Uçarken

1.Bölüm

Gözlerimi açmamla kirpik aramdan giren parlak güneş ışığı adeta gözlerimi yaktı. Etrafıma bakmak istesem de hiçbir şey göremiyordum gözlerimi nereye odaklasam rengarenk şeritler görüntünün gerçekliğinin kapatıyordu, ellerimi gözlerime götürüp kamaşan ve sulanan gözlerimi silmeyi denedim. Ellerim kalkmadı hayır bağlı değillerdi sadece kaldıramıyordum işte. Gözlerim hâlâ güneşe alışmamıştı gözlerimi kapattım hislerime odaklanmaya çalıştım. Serinlik yüzüme çarpıyor, ve ışık var gözlerim kapalıyken bile hissedebileceğin kadar yoğun bir ışık.. Hangi gün bugün hangi ayın kaçıncı günü  hangi yıldayız hiçbir şey, hiçbir şey hatılamıyorum bu beni korkutuyor. Gözlerimi açsam da göremiyorum, ellerim kıpırdamıyor. Bildiğim şey yüzüme çarpan hafif serinlik ve yoğun ışık ne yapacağım? Yanımda kim var tek miyim yoksa?  Buraya nasıl geldim? Kıpırdanmaya çalışsamda organlarım bana itaat etmeyi reddediyor çıpınıslarım ufak bir kıpırtı kadar etki etmiyordu

Yüksek sesle bağırmak için açıyorum ağzımı ama sesim bile yeterince çıkmıyor bir an içinde veya üzerinde ilerlediğim şey duruyor

"Ulan Fahri! Uyandı lan bu. Napıyorsun anlamıyorum çoğalsın diye sulandırıyor musun şu zıkkımı?"

-"Ya abi ne sulandıracağım dozunu azalttım. Böyle giderse elimizde kalacak herif"

Yutkunmaya çalıştım usulca kafam dağınıktı ve gözlerim ağrıyordu odaklanamıyordum asla

"Ben...yani siz, ellerimi kullanamıyorum lüften yardım eder misiniz? Vücudum da aynı şekilde"

-"Ulan sanki sana ne lan kalırsa kalsın bas dozu sustur şu adamı"

Gözümü araladım görüşüm netleşmemişti üstüme eğilen koca cüsseli adamı seçemeye çalıştım mümkün değildi

-"Sizden rica etmiştim üzerime eğilmeyi bırakın ve beni kendime getirin"

Kolumu eliyle sabitleyen adamın etime sapladığı iğneyle gözlerim irileşti acı bedenimi uyardı ve tepemde ki adam netleşti
-"F-fahri? "