D.I.A.N.A. (Database Intelligence Artificial Network Ally)

Chapter 8: Analytical Melancholy

"Yes. Ever since I've been here in the company, you've always believe in me that I can. Now Here we are! I would also want to call the attention of my tech team for doing the hardwork. Without them...without their aide, Diana would never be possible. Leonard, Abby and Alvin. Thank you so much for staying by my side guys," sambit niyang muli. Tumayo rin ang tatlo at kumaway at tila pormal na palakpak naman ang inialay ng mga bisita.

"Of course, without my best friend since college. We are working in the same company but in a very different department. I want to thank you...Robert! Let's chill out later with the gang," sambit niya habang tinuturo pa ang lalaking nakaupo sa likuran ng kanyang mga ka-team.

"What do we have as a common denominator when it comes to artificial intelligence? Anyone? No?" tanong niya. Tahimik lamang ang lahat at nakinig pa rin sa kanyang sasabihin.

"Learning that is. Without learning, intelligence is nothing. Innovation can never be successful if learning didn't happen. Now...what if I tell you, that in a single second or a snap of a finger, all of this...information can be learned? By a simple AI that we created...learning is possible in a snap. Through a database we created an artificial intelligence that could help mankind throughout history. We created a difference. We created modernization...we are the ones responsible of how the world is turning every minute," wika ni Eric. Sa pamamagitan ng kanyang kamay ay naisasalarawan niya ang gusto niyang sabihin. Lumalakad siya sa ibabaw ng entablado at tinititigan sa mata ang mga taong nakikinig.

"That is the first idea that went through my mind when I visualized the project D.I.A.N.A. 5 years ago. How will this AI affect us, help us, assist us with our daily needs? With intelligence, with automatic response not just some other robots that we created in the first models. This AI can give us a wide interaction. We are now talking with a human like machine that is capable of knowing right from wrong, an AI with own emotion and personality," pagpapatuloy niya. Sa likod niya naman ay lumalabas na ang ilang mga letra, datos, itsura at mga naging progreso nila sa paggawa kay Diana.

"Beautiful isn't she?" tanong niya nang makita sa hologram screen ang ilang mga kuha ng prototype na si Diana habang pinag-aaralan niya at hinahawakan ang iba't ibang uri ng bagay sa isang pabilog na salaming mesa. Namangha naman ang mga manonood at tinitigan ang bawat galaw ng robot na iyon na mistulang tao.

"By synthetic and metal, we created her body parts to become a living entity. She is now ready to face the people," sambit niya. Napatingin naman ang mga tao sa kanya at tila lalong nasabik. Ngumiti naman si Eric. Alam niyang gusto nang makita ng mga taong iyon ang kanilang imbensyon. Nagsimula namang magtayuan at pumunta sa backstage ang kanyang mga ka-team.

"Yes. She is ready indeed. She is ready to be a part of this world. Not in the world of the internet, not in the world of database, but in our world...she is here now with us. Ladies and gentlemen, may I present you the first and one of a kind AI invented for the new world. Please welcome...Diana," wika niya.

Nagtayuan naman ang mga bisita at maging ang ilang myembro ng media. Nagsisigawan ang iba at hindi mapakali sa kanilang mga pwesto. Sumabog namang muli ang liwanag sa paligid at tila sinilaw ang lahat ng puting liwanag mula sa mga hologram screen. Naging maingay sa loob ng hall maging sa labas ng gusali ng Reinheart Indutries dahil sa pagkasabik ng mga tao. Nang humupa ang liwanag ay nakita nila sa gitna ang isang babaeng prototype. Nakasuot siya ng itim na overall tights at nakatali ang kanyang mahabang buhok sa kanyang likod. Nagtataka, natutuwa, nakangiti, kumukurap ang kanyang mga mata at tinititigan ang mga taong sabik na sabik siyang makita. Tumingin lamang si Eric mula sa kanyang malayong kanan, nakangiti ngunit tila may ibang inaalala. Kinakabahan marahil.