Modus sa bus.
***
Nandito ako ngayon sakay sa bus. Nagsusulat ako ng mga poems, songs, at stories, 'yan kase ang mga hobbies ko lalong lalo na pag bored ako at isa pa traffic rin kasi.
A few minutes later...
May biglang pumasok na lalaki at naglakad papunta sa bakanting upuan which is sa tabi ko.
"Hi Miss! Pwede maki-upo?" ani ni kuya na naka-smile pa.
OMG! He's hot!
"Uhm. Sure upo ka."
Magsasalita sana ulit ako kaso na unahan na niya ako.
"Hi, I'm Andrie, and you are?" sabay abot sa kamay para maki pagshake hands.
Syempre tinanggap ko. Aarte pa ba ako? libre tsansing na 'to.
"Uhh-ehem" napa-ubo em bigla. Ano ba ash! nakakahiya ka self.
"H-hello! I'm Ashley" so ayun nagshake hands kami.
Alam kong nagb-blush na ako ngayon nakakahiya tuloy. Like duh???! Sino ba namang hindi mag b-blush kung nahawakan mo lang naman ang kamay ng isang gwapong nilalang, hindi ba?
"Why are you blushing, Ashley?"
Sabi ko na nga ba eh. Nakakahiya ka Ashley! Ba't kasi nagblush pa yung mukha ko eh! Aish! Nakakahiya tuloy.
Malamang kung ganito ba naman kapogi ang tatabi sakin sinong hindi pupula ang pisnge?
"Ashley, are you okay?" I was back to reality when he asked that.
"A-hh y-yes"
"So why are you blushing?" tanong niya. Naku naman bakit pa inulit.
"I said, I did not!" pagdedeny ko. Tapos bigla siyang tumawa. Shit! Music in my fucking ears.
***
Mayghaddd he's so hot pag tumawa...
"Yes, you did."
Kainis naman eh. I fake laugh!
"Rossy cheeks lang talaga ako no." pagsisinungaling ko.
*KATAHIMIKAN*
Bigla nalang pinakanta sa bus ang favorite kong kanta simula bata. Dati palang eto na ang paborito ko.
'I will always remember'
'the day you kissed my lips'
'Like as a feather'
'And you we're just like these'
Sinabayan ko ang kanta.
'No it's never been better
'Than the summer , of 2002'
Kaso nagulat ako nung sumabay sa kanta ang katabi ko.
'Dancing on the hood'
'in the middle of the wood'
'in an old mustang where we sang'
'Songs with all our childhood friends'
'And it went like this say'
"Wow! alam mo rin ang kantang 'to?" I asked even though I know he knew.
"Ah! Favorite namin yan..." he said, and trailed. "ng bestfriend ko." dagdag niya pa habang titig na titig sa mga mata ko, ta's bigla siyang kumamot sa batok niya na parang nahiya.
Pogi niya talaga. Swerte naman ng bestfriends niya may poging friend siya may best pa.
Habang nakatitig sa kanya pansin ko lang na parang pamilyar siya at may napansin din akong kakaiba sa wrist niya. At nang makita ko iyon ay parang huminto ang mundo ko...
***
Napansin kong may peklat siya sa wrist niya. Isang tao lang ang pumasok sa isip ko.
"James Andrie..." bulong ko. Pero hindi ko alam na narinig niya.
Ngumiti naman siya nang malapad.
"Yes, it's me, Ashley Zin."aniya na ikinagulat ko.
This can't be happening.
"Am I dreaming?" I said at kinurot siya sa pisngi.
"No, you're not. It's me, your childhood friend, my bestfriend."
"ohmyyghadddd!" I shouted not minding the other passenger around us.
I can't help it but to hug him. I really miss this guy.
"oh easy. I know you missed me." then he hugged me back.
"Yeah! I really miss you so damn much!" I said. He just hugged me tight.
"I went to your house in province a week ago but you're not there. Sabi ng kapitbahay niyo umalis daw kayo."
"Pag-alis nyo umalis na rin kami."He sadly stated. Bale naka hugged parin kami.
"A-alis na ako". He suddenly said breaking the hug.
Nanakbo pa siya habang bumaba ng bus at nagkanda tumba tumba pa siya na parang nagmamadali.
Habang ako? ito, tulala. Pinoprocess pa rin sa utak ang nangyari.
What was that? Matapos niyang magpakilala aalis siya? How dare he.
*minutes later*
Doon ko lang napansin na nawawala na pala ang bag ko.
"MANONGGG! STOP THE FUCKING BUS! Yung bag ko ninakaw nung lalaki!!! " I shouted at the top of my lungs.
"Nako ma'am! hindi po pwede, nasa intersection po tayo at malalagot po kami pag nahuli kami."
Parang gumuho yung mundo ko sa nangyayari ngayon. Naiiyak ako, hindi dahil sa bag na ninakaw ng besfriend ko, Pero dahil...
'Wala na. Yung bestfriend ko magnanakaw na'
***
At dahil umabot ka dito, ibig sabihin natapos mong basahin ang storya. I would love to express my gratitude by saying Thank you so much for spending a little of your time by reading this short story of mine.
Maraming salamat!
