❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
"ကိုကို... Hunnie ေရာက္ေနၿပီ..."
"ဒါဆို ကေလး ေအာက္က ခဏေစာင့္ေနာ္... ကိုကို အခုပဲ ဆင္းလာၿပီ..."
Sehun ရပ္ထားတဲ့ ကားတစ္စီးကို မွီၿပီးေစာင့္ေနဆဲ ႐ုတ္တရက္ ကားတံခါးပြင့္သြားကာ အတြင္းထဲက လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ကားထဲဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ ကားထဲေရာက္ေတာ့ အသိတရားဝင္ဝင္ခ်င္း အတင္း႐ုန္းေတာ့ လက္ထဲကဖုန္းကပါ လြတ္က်သြားသည္။
ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျမည္ေနတဲ့ဖုန္းက လက္ထဲ႐ွိမေနတာေၾကာင့္ အသံသာၾကားေနရၿပီး ကိုင္လို႔မရ...။
ကိုကိုေအာက္ကို ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလည္း ကားထဲကထြက္လို႔မရေသးသလို သန္မာတဲ့လက္ေတြၾကားကမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး..။
"ငါ တကယ္မရေတာ့လို္႔... မင္းကိုခဏသံုးရလိမ့္မယ္ sorry.."
ေနာက္ေက်ာဆီက ျသ႐ွ႐ွအသံရယ္... ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းဆြဲခြၽတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အဝတ္အစားေတြ... ။ အေၾကာက္အကန္ ႐ုန္းေနဆဲမွာ ႐ုန္းလို႔မရေအာင္ ကားတံခါးေဘာင္ေပၚဖိကပ္ခံလိုက္ရၿပီး အစိမ္းသက္သက္ ကိုယ္တြင္းဝင္လာတဲ့ ခါးေအာက္ပိုင္းက နာက်င္မူွ...။
"မလုပ္ပါနဲ႔ က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္... က်ေနာ့္ကို လႊတ္ေပးပါ..."
ကိုကိုေတာင္ မေပးရေသးတဲ့ ပထမဆံုးဆိုတဲ့အရာ...
လူတစ္ေယာက္က အတင္းအဓမၼသိမ္းပိုက္သြားခဲ့ဲၿပီဆိုတဲ့အသိက ရင္တစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္သြားေစသည္။
" လႊတ္ဆို... က်ေနာ္ နာေနၿပီ လႊတ္ေပး... ခင္ဗ်ား မယုတ္မာနဲ႔... အား..."
နာက်င္လို႔ ေအာ္ၿငီးရင္း... အေၾကာက္အကန္ ႐ုန္းေနရင္း... ႐ုန္းေလ ပိုနာလာေလမလို႔ ၿငိမ္သက္ေပးလိုက္ရေပမယ့္
နာက်င္ရတာျခင္းေတာင္ ႏွလံုးသားရဲ႕ နာက်င္မူွကိုေတာ့ ျပင္ပ နာက်င္မူွက မမွီႏိုင္...
မ်က္ရည္စက္ေတြသည္ ပါးျပင္ေပၚ ခပ္သဲ့သဲ့ က်ဆင္းေနသလို...
ဆက္တိုက္ျမည္ေနဆဲ ဖုန္းသံကို နားေထာင္ကာ ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းသည္ မုန္တိုင္းထန္လို႔ေနၿပီ...။
YOU ARE READING
Again And Again ( အထပ္ထပ္အခါခါ)
Fanfictionအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အရံူွးေပးၿပီးသားမလို႔ အထပ္ထပ္အခါခါ အႏိုင္ယူပါ... မင္းကိုခ်စ္ခဲ့မိျခင္းက ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုသာဆို... မ်က္စိစံုမွိတ္ဆုေတာင္းလိုက္မယ္... ဒီတစ္သက္ ဒီဝဋ္ေတြ မေက်ပါရေစနဲ႔...
