Struggles of a Teenager

Hoofdstuk 9

Als ik eenmaal in de trein zit verbind ik mijn telefoon met de WiFi. Er komen direct een aantal whatsapp berichtjes binnen. Ik open whatsapp en klik het eerste gesprek aan. Het is onze klassenapp waar iemand iets vraagt over het college. Snel ga ik verder en zie dat ik een berichtje heb van Julian. Ik open het gesprek.

*Heb je vrijdag tijd?* Meteen weet ik dat hij het over onze date heeft. Ik had niet verwacht dat hij zo snel met een datum zou komen, maar ik heb vrijdag toch niets te doen. *Ja, dan kan ik :)* Gelijk zie ik dat hij aan het typen is en komt er een nieuw bericht binnen. *Oké, dan hebben we vrijdag dus een date ;)* *Weet je toevallig ook al wat we gaan doen?* Vraag ik nieuwsgierig. *Ik wel, maar voor jou is het nog een verrassing tot vrijdag.* We appen nog wat tot het moment dat ik mijn trein uit moet en ik dus geen WiFi meer heb. Ik weet wat je denkt. Heb je geen 4G ofzo? Maar nee, mijn moeder vind het onzin. Ze vind dat we niet zo veel op onze telefoon moeten zitten en ik mag dus geen abonnement voor mijn telefoon, helaas. Dit betekent dus dat ik afhankelijk ben van de WiFi...

Snel pak ik mijn fiets uit de fietsenstalling op het station en fiets naar huis. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik vrijdag een date heb met Julian. Als deze gedachte weer door mijn hoofd schiet krijg ik spontaan een glimlach op mijn gezicht. Ik zet mijn fiets thuis in het schuurtje en loop door naar binnen. Daniël zit aan de keukentafel en kijkt op als hij me hoort binnen komen. 'Wat ben jij nou aan het glimlachen?' 'Gaat je helemaal niks aan.' 'Dan weet ik het al.' zegt hij lachend. Vragend kijk ik hem aan. 'Elodie is verliefd.' Hij steekt zijn tong naar me uit. Ik pak een kussen van de bank en gooi het in zijn gezicht. 'En wie is de gelukkige?' Ik doe net alsof ik hem niet hoor en pak snel wat drinken en wat lekkers. Dan loop ik naar boven en zet het glas op mijn bureau. Mijn logeer tas en mijn rugzak pak ik uit. Mijn boeken leg ik terug in de kast en met mijn vuile was loop ik richting de badkamer waar ik deze in de wasmand gooi. Dan loop ik terug mijn kamer in en plof neer op mijn bed. Ik wil het zo graag aan Kiana vertellen, maar iets in me houdt me tegen. Ik wil gewoon niet dat iemand het weet voordat we zelf überhaupt zeker weten of dit iets gaat worden. Stel dat we na vrijdag allebei niet verder willen, dan hebben we het alleen maar extra ongemakkelijk gemaakt voor onze vriendengroep. Nee het is beter als ze het nog even niet weten. Maar dan kan ik haar dus ook niet om advies vragen over wat ik aan zal trekken vrijdag. Ik zucht. Dan moet ik het zelf maar bedenken.

Dus ik sta weer op van mijn bed en loop naar mijn inloopkast. Oké, het moet iets zijn dat leuk is en chique, maar niet te, aangezien ik geen idee heb waar we naar toe gaan. Ik besluit dat ik een jurkje aan wil voor vrijdag, maar welke? Mijn handen laat ik langs mijn jurken glijden. Een paar haal ik van de hanger en neem ze mee terug mijn kamer in waar ik ze op mijn bed leg. Dan loop ik terug en kies een paar schoenen dat ik vrijdag aan zou kunnen doen. Uiteindelijk ga ik voor baby blauwe hakken met hakken die niet extreem hoog zijn zodat ik er eventueel ook gewoon op kan lopen voor een langere tijd. Dan loop ik terug naar de jurken op mijn bed. Een paar leg ik terug in mijn kast, aangezien ze niet mooi staan met de schoenen die ik heb uitgekozen. Een voor een pas ik de jurken aan en na een uur heb ik eindelijk de perfecte combinatie gevonden. Het is een blauw, kort jurkje met een mooie V-hals en pof mouwtjes. De kleur staat heel schattig bij mijn hakken en dus perfect. Tevreden hang ik de jurk aan de deurknop van mijn kast en zet de schoenen er alvast bij.

De klok geeft aan dat het al half vijf is wat betekent dat ik nog ongeveer een uur heb voordat we gaan eten. Met een zucht pak ik de goede boeken uit de boekenkast en begin alvast aan mijn huiswerk voor morgen. Na een uur hard werken heb ik al bijna alles voor morgen af als er van beneden geroepen wordt voor het eten. Ik zet mijn bureaulamp uit en loop naar beneden. Daan zit al aan tafel en mama is net bezig met het eten op de borden te scheppen. Ik pak wat water en ga dan ook zitten. 'En hoe was jullie dag?' vraagt mama als ze ook aan tafel zit terwijl ze Daan aan kijkt. 'Oh gewoon, saaie colleges enzovoort.' zegt hij nogal onverschillig. 'Ah, dat is jammer! En Elodie, hoe was het feestje gisteren?' Wendt ze zich nu naar mij. 'Het was op zich wel gezellig, maar het is gewoon niet helemaal mijn ding.' zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Oh ja, voor ik het vergeet. Vrijdag eet ik niet mee.' Mama kijkt me vragend aan. 'En waarom niet precies?' 'Ehm, ik ga een hapje eten met mensen van de uni.' Probeer ik zo gewoon mogelijk te zeggen. Een beetje achterdochtig kijkt ze me aan, maar ze negeert het en gaat door met eten.

Na het eten begin ik meteen weer aan het huiswerk voor morgen wat ik na een halfuurtje al af heb. Zal ik nog beginnen aan het huiswerk van vrijdag of begin ik daar morgen pas mee? Nee, laat ik even een goede student zijn en alvast beginnen. Het is immers pas half negen. Zo gezegd, zo gedaan, dus ik verwissel mijn boeken en werk tot half tien aan het huiswerk van vrijdag. Het is dan wel nog niet af, maar in ieder geval al wel voor een groot gedeelte. Daardoor heb ik morgen dus meer tijd om me voor te bereiden op de date. Snel ruim ik mijn spullen op en maak me klaar om te gaan slapen. In bed check ik nog even mijn social media en val dan met een grote glimlach op mijn gezicht in slaap.