My problems and the badboy -voltooid-

1. Toen ik haar voor het eerst zag

Pov Mason

Wie is dat? Zou zij de nieuweling zijn? Ze ziet er zo... breekbaar uit, maar toch ook weer sterk. Porselein wat eigenlijk metaal is. Jeetje wat doe ik zweverig. Waarom verandert ze eigenlijk midden in het schooljaar van school? En waarom denk ik over een meisje, dat doe ik nooit. Nou ja, nooit is niet waar aangezien ik wel van hun lichaam houdt.
TRIIINGG! Ik schrik op uit m'n gedachten, m'n vrienden zitten allemaal aan de Redbull. En waarom ga ik ook alweer om met deze gasten?

'Eey gaat het goed, heb je ook een Redbull nodig?' Vraagt Noah. Ik schud afwijzend m'n hoofd. 'Nee dankje, ik moet een beetje geconcentreerd blijven voor het examen.' Ik moet dit examen halen, het is het laatste herkansingsmoment voor deze toets en als ik deze niet haal dan zijn de poppen aan het dansen.
'Wie gaat er allemaal naar hét feest vanavond?' vraagt Benjamin. 'Iedereen natuurlijk' zegt Jason, 'jij toch ook Mason.' 'Ja, tuurlijk! Ik laat alle meiden toch niet alleen, ik moet m'n status hoog houden, wat denk jij nou!' Zeg ik geïrriteerd. Ik zucht en rol met m'n ogen. Ik spring van de tafel af waar ik op zat en grijp m'n zwarte rugzak.

We lopen naar de les, Noah, Jason, Benjamin en ik. Je kunt ons ook wel de 'badboys' van de school noemen. Wij zijn de jongens die alle meisjes krijgen, ze bezwijken al bij 1 blik, misschien is dat een klein beetje overdreven maar oké. Om eerlijk te zijn vind ik dat iedereen een beetje overdreven reageert bij de naam badboys. Er wordt meteen zo'n label aan je gehangen. Ik kan af en toe best aardig zijn hoor. Ik geef bijvoorbeeld m'n moeder altijd een cadeautje op Valentijnsdag. Mag ik dat meerekenen? Vast wel, ik bedoel het gaat om het feit dat ik af en toe best aardig kan zijn.

Wij zijn de jongens die de grappen uithalen en geen straf krijgen. Nou ja die krijgen we wel, maar, waarom zouden we die uitvoeren als alle leraren toch niks tegen ons durven te doen. Mijn vader sponsort de school en zonder mijn vader zal deze school failliet gaan. Betekent dus dat de leraren in een goed daglicht moeten blijven staan anders zijn ze de pineut. Het is niet dat mijn vader een of andere maffiabaas is, helemaal niet zelfs. Maar met geld kan je veel bereiken en veel macht houden. Dat doet mijn vader dus met meerdere dingen. School, sportclubs, verschillende bedrijven zelfs bij het schoonmaakbedrijf waar wij onze schoonmaakster vandaan hebben. Hij zegt altijd: 'deze familie gaat voor het beste, en alleen dat.'

We komen aan bij wiskunde, meteen het saaiste vak aller tijden. Wie boeit het nou wat cosinus is. of hoe je de omtrek van een cirkel moet berekenen met pi. Net alsof je naar je dop van je waterfles gaat kijken en bedenkt: Oh laat ik even de omtrek van deze dop berekenen want dat is zo leuk.
We lopen de klas in en de plek waar Benjamin en ik altijd zitten is bezet, door de nieuweling. Ik zou niet weten wat haar naam is dus het is gewoon de nieuweling. Waarom denkt ze eigenlijk dat ze hier kan zitten, niemand zit hier behalve Benjamin en ik, dat niemand van deze irritante snotneuzen dat even tegen haar heeft gezegd.

