ကျွန်တော်ချစ်သော ဦး (My lovely Oo)

အပိုင္း ( ၂၃ )

"ဘာကိစၥလဲ "

ဝိတ္တာေလးမွ မွာထားသည္မ်ားကို လာခ်ေပးသည္။
ျပီးေနာက္ ထိုေနရာမွ ထြက္သြားေလသည္။

ဦး ေကာ္ဖီကို အနည္းငယ္ျမည္းစမ္းႀကည့္လိုက္သည္။
ေတဇ က စိုင္းေနလုပ္ပံုကိုျမင္ေတာ့ အရင္က သူတို႕ေဆးေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္ျပီးသတိရမိသည္။

"စိုင္းေန မင္းမွတ္မိေသးလား "

ဘာကိုေမးမွန္း မသိသည္မို႕ စိုင္းေန 'ဘာကိုလဲ ' ဟု ဆို၍သာ ျပန္ေမးလိုက္သည္။

"ငါတို႕ ေဆးေက်ာင္းစတတ္တုန္းကေလ မင္းေက်ာင္းေရွ႕က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာထိုင္တာ ပိုက္ဆံေမ့လို႕ ငါရွင္းခဲ႕ရတာေလ "

ဟုတ္ပါ့ ။ ေတဇေျပာမွ သတိရမိသည္။ အဲ႕ဒီတုန္းက မိုးေအးေအးနဲ႔ဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လာတာနဲ႕ ေက်ာင္းေရွ႕က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သြားေသာက္မိတာ အတန္းထဲပိုက္ဆံအိတ္ က်န္ခဲ႔တာ သတိမထားမိခဲ႕ဘူး။
ေနာက္ျပီး ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေတဇက ယူလာေပးသည္။
ယူလာေပးတာ ဆိုတာထက္ ေနာက္က လိုက္၍ေပးသည္က ပို႕မွန္ေပမည္။ ဘာတဲ႕ 'ငါရွင္းခဲ႕ရတာ'ဟုလား စိုင္းေန ေတြးျပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။

"ဘယ္က မင္းရွင္းတာလဲ ငါ့ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ထုတ္ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ မင္းကိုေတာင္ ဒကာခံခဲ႕ရေသးတယ္ေလ "

"ေႀသာ္ ႕ ႕ ႕ ဟုတ္သားပဲ "

ေတဇ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာရယ္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ စိုင္းေနပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ရွင္းလိုက္တာ သူသိပါသည္ တမင္ ေနာက္ခ်င္၍သာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ဒါနဲ႕ မင္းအကူအညီေတာင္းမယ္ဆိုတဲ႕ ကိစၥကဘာလဲ "

"ဒီလိုကြာ မင္း လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္ေပးဆြဲရမယ္ "

"အမ္ "

"မ အမ္နဲ႕ မင္းျပန္ေပးဆြဲရမယ့္သူက တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူး ငါ့ကေလးကို "

"ဘာလို႕လဲ ငါကေလးနဲ႕ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ကြာ
ျပီးေတာ့ ငါတို႕မဂၤလာေဆာင္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ႕ မင္းကို ရွိေစခ်င္တယ္ ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးလား ေတဇ "

စိတ္မဆိုးပါဘူး စိုင္းေနရာ။ နွလံုးသားကို လက္ဖြဲ႕ခြင့္ေပးလို႕ ေက်းဇူးေတာင္ တင္မိပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ နာႀကင္မိလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒါလည္း အခ်ိန္တန္ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ အခ်ိန္ေတြက ကုစားသြားမွာပါ။