Αγνοώντας τα σημάδια (ΥΠΌ ΔΙΌΡΘΩΣΗ)

Κεφάλαιο 10ο

"Μην ανησυχείς δεν είναι κάτι σοβαρό, τις τελευταίες μέρες δεν τρως καθόλου από ότι άκουσα.. Λογικό είναι ο οργανισμός σου να έχει εξασθενίσει. Θα πάω να σου φέρω μια πορτοκαλάδα και εσύ θα μου κάνεις την χάρη να την πιεις.."

Γνέφει θετικά και ξαπλώνει στο μαξιλάρι καθώς ο Αχιλλέας πάει να της φέρει την πορτοκαλάδα.

Μόλις μπαίνει στο δωμάτιο της βλέπει να κοιμάται και απορεί πως την πήρε τόσο γρήγορα ο ύπνος.

"Μικρή μου.." της λέει καθώς της χαϊδεύει τα μαλλιά απαλά για να την ξυπνήσει γλυκά..

Μόλις ανοίγει τα μάτια της, της δίνει το ποτήρι και στην συνέχεια κάθεται στην άκρη του κρεβατιού..

"Δεν θέλω να ρίξω το βάρος πάνω σου, αλλά τι μπορεί να έκανε μια ανήλικη στο μπαρ εκείνη την ώρα?" της βάζει μια τούφα μαλλιά πίσω από το αφτί.

"Η-ήμουν.. εκδρομή με το.. σ-σχολείο"

"Γιατί με κοιτούσες? Εννοώ δεν με φοβόσουν?" την κοιτάει στα μάτια.

"Ήσουν.. το μεγαλύτερο μου όνειρο.. Σε ήθελα από τότε που μου μίλησε ο αδερφός μου για τον κολλητό του, εσένα δηλαδή.. Είχα πολλές φωτογραφίες σου.. Και σε είδα εκείνο το βράδυ μπροστά μου.. Ήταν η ευκαιρία μου.." καταφέρνει να πει και ξαναρχίζει να κλαίει..

"Λυπάμαι πολύ.. Δεν το ήξερα ότι με γνώριζες και πόσο μάλλον ότι ήμουν το όνειρο σου.." της λέει μετανιωμένος ειλικρινά.

"Δεν πειράζει απλά.. Φίλησε με.." του ζητάει και δακρύζουν τα μάτια της.

Την πιάνει απαλά από τον σβέρκο και της δίνει ένα απαλό φιλί στο στόμα και την χαμογελάει..

"Με κάλυψες.. Τι θα κάνεις τώρα?" τον ρωτάει ενώ το βλέμμα της είναι καρφωμένο πάνω του..

"Έχω κάποιες δουλειές, αλλά αν θέλεις μπορώ να κάτσω μαζί σου μέχρι να σε πάρει ο ύπνος."

"Ευχαριστώ.." του λέει και χαϊδεύει το χέρι του.

Ξαπλώνουν και οι δύο στο κρεβάτι και αυτός της κάνει απαλά μασάζ στην πλάτη..
Μόλις την παίρνει ο ύπνος βγαίνει από το δωμάτιο και ενημερώνει τον αδερφό της ότι η Δουκένη βρίσκεται στο σπίτι του και ότι είναι μια χαρά.