Απόρρητος αριθμός [ᴘ.ɴ]

Αχ βρίσε με...

"Έλα βρε κομπάρε. Τι κάμεις;", μου λέει μια αγορίστικη υπερβολικά τσιριχτή φωνή με μια άθλια και αποτυχημένη κυπριακή προφορά και μερικές άλλες ακούγονται να χαζογελούν στο βάθος.

Ετοιμάζομαι να απαντήσω παίρνοντας ήδη νικητήριο, υπεροπτικό βλέμμα.

" Ήντα με λαλείς ώρε κουζουλέ; Εν λάθος το νούμερο μπρε! Εκτός τσαι αν το κάμεις για να με πελάνεις! Ένα μονάχα σε λαλώ για να θωρείς, εν θα κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου γιατί έχει πέσει το αρφάλι μου τσαι πάω να φάω.", απαντώ κουνώντας επιβλητικά τον δείκτη μου δίπλα από το κεφάλι μου.

"Ω...ιι..εε.. Συγγνώμη..λάθος νούμερο κοπελιά.",λέει και η φωνούλα του έχει χάσει κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης.

"Αν δεν έχετε τι να κάνετε φτιάξτε κολάζ και παζλ του μακουήν. Μην χαλάς τζάμπα την κάρτα σου. Σόρυ κιόλας, αλλά δεν το έχεις με τις φάρσες.",πρόλαβα να πω λίγο πριν κλείσει.

Έλα όμως που δεν έκλεισε.

"Ώπα κάτσε είσαι κανονική;!", αναφωνεί και το αυτί μου δολοφονεί όλος χαρά

"Ωχ θεέ μου πόσα να αντέξω η ανυποψίαστη υπέρλαμπρη θεότητα;! Πες μου μόνο ένα πράγμα θεέ, ποιος ο λόγος δημιουργίας τέτοιων ατόμων, ποιος;;!", σηκώνω τα χέρια ψηλά (όχι και όλα τα φτάνω, του Χατζηγιάννη) προς το Θεό και κοιτώ τις τάβλες του πάνω κρεβατιού της κουκέτας απελπισμένα.

Τι; Δεν είναι πανταχού παρών;

"Πλάκα έχεις! Για πες τίποτα, καλώ από σταθερό δεν χαλάω κάρτα.", γελά το  ακούρευτο γίδι.

"Κοίτα υπό άλλες συνθήκες θα σε έβριζα, αλλά λέω σήμερα να κάνω την διαφορά και να διατηρήσω το επίπεδο της συνομιλίας σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.",τον πληροφορώ άκρως ειλικρινά.

"Βρίζεις;; Ουάου! Θα ήθελα πολύ να σε ακούσω να με βρίζεις, αν και τα καλά κορίτσια δεν πρέπει να βρίζουν."

"Τελικά ο μαζοχισμός μαστίζει στην σημερινή κοινωνία.", συμπέρανα κουνώντας απογοητευμένη το κεφάλι μου

"Νομίζω σε χάνω λίγο."

"Και τι είμαι το γουάη- φάη του γείτονα ή κάλτσα στο πλυντήριο για να με χάνεις, ρε βλήμα;"

" Βλήμα; Καλέ πες τίποτα πιο σκληρό....Αχ βρίσε με..."

Το δαχτυλάκι μου έκανε αυτό που τόση ώρα πάλευε η πολύ καταβάθος ευγενική πλευρά του εαυτού μου να με με πείσει να μην κάνω.

Τερματισμός κλήσης.

Πετώ το κινητό στο κομοδίνο μου και παίρνω το τηλεχειριστήριο του ερκοντίσιον στα χέρια μου.

Ας το ρυθμίσουμε.

Λοιπόν θα το βάλω να κλείσει σε δύο ώρες ή μήπως τρεις ή μήπως.......

*Πατάει ασταμάτητα το κουμπάκι με το ρολογάκι*

Τι εννοείς ότι δεν μπορώ να το βάλω παραπάνω από δώδεκα ώρες;! Ποιος στο διάολο κατασκεύασε αυτή τη βλακεία;!

*Το πετάει με δύναμη στον τοίχο και αυτό γίνεται χίλια κομμάτια.*

Ουπσις!

*Το πλησιάζει κοιτώντας το ενοχικά και το γεμίζει χάνζαπλαστ*

.....Baby shark to doo doo doo doo doo doo. Baby shark to doo doo doo doo doo doo.......

*Σηκώνει το κινητό και το ακουμπά στο αυτί της, ενώ συνεχίζει να περιποιείται το τηλεχειριστήριο*

"Ποιος στο διάολο είναι πάλι; Ούτε μια χειρουργική επέμβαση δεν με αφήνετε να κάνω με την ησυχία μου!!",ωρύομαι και προσπαθώ να σταθεροποιήσω το κινητό ανάμεσα στον ώμο και το αυτί μου.

"Δεν είσαι καθόλου ευγενική. Πρώτα μου το κλείνεις στα μούτρα και όταν σε ξαναπαίρνω μου απαντάς επιθετικά. Και τι φάση; Τι εγχείρηση;"

Αφήνω πάνω στο κρεβάτι το τηλεχειριστήριο και ακουμπώ δίπλα το νυστέρι και τις γάζες. Τι στο..;;! Πως βρέθηκαν αυτά στα χέρια μου;;!

Κοιτώ την οθόνη. Απόρρητος αριθμός. Κάποιος μου κάνει πλάκα.

"Με προσέλαβαν στο καστ του Γκρέις Ανάτομυ και κάνω εξάσκηση.",απαντώ λιγάκι ειρωνικά

Εντάξει θα είμαι ειλικρινής, είχα σηκώσει και φρύδι.

"Δεν σε πιάνω πάλι.",λέει δυσανασχετώντας

Δεν είναι τίποτα, έτσι έκανε και η μάνα σου όταν σε πήρε για πρώτη φορά στα χέρια της.

"Και εγώ δεν πιάνω ση-σή-μα, ε-εέλιενς στέλνουν πα-πα-πα-παρά-ση-ση-τα. Ναι....δεν σ-σε α-ααα-κούω......",κάνω περίεργους ήχους φάλαινας που πνίγεται σε μιλκσέηκ και....

Τερματισμός κλήσης.