Günahkar Dokunuş (Tamamlandı)

bölüm 3

Yol boyunca Yasemin ve Ayça konuşup durdular. Bir ara benzinliğin birinde durduk ve lavabosunda üzerimizi değiştirdik. Eminim Aras bizim bu halimize çok gülmüştür. Eve gelmeden bir sokak önce inmek istediğimizi söyledim ona. Yasemin'in annesine ya da komşularına yakalanmamız hoş olmazdı. Babası polisti ve bu akşam nöbetçi olduğu için de şanslıydık. Arabadan indiğimizde;

"Teşekkür ederiz enişte," dedi Ayça onun elini sıkarken.

"Rica ederim benim için zevkti. Memnun olmanıza sevindim."

"Dalga mı geçiyorsun rüya gibi bir akşamdı." bu defa konuşan Yasemin'di.

"O halde en kısa zamanda tekrarlayalım."

Neden bu kızlar çocuk gibi davranarak beni utandırıyorlardı sanki. Eve gittiğimizde bu konuyu onlarla konuşmalıyım diye düşünürken bana baktığını gördüm. O anda arkadaşlarım birkaç adım atarak bizden uzaklaştılar. Canlarım benim, bizi yalnız bırakarak ne kadar da düşünceli davranmışlardı. Aras bana doğru yürüdü ve tam önümde durdu. Burada durup saatlerce onun gözlerine bakabilirdim. Demek âşık olmak böyle bir şeymiş. Onun da bana aynı karşılıkla baktığını görünce içim rahatladı.

"Teşekkür ederim Nazlı."

"Ben ne yaptım ki?"

"Akşamımı ve hayatımı güzelleştirdin canım."

Canım mı dedi bana? Zoraki yuttum tükürüğümü. Şu an nasıl ayakta durabiliyorum merak ediyorum.

"Asıl ben teşekkür ederim Aras her şey harikaydı." Sesime yansıyan heyecanı hissettiğine emindim. Ona gülümsedim. Elini yüzüme doğru uzattı, sanırım yanağımı ya da saçımı okşayacaktı ama vazgeçti.

Hayal kırıklığıyla "Hoşça kal," dedim.

Gitmemi istemiyor gibi bir hali vardı ya da bana öyle geldi ama bu hali çok tatlıydı.

"Saat daha erken, keşke biraz daha zaman geçirebilseydik."

Ben de gitmek istemiyordum ama hevesli görünmemeliydim. "Eda teyzeden ona kadar izin alabildik."

Yasemin'in cırtlak sesini duyduk "Hadi çifte kumrular, annem kapıda bizi bekliyordur."

"Hoşça kal."

"Hoşça kal Nazlı'm."

Adımlarımı hızlandırıp, kızlara yetiştim. Sokağa sapmadan önce durdum ve arkama baktım. Hâlâ bıraktığım yerde ve hâlâ bana bakıyorken buldum onu. Başımı yastığa koyduğumda bulutların üzerinde uçuyordum. Telefonumun mesaj sesiyle anında fırladım ve telefonumu elime aldım.

"Seni şimdiden özledim."

Sırıtmaya başladım. Hayatımın birkaç saatte bu kadar değişmesi mümkün müydü? Tamam her zaman âşık olacağım ve beni deli gibi seven bir erkek hayal edip durmuştum ama bu kadar erken olması, beni korkuyordu.

"Ben de seni özledim," yazdım ve gönder tuşuna bastım.

Ah kalbim ben sana ne diyeyim. Biraz ağırdan al ve mantıklı davran ne olur. Aranızdaki altı yedi yaş farkını da göz ardı etme. Sonuçta adam senden daha tecrübeli, çocukça şeyler yaparak onu kendinden uzaklaştırma. Şimdi de kendi kendime nasihat ediyorum. En iyisi uyumak diyerek gözlerimi kapadım. Ancak bu şekilde Aras'ın etkisinden kurtulabilirdim.

Sabah Eda teyzenin sesiyle gözlerimizi açtık. Üçümüz de yataklarımızdan kalktık ve hızlı bir şekilde hazırlandık. Bu aileler okul, dersler, devamsızlık ve de kahvaltı konusunda neden bu kadar takıntılı anlamıyorum. Harika ve eksiksiz hazırlanan kahvaltımızı yaptıktan sonra Eda teyze arabasıyla bizi okula bıraktı. Sınıfa girmiştik ki telefonum çaldı. Hiç düşünmeden yanıtladım.