Αγνοώντας τα σημάδια (ΥΠΌ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

Κεφάλαιο 21ο

Είχε περάσει πάνω από μια βδομάδα και η Δουκένη σίγουρα θα είχε βγει από το νοσοκομείο..
Αυτός δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση για να την προσεγγίσει σε αντίθεση με εκείνη που προσπάθησε αρκετές φορές να τον βρει στο τηλέφωνο για να κανονίσουν να βγουν.

*Γιατί δεν το σηκώνεις?*
*Που είσαι??*
*Γιατί με αποφεύγεις?*
*Αχιλλέα γιατί εξαφανίστηκες?* βλέπει πολλά μηνύματα της στην οθόνη του κινητού του.

Θέλοντας την ησυχία του, της στέλνει μήνυμα μπας και σταματήσει να τον ενοχλεί.

*Όταν πηδιοσουν με άλλους δεν με έψαχνες.. Τώρα τι με ψάχνεις? Άσε μας κουκλίτσα μου...*

*Αχιλλέα τι λες?*

*Ρε έχεις το θράσος να βγεις και από πάνω?*

*Πρέπει να μιλήσουμε από κοντά..*

*Πρέπει να με ξεχάσεις γαμω το στανιο μου. Κάνε πως δεν μπήκα καθόλου στην ζωή σου και πάνε ζήσε με τον μπάσταρδο που σε γκάστρωσε..*

*Αχιλλέα δεν είναι αυτό που νομίζεις..*

Χωρίς να ξέρει τι να της απαντήσει, κλείνει το κινητό και ξαπλώνει στο κρεβάτι του.

Δεν είναι αυτό που νομίζεις..
Γιατί όλες είναι τόσο προβλέψιμες?
Όλες τα ίδια και τα ίδια..
Βαρέθηκα πια.. Μου έσπασε τα νεύρα..
Έκανα προσπάθειες να είμαστε μαζί και μετάνιωσα πραγματικά που της έκανα κακό και της άφησα τις χειρότερες αναμνήσεις την πρώτη μέρα που γνωριστηκαμε.. Από κει και πέρα προσπάθησα να χτίσω μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης..
Λίγες ώρες αφού απορρίψω την πρόταση της για συγκατοίκηση, την βλέπω να αγκαλιάζεται με έναν άκυρο.. Μαθαίνω ότι είναι έγκυος... Αυτή δεν το αρνείται.. Άρα όντως είναι έγκυος, και πολύ πιθανόν το παιδί να είναι του άκυρου στο πάρκο..

Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι και εντελώς ενοχλημένος από την διακοπή των σκέψεων του, πάει να ανοίξει την πόρτα..
Την βλέπει μπροστά του, αλλά κενός ψυχολογικά δεν κάνει καμία κίνηση..

"Να περάσω?" του λέει με μια λεπτή φωνή.

"Τι θες τέτοια ώρα?" απότομος για άλλη μια φορά μαζί της.

"Ήθελα να σου εξηγήσω.."

"Δεν χρειάζεται.. Δεν είσαι τίποτα στην ζωή μου για να χρειαστώ εξηγήσεις.. Κάνε ότι θες απλά μείνε μακριά μου.."

"Γιατί κάνεις έτσι? Σε παρακαλώ.. Άφησε με να μπω μέσα.. Ζαλίζομαι.."

"Γύρνα σπίτι σου καλύτερα να ξεκουραστείς και εγώ σου λέω ότι δεν χρειάζομαι εξηγήσεις.."

"Δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι.." του λέει καθώς τον σπρώχνει απαλά προς τα πίσω, έτσι ώστε να μπορέσει να μπει στο σπίτι και κλείνει την πόρτα πίσω της..

Αυτός δεν κάνει καμία απολύτως κίνηση.. Φέρεται σαν να μην χαλιέται για την τροπή που πήραν τα πράγματα, το γεγονός δηλαδή ότι ήρθε σπίτι του και επιμένει διεκδικώντας τον στην ζωή της..

"Λοιπόν.. Σε ακούω.." της λέει και την κοιτάει με ένα ψυχρό βλέμμα..

Αυτή χωρίς να πτοειθεί, ξεκινάει να του μιλάει..