'Hé wat doe je hier?! Ga weg nieuweling.' Ik spuug het laatste woord bijna uit om de bedoeling wat duidelijker te maken. Ze kijkt op en ik schrik voor een seconde. Haar ogen, niet normaal blauw en er is iets mee waardoor je niet weg kunt kijken, iets wat ik niet kan plaatsen. We blijven in elkaars ogen staren. De manier waarop haar ogen kijken is zo dat het je vast blijft houden. Om de een of andere reden zie je dat ze veel heeft meegemaakt. Maar wat? Alles zit achter haar muur van beton met prikkeldraad.
'Jongeman! Ga nu zitten! Anders kun je een goed cijfer wel vergeten...!'
Ik ga met een zucht naast het meisje zitten en sla m'n boeken over. Benjamin sloft naar een andere tafel en ploft ook neer 'Hey, waar zijn we?' Vraag ik. Ze rolt met haar ogen en geeft dan antwoord. 'Bladzijde 76 en stoor me alsjeblieft niet meer' zegt ze met een behoorlijk geïrriteerde zucht. 'Nou sorry hoor ik wist niet dat je kwaad werd.' Ze rolt weer met haar ogen en zucht. Er is hier duidelijk iemand met haar verkeerde been uit bed gestapt. Dat der oogballen der eigenlijk niet uit rollen. 'Wat is eigenlijk je naam?'
'Hoezo?' vraagt ze.
'Omdat ik je klasgenoot ben en het best normaal is om het te weten.' Ze mompelt wat terwijl ze een beetje aan haar polsen zit.
'Wilt de nieuwe leerling zich even voorstellen' roept de docent vragend. Ze schrikt en kijkt met rode wangen en bange ogen op. Ze gaat langzaam opstaan en loopt naar voren.

'Ehm ja ik heet dus Julia, ik kom uit een stadje naast New York en zit zoals jullie zien nu hier op school. Ehm ja dat dus. Mag ik gaan zitten?' De leraar knikt met z'n hoofd en Julia loopt snel weer naar haar tafel met een gebogen hoofd. Ze ploft neer en plaatst haar handen als steun onder haar hoofd. Om de een of andere reden heb ik het idee dat ze het niet leuk vind om het aandachtspunt te zijn.

Alles zei Julia met een lichtelijk gebogen hoofd en zenuwachtige armen. Maar eerlijk, ze heeft wel een heel mooi figuur, je moet even door haar slobberige kleding heen kijken maar dan...
'Oké dankjewel, jullie huiswerk is opdracht 31 tot en met 40! Tot dinsdag!' Roept de docent. Iedereen propt z'n boeken in hun tassen en loopt zo snel mogelijk het lokaal uit. De eerste les van de dag zit erop.

De gangen stromen vol en als snel zie ik haar niet meer. Verdwenen in de menigte maar niet uit m'n hoofd. Normaal gesproken heb ik geen gevoel bij vrouwen, de reden? Wist ik het zelf maar. Normaal gesproken zie ik ze meer als... entertainment? Vermaak? In ieder geval niet iets om over na te denken. Het is natuurlijk niet dat ik meteen verliefd op haar ben of überhaupt mee op date zou willen, ze intrigeert me gewoon. Ik ontgrendel m'n zwarte Mercedes die ik voor m'n verjaardag heb gekregen en gooi de deur open om m'n rugzak erin te gooien. Ik kijk nog even rond om heel misschien een glimp nog Julia op te vangen. Ik zoek een meisje met bruin haar en een losse trui aan. Het is onbegonnen werk met zoveel mensen en al helemaal als je een persoon zoekt die niet wilt opvallen maar ook niet opvallend is. Ik zie het groepje meiden aan komen lopen die altijd wat van me willen. Ik zucht en rol met m'n ogen. Ze lopen met heupwiegende passen naar me toe, het lijkt me best pijnlijk om steeds zo te lopen. Ik maak een snelle keuze door zo snel als ik kan weg te rijden. Vandaag heb ik even zin in niemand. Bovendien heb ik waarschijnlijk ook nog eens het examen verkloot.