Κρυφός έρωτας || Ron×Hermione Fanfiction

Κεφάλαιο 1: Ύπνος

"Ρον φέρε πίσω τις σημειώσεις μου τώρα!" φώναξε η Ερμιόνη στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ το βροχερό αυτό απόγευμα. Η προπόνηση του κουίντιτς είχε ακυρωθεί λόγω της καταιγίδας και ο Χάρι με τον Ρον έμειναν αναγκαστικά μέσα στο κάστρο. Φυσικά η Ερμιόνη δεν άφησε την ευκαιρία αυτήν ανεκμετάλευτη και τους έπεισε να διαβάσουν μαζί της για το επόμενο μάθημα ξορκιών τους.

"Αφού τελείωσα την εργασία Ερμιόνη και μου είπες ότι όταν τελειώσω θα κάνω ό,τι θέλω." της απάντησε ο Ρον γελώντας, ενώ έτρεχε πέρα δώθε, αποφεύγοντας επιδέξια την Ερμιόνη. Ύστερα από αρκετά λεπτά κυνηγητού η Ερμιόνη έκατσε κουρασμένη σε μία πολυθρόνα μουρμουρίζοντας ότι θα συνεχίσει το διάβασμα σε λίγο. Ο Ρον ξάπλωσε στον καναπέ δίπλα στο τζάκι συνεχίζοντας την κουβέντα του με τον Χάρι για την τεχνική που θα έπρεπε να ακολουθήσουν στον επόμενο αγώνα κουίντιτς.

Και έτσι συνεχίστηκε η βραδιά, με τους δύο κολλητούς να συζητάνε για το κουίντιτς και την Ερμιόνη να κοιμάται στην πολυθρόνα κουρασμένη απο το διάβασμα και από το κυνηγητό της με τον Ρον.

Είχε περάσει τουλάχιστον μια ώρα, όταν τα αγόρια αποφάσισαν να πάνε για ύπνο. Ο Ρον έμεινε κάτω για να σβήσει τη φωτιά από το τζάκι και να ξυπνήσει την Ερμιόνη, αφού αυτος έφταιγε που αποκοιμήθηκε, λόγω του κυνηγητού τους, σύμφωνα με τον Χάρι.

"Ερμιόνηηη ξύπνα.." ψιθύρισε ο Ρον κοιτώντας την Ερμιόνη, αλλά αυτή δεν έδιχνε να ακουεί. Ο Ρον πλησίασε κοντά της και ταρακούνησε λίγο την πολυθρόνα όπου κοιμόταν χωρις κανένα βέβαια αποτέλεσμα. "Κοίτα πόσο γαλήνια είναι όταν κοιμάται και δεν μας φωνάζει για τα μαθήματα." σκέφτηκε ο Ρον και γέλασε σιγανά. "Μα όντως είναι πολύ γλυκιά έτσι όπως έχει κουλουριαστεί στην πολυθρόνα." είπε από μέσα του ο Ρον και ύστερα γούρλωσε τα μάτια του συνειδητοποιώντας τι είχε σκεφτεί.

Τέτοιου είδους σκέψεις ήταν σύχνες τώρα τελευταία για τον Ρον. Τη Δευτέρα είχε βρει γλυκό τον τρόπο που έτρωγε το τοστ της στο πρωινό. Την Τετάρτη είχε κοκκινίσει κοιτάζοντάς την να χτενίζει τα μπερδεμένα μαλλιά της μπροστά από τον καθρεύτη του εντευκτηρίου, αφού είχε σηκωθεί στις μύτες για να βλέπει καλύτερα το είδωλό της. Την Πέμπτη είχε παρατηρήσει πόσο γλυκιά φαινόταν καθώς ανακάτευε τα υλικά μέσα στο τσουκάλι της στο μάθημα των φίλτρων. Κάθε φορά οι σκέψεις αυτές έρχονταν αυθόρμητα στο μυαλό του Ρον, συνοδευόμενες από ένα ευχάριστο ανακάτεμα στο στομάχι του, όμως κάθε φορά της αγνοούσε επιδεικτικά.

"Ερμιόνη ξύπνα.." ξαναψιθύρισε ο Ρον, αλλά η Ερμιόνη άλλαξε πλευρό και συνέχισε τον ύπνο της. Εντέλει, ο Ρον σταμάτησε να προσπαθεί και αποφάσισε να κάτσει και αυτός στη διπλανή πολυθρόνα για να της κάνει παρέα. Έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να κοιμηθεί, αλλά το μυαλό του συνέχιζε να σκέφτεται την Ερμιόνη. "Είμαστε κολλητοί και είναι λογικό να ενδιαφέρομαι για αυτήν." είπε στον εαυτό του ο Ρον παρ' όλο που κατά βάθος ήξερε ότι υπήρχε κάτι παραπάνω που κέντριζε το ενδιαφέρον του.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Το επόμενο πρωί ο Ρον και η Ερμιόνη ξύπνησαν από το θόρυβο που προκαλούσαν οι μαθητές, καθώς κατευθύνονταν προς την τραπεζαρία για να φάνε το πρωινό τους. "Οχ, τι έγινε; Πρέπει να με πήρε ο ύπνος στην πολυθρόνα χτες το βράδυ." είπε ανάμεσα στα χασμουρητά της η Ερμιόνη. Ο Ρον της έγνεψε καταφατικά, καθώς σηκωνόταν όρθιος και τεντωνόταν. "Και εσύ μία απ' τα ίδια ε;" είπε η Ερμιόνη. "Πες το και έτσι!" απάντησε ο Ρον χαμογελώντας.