Taken By a Stranger

chapter: o n e

❝Bir yabancı tarafından esir alınmış,
Garip şeyler olmaya başlıyor,
Tehlikenin içine çekilmiş,
(Tehlike; riskli bir iş)
Düşür beni, ve etrafında döndür beni.❞
— Taken By a Stranger

—

Merhaba! Ben Luna. Luna Valente. Evet bu satırları yazarken kıkırdadığım doğrudur, bununla da anlıyoruz ki çok gülen sevecen biriyim zaten beni tanıyan herkes öyle der. Gerçekten!

Fazla uzatmamı istemiyorsanız, hemen öyküme giriş yapıyorum; öyküm basit bir kız için oldukça karmaşık bir öykü. Gerçekten anlattıklarımdan 3 kitap çıkarabilirim. Bir de tonlarca Whatsapp mesajı.

Ancak benim öyküm, durumlar karmaşık olmadan önceki hayatımı anlatıyor, ve vakit geçtikçe olayların detaylı olarak nasıl karmaşık bir hale geldiğini anlatacağım!

Bu yazdıklarımı dünyaya açar mıyım bilmiyorum, ama bu satırları şu an okuyorsanız büyük ihtimalle koca evrene açtım yazılarımı...

Belki de bu yazılarımı sadece kendime saklarım, kim bilir?

                                  — ♡ —

                                                        28.08.2016
                                                             Pazar

Ailemle birlikte bugün Cancun'dan ayrılıyoruz, ve tarif edilmeyecek duygular yaşıyorum minik kalbimde, üzülüyorum çünkü ülkemi bırakıyorum, üzülüyorum çünkü arkadaşlarımı bırakıyorum, üzülüyorum çünkü Simon & Camila'dan ayrılıyorum, onlar benim en yakın arkadaşlarım altın üçlüden sadece altın ikili kaldı, umuyorum ki beni unutmazlar. Ama bir yandan da o kadar heyecanlı ve kıpır kıpırım ki; ilk defa uçağa binip yurtdışına çıkacağım, yeni bir ülke, yeni yemekler ve yeni arkadaşlar edineceğim, umarım onlar da benim gibi paten kaymayı severler. Sevgili günlüğüm, bugün de kısa bir konuşma yaptım senle ancak şimdi senden ayrılıp arabaya binmem gerekiyor, ilk uçağa binişimden sonra tekrar Buenos Aires'te görüşürüz!

İmza
Luna Valente ☾

                                 — ☾—

Uçaktan indiğimizde heyecandan yerimde duramaz oldum hatta annem uyardı daha az kıpırda diye, haha. Ama Simon ve Camila'dan da çok uzaktayım diye üzülüyorum. Babam üzüldüğümü tekrardan farkedince işaret parmağıyla yüzümü kaldırdı ve bana gülümsedi.

Bavulumu elime aldım ve yeni evime hayatıma doğru sürükledim arkamdan. Malikaneye vardığımızda şaşkınlıktan ağızım açıldı, giriş o kadar büyük ve genişti ki, döşemeler her şey kusursuzdu. Bunların bir an için sadece bana ait olmasını dilemiştim ki Bayan Sharon'un vaftiz yeğeni Ambar, yine beni aşağılama konumuna geçti, yanlışlıkla üzerine çikolatalı muzlu milkshake döktüm diye yapıyor tüm bunları.

Herkes gittikten sonra en iyisi Ambar'dan özür dilemek için iki adım öne çıktım, yüzüne baktım; kusursuzdu. Gözleri harika bir mavi tonunda saçları bukleler halinde -benimkiler kadar sık olmasa da- salıktı. Tam hayal edilebilecek bir kızdı, gerçekten.

"Ambar, ben özür dilerim." Dedim başımı eğerek.

"Ne için? Evime geldiğin için mi?"