Kızıl Yıldız (Mafya Abim)(Ara Verildi)

5.Bölüm

Maya

Gözlerimi açtığımda ilk başta nerede olduğumu kavrayamadım. Sonra etrafa göz geçirince her yerin karanlık olduğunu anladım.

Farkettim ki hala abimin odasındayım ve sanırım abim hala gelmemiş, genellikle beraber uyurduk ama tabiki bununla ilgili de kurallar vardı.
Gerçekten çok kural vardı.

Buradan gidicem ,ben bir şekilde gidicem. En azından bir gün gidicem.
Susadığımı farkettim ve komidine baktım ama malesef aradığımı bulamadım.

Aşağı inmem gerekiyordu, aman be, acaba ne yapsam diye düşünürken tıkırtı sesleri duydum korkuyla gözlerim büyüdü. Ya bir canavarsa, ya beni yemeğe geldiyse ya da, ya da bir ZOMBIYSE beni ısırıp zombi yapmak istiyorsa hemen saklanmam gerekiyor  zombiler ellerini kullanıp kapıyı açamazdı değil mi?

Ya açarsa, kapının önüne ne koysam ki ? Buldum! ne bulursam. Hemen yataktan ayaklarımı sarkıtıp hafif hastalığın vermiş olduğu kırgınlıkla ayağı kalktım.

Şimdii önce büyükler, dolabı ittirebilirmiyim acaba ? Denemeye değerdi sanırım ,yoksa zombi olucam.

Sessiz olmam lazım parmak uçlarında yürüyerek dolabın yanına gittim ve kenarından ittirmeye çalıştım olmadı ,minnacık bile oynamadı yerinden of. Sırtımı yaslayıp tüm gücümle ittirmeye çalıştım, ama yine olmadı tamam bu olmıyacak .

Başka bir şey koymam lazım. Kapının önüne gözlerimi karanlık odada gezdirirken, gözüme bir şey takıldı bu da dolaptı ama daha küçüktü üstündeki şeyler düşebileceğinden onları yatağın üstüne koydum böylece düşüp ses çıkarmazlardı.

Hemen bu sefer olucak diyerek tüp gücümle ittirdim. OYNADI!! Dolap yerinden oynadı. Sevinçle ellerimi çırpmak istesemde sanırım zamanı değildir zor ittirmeye başladım ama çok ses çıkıyordu daha hızlı yapmam gerekiyordu.

İttire ittire kapının önüne getirmeyi başardım baya bir zor oldu ama artık zombi beni ısıramaz.

Ama ya dışardaki abileri ısırırsa, hemen gidip pencereden dışarı baktım ama abiler hala insandı yani belkide sadece öyle gözüküyorlardı.

Kapıyıda kitlesem iyi olur hemen kapıdaki anahtarı çevirip kilitledim aslında evdeki ciddi kurallardan biri kapıları kiltlemekle ilgiliydi ve abim bu konuda oldukça katıdır.

Sanırım bu kural tamamen benim yüzümden kaynaklanıyordu çünkü bir keresinde banyonun kapısı kilitliyken astım krizi geçirmiştim. Banyodaydım onun için kapıya gidememiştim uyandığımda abimin gözleri kıpkırmızıydı saçlarımı okşuyordu sonrada bu kuralı koydu. Sözleri çok netti sanırım.

"Birdaha, birdaha asla kapı kilitlemek yok. Asla."
Sonrada zaten başka hiçbir şey söylememişti. Ben de en son bunları söylediğini hatırlıyorum zaten sonrası karanlık.

Ama yinede sonuçta abim benim zombiler tarafından yenmemi istemez yani kapıyı kilitlersem bir şey demez herhalde. Herhalde ? Yani öyle umuyorum.

Sonrada gidip dolaba saklandım zaten çok kolay sığmıştım. Beni burda bulamazdı. Bir anda uyku bastırdı, ama uyanık kalmam lazım.

Ne kadar dirensemde olamıyacağını anladım hastalığında vermiş olduğu yorgunlukla gözlerim kapanmıştı bile.

Büyük bir gürültüyle sıçrayarak uyandım.
Korkuyla etrafa bakınca nerede olduğumu kavramam uzun sürmedi.
Hâlâ dolaptaydım. İyide bu seste neydi.
"MAYA!!! Hemen kapıyı aç!!" O kadar bağırıyordu ki korkuyla dolaba sindim bana çok kızmıştı.  Kapıyı açarsam eğer bana çok bağırırdı.