It All Started When I Met Him ll Choi Beomgyu ✔️

8

“I suggest you to sleep now.”

“Yeah, hmm.”

“Oh wait, before you sleep I just have one favor to ask.”

“What favor?”

“Can you accompany me to the furniture store later? I'm planning to buy some furniture to decorate my unit.”

“Sure.” He smiled.

“Thanks.” I said then close the door then left.

Bumalik ako sa sala at pinagpatuloy ang panonood ng movie. What Yeonjun told me earlier suddenly pop up into my mind.

The council, they are all very dangerous and the kind of persons that you want to murder? Ganon sila kasama? Pero hindi ko maiwasang hindi ma-curious. I want to see it in my own eyes. Like how they manipulate the people around them.

Para silang lion at ang mga tao sa paligid nila ay mga tagasunod nila. Na parang ang kagubatan nila ay ang Underworld Society, sila ang namumuno, sila ang may karapatan para sa lahat. Kailangan silang sundin kundi basta ka nalang nilang dadakmain.

I closed my eyes then heaved a sigh to calm my hearr. I can't believe that I really enter this kind of world.

Damn. I don't know if I can last long.

•|•

“Do you really gonna buy all of that? That's too much, paano magka-kasya yan sa unit mo?” Tanong sa akin ni Yeonjun na parang naaasiwa sa mga pinamili kong furnitures.

Nandito kami ngayon sa isang furniture store sa isang mall. Katulad nga ng usapan namin ni Yeonjun kanina, sinamahan niya ako para mamili. Todo bantay siya sa akin at hindi niya ko nilulubayan, he said that there are too many snipers who's surrounding us. Ano mang oras ay pwedeng-pwede akong patamaan ng mga ito.

Noong una ay natakot ako pero sinigurado naman ni Yeonjun na magiging ligtas ako kasama siya basta wag lang akong lalayo sa kaniya. Kahit papaano ay nabawasan ang kaba ko.

“Yep. I will buy all of these to make my unit lively and to make my boredom ease. Magulat nalang kayo sa pagka-bored ko ay sinusunog ko na ang mga unit niyo.” I joke but maybe he didn't get it cause didn't laugh. Tss.

Napailing-iling siya saka naglagay ng stick-O sa cart kung saan siya ang nagtutulak. “I don't really understand you women, masiyado niyong pinapaganda ang mga bahay ninyo eh, liipas din naman ang panahon na maluluma yan. You're just wasting your time and money.”

I rolled my eyes then answer him. “Kasi kayong mga lalaki, you're already contented on your caves, haven or whatever. Basta makakahiga kayo sa lungga niyo, ayos na sa inyo. Hindi kami katulad niyong mga lalaki na walang pakialam, sadyang ma-effort kaming mga babae. Hindi kami kuntento lang na walang kabuhay-buhay ang lugar kung saan kami nakatira. Hindi kagaya niyo na kahit magulo okay lang, kahit makalat okay lang, kahit mabaho—”

“Hey, I will take that as a compliment.” He said making my mouth to shut. Paano naging complement yun? Siraulo.

I just smirked at him then continue to find a furniture that will suite to my place. It took me 3 hours to be done, naka-tatlong cart na yata kami ni Yeonjun dahil yung sa isang cart ay pinuno niya ng mga pagkain niya. Puro junkfoods, beers, and so many unhealthy foods.