İkimizin Yalanı

1. Bölüm

"Nasıl yani? Bi ay sonraki toplantını bu ay mı sandın." Kahkahalarıma sahip çıkamayarak takside birlikte geldiğim adamın yanındaki sandalyeye oturdum. O hala ayakta duruyordu.

"Seni buraya hiç getirmemeliydim. Herkes bize bakıyor.." dedi.

Sadece omuz silktim.

Taksideyken onunla birlikte inmeye karar vermiştim. Biraz tartışmalı da olsa o adamların beni bulup zorla geriye götüreceklerini ve benim bunu istemediğimi söylemiştim.

Beni yalnız bırakmamalısın dediğimdeyse vicdanlı vatandaş beni yanında götürmeye karar vermişti.

Şirkete.

Yanıma oturup arkasına yaslandı "bu toplantı çok önemliydi. Babaannemin sağlık durumu yüzünden kafam biraz dağınık karıştırmışım"

Dudaklarımı dişleyip yanıma oturan adama baktım.

Kır Ela.
Kalp kır. Pot kır. Herşeyi kır.
Aferin sana.

Çok saçma birşey yapıp gelinliğimi tutmayı bıraktım ve elimi ona doğru uzattım "Ela ben"

Bunu neden şuan burada söylediğimi bilmiyordum. İki büklüm olmuş otururken doğruldu ve gülmeye başladı.

"Çok tuhaf bi tanışma gerçekten."

Umursamazca "kendi kendime konuşurken senden taksideki adam diye bahsetmek istemedim" dedim.

Dediğimle hemen yok olmayı diledim.

Kendi kendime konuşurken neden ondan bahsedeyim!

Bana gülmeye devam ederken aynı anda uzattığım elimi tuttu "ben de gelinlikli kız demekten kurtuldum öyleyse."
Oh be.
İçim rahatladı be.

Elimi sıkıp durunca "ee" dedim "ben hala adını bilmiyorum ama"

"Ha pardon. Umut ben de "

Ooo. Umut. Çok iyi değil mi..

Sırıtarak elimi geri çektim. Dalgalı saçlarım sönmüş, gelinliğimin uçları çamur olmuştu.

Bizi şirkette bu halde görmeleri acaba Umut'u geriyor mudur?
Ben şuan gerim gerim gerildim de!

"Umut!"

Çığlığa benzer bi ses duyulunca Umut hızla ayağa kalktı. Ve ben de..

"Noluyor yine.." Umut söylenirken yanımızda elinde dosyalarla geçen kadın bize dönüp "Gece Bey, galiba anneniz az önce aşağıya sizi sordu yanında da kardeşiniz ve babaanneniz var."
Gece?
Bana kendisini Umut diye tanıtan adam sinirle kıza "sen yeni misin? Gece ismini kullanmıyorum Umut ben" dediğinde kız başını hızla aşağı yukarı salladı "evet efendim yeniyim. Kusura bakmayın."
Dedi ve yok oldu.

Ama Gece daha güzel.

"Bittim ben.. Gerçekten bittim.."

Çaresizce olduğum yerde kalakaldım.

Ne yapabilirim ki?

Sanki içimi okumuşcasına,
"Bak.." dedi arkamdaki odayı göstererek "orada bi süre benim için durur musun? seni böyle görünce yanlış anlarlar."

Hemen dediğini yapıp üzerinde depo yazan karanlık odaya girdim. Bi an geri dönüp ona baktım "iyi de böyle sanki yanlış bir şey yapıyoruz da saklanıyorum gibi olucak." Dediğimde durdu.

"İyi o zaman açıklarsın. Tabi başarabilirsen."

Başka çarem olmadığını anlayarak içeri girmeye karar verdim.
"karanlık yerde çok fazla duramıyorum ama ona göre."