Ve o sevdiğim göreceli güzelliğinden vazgeçiyorum.
Karşımdasın. Gözlerin, saçların... sana dokunabilirim.
Ama işte karşımdasın, yanımda olmalıyken.
Özgürüm,üzgünüm,belki daha az düşünceli.
Bir şeyden eminim ki, artık vazgeçtim.
Yok hayır sadece senden değil, bilhassa kendimden.
Sakın üzülme, vazgeçmek unutmak değildir.
Hele ki unutmak da kurtulmak değilse.
Mutlaka yaşarım bir kaç yalnız gün daha,
dokunmaz artık bana, zorum da gitmez senin gittiğin kadar uzaklara.
Diyorum ya vazgeçtim.
Yollarından, sırlarından, şarkılarından ve ölümcül dudaklarından...
Ayartamaz beni sözlerin veya bakışların
Belki de hiç bakmayacaksın, konuşmayacaksın.
Ayrıca başkasıyla meşgulken bedenin, nasıl vakit ayıracaksın ?
