İkimizin Yalanı

2. Bölüm

Ela'dan,

Sofradan sadece kaşık sesleri geliyordu ve ben yemek masasının arkasında kalan duvara pısmış içeri girmek istemiyordum.

"Oh be sonunda buldum seni!"

Umut bi anda solumda belirince parmaklarımı kütürdetmeyi kestim.
Nerede olmalıydım?

"Ya Umut.."
Daha sızlanmaya yeni başlamıştım ki sözümü kesti.

"Neredesin sen? Herkes bizi bekliyor. Tek de gidemiyorum . Yemek yiyeceğiz içeri gel artık"

Terleyen ellerimi yeni alınan dar paça kot pantolonuma sürdüm.
Umut bana şaşkın şaşkın bakıyordu. "Bi sorun mu var?" Dedi

"Hayır da.. Şimdi nasıl davranıcam ben? Bir sürü sorular soracaklar ya ters birşey söylersem..?"

Derin bi iç çekti.
Bundaki rahatlık nereden geliyor?

"Söylemezsin ben müdahale ederim. Normal insanlar gibi yemek yiyeceğiz sadece. Hadi gel"

Elimi tuttuğunda hızla geri çektim
Hadi canım! Gerçekten yemek masasında yemek mi yiyeceğiz. Vaaaay canına..

Bu adam benimle dalga mı geçiyor?
Ben hala olduğum yerde durunca ofladı.

"Gelmezsen sonradan neden gelmediğini açıklamak için başka bir yalan daha bulursun o zaman."
Tam geri dönmüş gidiyordu ki tişörtünden asıltıp geri çektim.

"Umut! Ya aptal mısın sen? Ben öyle mi dedim? Korkuyorum zaten içeri gelmeye."

Ellerini iki yana açıp bağırdı.
"Ne istiyorsun anlamadım ki? Tuhaf tuhaf konuşuyorsun. Ne yapayım ne!? ."

"Bu kadar kaba olmasan mesela? Sadece korkuyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum.."

"Yahu oturup yemek yiyeceksin. Daha önce yapmamış olamazsın öyle değil mi?"

Vallahi sınanıyorum ben.

Gözlerimi devirdim.
"Çok komiksin. Daha önce biriyle evli numarası yapıp onun ailesiyle yemek yemedim anladın mı?"

Sinirli bi halde saçlarını karıştırdı. "Ben sana dedim ya. Yanındayım müdahale edicem. Hadi bekliyorlar bizi."

Elini tutmam için uzattığında sadece baktım ve

"Ne diyeceğimizi kararlaştırıp öyle gidelim." Dedim.

"Ya Ela yeter!" Bi anda bağırınca yerimden sıçradım.

"Yeter! Allah'ını seversen yeter!"

Yüzümü buruşturdum "bana bağırma!" Dedim

"Sen de bağırtma o zaman!"

"Bağırma diyorum sen hala bağırıyorsun!"

"Bağırmıyorum!"

"Ne demek bağırmıyorum. Bunu derken bile bağırıyorsun bana!"

"Sen de bağırttırma. çocuk gibisin farkındaysan!"

"Hayır değilim?!"

"Öylesin!"

"Değilim!"

"Çocuk!"

"Sen de kabasın anladın mı Kaba. KABA!"

"Bana bak !" Dedi sinirle işaret parmağını bana doğrulttu.

Elimi havada sallayıp "bakıyorum n'olmuş?!"
Dedim.

Şuan ikimiz de bağırıyoruz.

"sen beni çıldırtmak mı istiyorsun ne istiyorsun anlamadım ki!"