No. Tinatago ko lang. Ayaw kong may makakita non.

"But why?" Napailing nalang ako. Ayoko pagusapan.

"Wag na nga yan. Kumain nalang tayo. Lalamig na yang niluto mo." Inaya ko na siya.  Wala naman siyang nagawa kundi ang sumunod.

Habang papunta siya sa upuan niya. Tumigil siya bigla. Napakunot naman ang noo ko. Sobrang kunot kasi ng mukha niya. Parang pupunta na sa dulo ng ilong niya ang kilay niya.