Struggles of a Teenager

Hoofdstuk 7

Na een kwartier lig ik nog niet te slapen. Ik draai me om en zie dat Julian zijn ogen ook nog open heeft en naar me kijkt. 'Kun jij ook niet slapen?' vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. 'Heb je zin om nog even te kletsen.' vraagt hij uiteindelijk. 'Ja is goed. Waarover?' Hij denkt even na. 'Oké, wat vind je nou eigenlijk echt van iedereen uit ons groepje? Ik bedoel ik moest bij piccolo van iedereen een goede eigenschap opnoemen, dus nu ben ik wel benieuwd wat jij nou werkelijk van iedereen vind.' Dat is een goede vraag. Hier heb ik nog nooit echt over nagedacht, maar toch begin ik. 'Nou, laat ik beginnen bij Kiana. Ik kan het heel goed vinden met Kiana, misschien ook wel omdat ze het enige meisje is maar vooral omdat ze gewoon heel aardig is. Raf is soms een beetje jaloers aangelegd tegen Kiana en kan soms een beetje dom zijn, maar hij bedoelt het allemaal goed wat hem een goede vriend maakt. En Tim, tja. Hij snurkt.' voeg ik er lachend aan toe. 'Nee Tim is ook wel aardig. Hij maakt alleen soms een beetje vreemde opmerkingen. Zo genoeg informatie?' Ik kijk Julian aan en ondanks dat het donker is kan ik zijn gezicht heel goed zien. 'En dan het belangrijkste wat vind je van mij?' 'Ik kan altijd goed met je praten en dit vind ik echt heel fijn. Vooral nu Kiana en Raf iets hebben, heb ik het idee dat ik bijna meer bij jou kwijt kan dan bij haar en dat zegt wel wat.' Hij knikt. 'En nu wil ik ook weten wat jij dan van iedereen vind.' zeg ik dan tenslotte. Zo ontstaat een heel gesprek over iedereen uit ons groepje. 

Aangezien mijn luchtbed leeg was, liggen we nogal dicht tegen elkaar aan op Julian zijn luchtbed. Ik lig ondertussen weer op mijn rug en Julian ligt naar mij toe gedraaid terwijl we nog steeds aan het kletsen zijn over van alles en nog wat. Opeens legt Julian zijn arm over me heen en legt zijn hand op die van mij. Mijn hart begint sneller te slaan en mijn adem stokt in mijn keel. Zou hij in de gaten hebben wat hij aan het doen is of is hij hier te dronken voor? Zijn vingers spelen een beetje met die van mij terwijl hij zachtjes verder praat. Ik ben een beetje in de war. Was hij niet verliefd op een ander meisje? 

'Elodie?' zegt hij opeens. Ik kijk verrast zijn kant op. 'Ja?' 'Ik weet dat je vanmiddag hebt gehoord wat ik tegen Tim zei.' Beschaamd kijk ik hem aan. 'Sorry, het was niet mijn bedoeling om jullie af te luisteren. Jullie waren gewoon heel hard aan het praten?' 'Maakt niet uit. Weet je ook over wie het ging?' Ik schud mijn hoofd. Hij kijkt me diep in mijn ogen. 'Kun je niemand bedenken?' Mijn hart klopt ondertussen zo hard dat hij het gewoon moet horen. Langzaam komt zijn hoofd dichter bij de mijne. 'Elodie, jij bent het meisje aan wie ik steeds moet denken. Ik krijg je maar niet uit mijn hoofd.' 'Julian, ik ehm.... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. En daarbij ben je dronken. Hoe weet ik dan of je het echt meent?' Krijg ik met moeite uit mijn mond. 'Elodie, ga een keer met me uit?' Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. 'Oké, ik weet het goed gemaakt. Vraag me dit morgen nog een keer als je weer nuchter bent. Als je het dan nog steeds meent, ga ik met je uit oké?' Hij knikt en komt dichterbij me liggen. 

Als ik op de klok kijk, zie ik dat het al bijna zes uur 's nachts is. Julian en ik hebben de hele nacht doorgepraat. 'Heb je gezien hoe laat het al is?' zeg ik lachend tegen hem. Hij haalt zijn hoofd van het kussen en kijkt ook op de klok. 'We hebben letterlijk de hele nacht doorgehaald.' Julian heeft nog steeds zijn arm om me heen geslagen en dit voelt zo vertrouwd, dat ik hoop dat hij daadwerkelijk meende wat hij zei vannacht. 'Zullen we nog eventjes proberen te slapen? We hebben namelijk vanmiddag nog een college en het is niet zo'n goed plan om helemaal niet te slapen voor een college.' Ik knik terwijl hij de deken wat beter om ons heen slaat. Langzaam sluit ik mijn ogen en val in slaap.