THE ONE That I Wanted (BOOK 1)

Chapter 27

27.

Hindi agad ako nakatugon sa sinabing iyon ni Jordan. Pakiramdam ko ay nag-init ang buong mukha ko sa tinuran niya.

Nahuli ko ang malaking pagngisi niya.

"Sa tingin ko ay okay na tayo. Hindi rin naman kasi ako papayag na itaboy mo ako. Hindi pwedeng hindi tayo ulit." masayang sabi niya.

Kunot-noo ako. "A-Ano'ng tayo ulit? Hindi ko pa nga nasasabi sa yo kung napatawad na kita o hindi pa, eh." katwiran ko.

Ngunit alam ko namang hindi ko matitiis na hindi siya patawarin. Hindi siya tanggapin. Dahil siya at siya lang ang gusto ng puso ko, wala ng iba.

Nawala ang ngisi niya sa kanyang mukha. "Akin ka lang at hindi ka pwedeng mapunta sa iba. Akin ka na at hindi ka na pwedeng magpaligaw sa iba." halos mamaos na ang boses niya ng sabihin niya ito sa akin habang nakapako ang kanyang mga mata sa mukha ko.

Napalunok ako. Ano ba ang dapat na itugon ko sa sinabi niya?

Napisil niya ang kamay kong hinawakan niya. "Bilisan mo ang paggaling mo, para makapamasyal na tayo. Gusto ka rin ulit makita ng mama ko."

Napangiti ako. Si Tita Lorie?

"T-Talaga? Pwede ba akong dumalaw sa inyo kapag magaling na ako?"

Tumango siya. "Oo. Matagal na kasing nag-aasam si Gio na bumalik ka sa bahay. Hindi makatulog ang batang yun, nakakainis! Lagi akong kinukulit."

Natawa ako sa reaksyon ng mukha niya dahil nakasimangot na ito ngayon.

"Mabuti naman at naisama mo si Gio. At, paano mo pala nalaman na, nasa ospital ako?"

Tumango si Jordan. "Hindi naman mahirap malaman. Sikat ang pinsan mo, at marami ka ring kaibigan. Kaya, kumalat ang balita. Ano ba kasing nakain mo at umakyat ka sa puno?! Tingnan mo tuloy ang nangyari sa yo!" paasik na tanong niya.

"Niligtas ko lang talaga yung pusa na hindi makababa. Pinagtanong ko nga kay Paul iyon kung nakita niya pero, hindi na daw. Kahit kay A-Alvin."

Natitigan niya akong muli. "Kung pinigilan lang talaga kita noon, hindi na mangyayari to. Pero ayoko ng maulit ang ganito dahil siguradong paparusahan kita kapag ginawa mo pa ang walang kwentang bagay na katulad ng mga ganito..."

Umiling ako. "Hindi na. Hindi ko na uulitin yon."

"... Mabuti naman. At yung pusa pala na hinahanap mo, dinala ko sa bahay. Inaalagaan ni Gio. Ako ang nakakita nun kaya, dinampot ko na lang. Mukha namang walang may-ari eh."

Ibig sabihin, nasa kanya pala ang kuting na hinahanap ko. Mabuti naman at may nag-aalaga na sa kanya. At maswerteng kila Jordan pa ito napunta.

Kapwa kami napalingon ng dumating na sila Paul galing labas. At alam ko kung saan agad napatingin ang mga mata ng magkasintahan, sa mga magkahawak naming mga kamay.

Napataas ang kilay ng aking pinsan. "Hindi ba ang sabi ko, mag-uusap lang kayo?" tanong niya.

Agad nahawakan ni Jenny sa braso ang boyfriend. Si Gio naman ay diretso ng pumasok sa loob habang subo ang lollipop.

"Mahal naman, pabayaan mo na sila." saway ni Jenny.

Binabawi ko ang aking kamay mula kay Jordan ngunit mas hinigpitan pa nito ang pagkahawak dito.

"Wala ka rin namang sinabing bawal hawakan ang kamay ng pinsan mo kaya, wala akong kasalanan." paismid na tugon niya.

Napanguso si Paul habang nakasimangot kay Jordan.