Everything I Want [BOOK 1]

Chapter 23

Bumuntong hininga ako at tiningnan na siya sa screen. "Ano ba 'yong importanteng sasabihin mo at gusto mo 'kong makausap? Sabihin mo na para makapag-pahinga na 'ko ulit."

Siya naman 'tong umiwas ng tingin. "Pasensiya na kung naistorbo ko ang pagpapahinga mo. I'm just worried. Amanda called me a few days ago and she told me about your status with Arkhe. Hindi pa rin ba kayo nagkaka-ayos?"

Parang gusto kong matawa. "Bakit, sa tingin mo ba, madali kaming magkaka-ayos? Baka nakalimutan mo na kung anong ginawa mo sa 'min."

"Isabela, hindi na nakakabuti sa kalagayan mo 'tong ganito. Alam kong ayaw mong bumalik dito sa New York para magpagamot, kaya nagpahanap na ako ng magaling na doktor diyan sa Pilipinas para may titingin sa 'yo. 'Yun sana 'yong importanteng sasabihin ko kaya ako tumawag. Lukas can help you setup an appointment with your new doctor."

"At sino naman ang nagsabi sa 'yong hanapan mo ako ng doktor dito sa Pilipinas? Malinaw ang kasunduan natin, 'di ba? Hindi ako magpapagamot hangga't hindi kami nagkakabalikan ni Arkhe."

"Come on, Isabela. Masyado na kaming nag-aalala ng kapatid mo sa 'yo. Nagtatagal ka na diyan sa Pilipinas at hindi namin alam kung ano ba talaga ang eksaktong lagay mo diyan."

"I'm fine. Wala akong ibang nararamdaman at hindi na rin sumasakit ang ulo ko. Can you please stop acting like you care? Because I know you're not. At hindi bagay sa'yong umarte nang ganyan." Pinahid ko ang mga luha ko na katutulo lang. Napaiyak na naman tuloy ako.

"You know I care," sabi niya naman. "Gagawin ko ba lahat ng 'to kung wala akong pakialam sa 'yo?"

Hindi na 'ko sumagot.

"Isabela, alam mo ngang masakit sa 'kin na palayain ka at hayaan kang bumalik diyan, pero ginawa ko pa rin para lang pumayag kang magpagamot." Napayuko siya at huminga nang malalim. "Please see a doctor there. Ayokong mawala ka sa 'min."

Kunwari akong natawa. "Kung makapagsalita ka, parang mamamatay na 'ko bukas. This is just a brain tumor."

"H'wag mong maliitin 'yang sakit mo. Your doctor here said it could be life-threatening, lalo na kung hindi gagamutin. So please, magpatingin ka na diyan para maumpisahan na ang kailangang mga therapy."

"Ayoko."

"Isabela."

"Sinabi na ngang ayoko. Hinding-hindi ako magpapagamot hangga't hindi pa kami nagkaka-ayos at nagkakabalikan ni Arkhe."

"Papa'no kung hindi na kayo magkabalikan?"

"Then I'll die. Nasagot ko na 'yang tanong mo na 'yan dati, 'di ba? Maghihintay na lang ako hanggang sa patayin ako ng sakit ko."

Bumagsak ang mga balikat niya. "Sasayangin mo talaga ang buhay mo dahil lang sa kanya?"

"Bakit, kung sakaling magpagamot ako at mabuhay, kanino lang ba ako babagsak? Hindi ba sa'yo lang ulit? 'Di mas nasayang lang ang buhay ko. I'd rather die and be with my parents again than stay here with you."

Sumandal ako rito sa upuan at pinahid ulit ang mga luha ko sa pisngi. Hindi ko na naman mapigilan ang pag-iyak ko. "This is all your fault. Kung hindi mo kami pinaghiwalay ni Arkhe noon at hindi mo ako kinulong sa 'yo, hindi ako magkaka-ganito. You ruined my life, Morris."

"I'm sorry. Ilang beses ko bang kailangang humingi ng tawad sa 'yo?"

"Your sorry won't change anything."

"Isabela, ginagawa ko lahat para bumawi. Alam kong nasira ko ang buhay mo, pero handa akong gawin ang kahit na ano para lang maayos ulit 'yon. Kung kailangan nga na ako na mismo ang kumausap kay Arkhe para lang balikan ka na niya, I'll do it. Para lang maging masaya ka na ulit, para lang magpagamot ka na at gumaling ka na. Don't waste your life, please."