SİMDİ SİZ DÜŞÜNÜN

8 1 0
                                    

Hastaneden çıktıktan raporu da aldık artık babam ile konuşmuyorum beni çok kırdı hayal kırıklığına uğrattı artık hiç bir şeyin önemi kalmadı...

Hava teyzem beni aradı " Miray sonuç ne kız mısın yoksa..."  " Hala kızım al raporunu kendi gözlerinle gör beni bir daha arama benim senin gibi bir teyzem yok!" Suratına kapattım hemen koşarak babamın yanından ayrıldım babam arkamdan koşuyordu  kolumda bir el hissettim babam bana bakıp ağlıyordu ben de ağlamaya başladım "baba bırak beni!"
" Neden Miray neden!" " Siz bana hiç güvenmediniz aldınız raporu içiniz rahat mı baba he rahatladınız mi kızım ben kız!" Babama ilk defa bu kadar ses tonunum yüksek çıkmıştı " beni bir daha aramayın sakın Miray diye bir kızın yok artık!" Dedim kolumdan babamın elini çektim koştum sürekli nefesim kesilene kadar bir den yine o araç geldi " hadi atla kafan dağılır iyi gelir"dedi akın daha 1 kez görmeme rağmen sevmiştim iyi birine benziyordu ben de aracına bindim ön koltuğa oturdum " nereye gitmek istersin " dedi akın çok güzel bakıyordu niye böyle kalbim hızlandı peki sakin ol Miray sakin " istediğin yere sür" diyebildim deniz kenarına gittik tam boğaz köprüsünün oraya  araçtan indik " ne oldu sana" dedi akın anlatsam mi anlatmadim mi bilmiyorum " Miray ben herşeyi biliyorum bak o piçi de biliyorum saklama benden" dedi ağlaya ağlaya anlattım" benim eniştem olacak alçak bana sahip olmaya çalıştı teyzemin geleceğini anlayınca bağırdım sonra eliyle ağzımı kapattı kulağıma eğilerek şimdi ağzından elimi çekiyorum bağırma sen benim olacaksın onu o beynine sok dedi ne yapacağımı bilemedim kalktım banyoya koştum kimseye diyemedim ben kendime bile diyemedim benden bekaret raporu istediler kız miyim diye ama kızım hala şükürler olsun ki bana babam bile inanmadı kanıtladılar zorla kanıtı da aldılar artık onların Miray diye bir kızları yok benim ise ailem yok artık hepsini sildim şimdi kendi ayaklarının üstünde durmaya çalışıyorum...." Yere çöktüm artık dizlerim beni daha fazla taşıyamadı bağırdım ağladım hıckırarak  ama nafile içimdeki Ateş sönmedi sönmeyecekte... Ben bu cümleleri kurunca akın bana sarıldı "ben varım artık turuncu "

ACABA NE OLACAK?

ZALİM HAYATWhere stories live. Discover now