Memory

irritating voice

Madalas na sumasakit ang ulo ko, kasunod ng mga ala-alang nagrereplay saking isipan, ilang araw ko na ito nararanasan.

" Hija, are you okay ? " Ani ng lalaking sabi ni tita isay ay ama ko. Sa pagkakaalam ko ay matagal nang wala ang aking ama.

Namumungay ang aking matang tinitigan siya. Ayoko ng ganitong pakiramdam na ang isip at puso ko nagtatalo. Ano bang nangyayari sakin?

" Come here! " Nagaalala niyang pagguide sakin saking kama. " Manang Easter! " Tawag niya sa katiwala ng bahay.

Nang Hindi niya maalis ang kanyang mga mata sakin .. napakunot noo akong pilitin alalahanin kung sino siya sa buhay ko.

" Sir, tawag niyo po ako ? " Ani ng babaeng hinihingal pa.

" Manang pakiabot mga medical kit and equipment ko saking office, pakibilisan lang. " Utos niya Kay manang na natataranta.

Alam Mo feeling na sa tuwing kasama ko siya napapanatag ang loob ko, may namumuong saya sa puso ko. Pero hindi ko matulog kung sino siya.

" Nandito Na ho sir. " Ani ni manang at agad niyang kinuha iyon at ginamit stethoscope sakin.

Mahigit isang buwan palang ako ng makalabas ng hospital at makauwi dito sa pinas.

" Ayos lang po ako, medyo sumasakit lang po ang ulo ko kanina pero ayos Na Po ako. " Ani ko sa malumanay na tono.

Ngunit patuloy pa Rin siya sa pagcheck sakin. Pansin Mo talaga sakanya ang matinding pagaalala.

" Had you took your medicine Jenny ? " He asked with a lightly disappointment

Napaiwas ako ng tingin, kasi madalas ko nakakalimutan ang paginum ng gamot kaya lagi din ako napapagalitan 😅

Kaya umiwas ako ng tingin ng paunti unting lumalim ang kanyang mata sa inis.

He stood up at kinuha ang gamot sa drawer kung saan nakatago ang mga gamot ko. Pakiramdam ko nga ay magkakasakit ako sa kidney sa sobrang Dami ng gamot na tini-take ko kada araw.

Inabot niya ito sakin at ang baso Na may tubig, wala Na ako nagawa kundi ang inumin.

" I called the agency to asked the caregiver for you. " Ano niya, na puno ng awtoridad  na wala nang makakapagpabago ng desisyon niya.

" Caregiver ? For me ? Ahh, pero Di Naman Po kailangan kaya ko naman Po sarili ko. " Panigurado ko.

" Kailangan Mo ng caregiver to remind your medications. Beside laging sumasakit ang ulo Mo, I can't be with you all times hija, but I wanted to assure that you're okay. " Ani niya na napaiwas ng aking tingin sakanya.

Masaya ako, Yung saya na parang ngayon ko lang naramdaman but it feels like incomplete.

Hindi na ako kumontra, hinayaan ko na siya sa kanyang desisyon.

Dalawa lang kami ang nasa bahay, si tita Claudia na asawa niya at si Bridgette na Kapatid ay nagpaiwan sa germany Hindi pa sila tumatawag Simula noon.

" Mukha atang ang layo ng iniisip mo ah. " Boses ng lalaking nasa aking likuran.

Napasinghap ako sa gulat at agad siyang nilingon with my eyes widen.

Halos, sasabog puso ko sa tuwa ng makita siya .. dati sa TV ko lang siya nakikita ngayon ay personal na at abot kamay ko pa.

Kulang nalang mag form heart ang aking mata kakatitig sakanya, I can't take it off my God!

Sasabog ako sa kilig. Yung ngiti kong Di maalis Alis.

Bahagya siyang napatawa, nakakalaglag panty yang mga ngiti siya.

" Nga pla para sayo " abot niya ng bulaklak ng nakarecieve siya ng tawa.

Mas lalo akong natuwa dahil sa bulaklak Na dala niya white and pink rose.

" Wow! "

" Mabuti Naman nagustuhan mo, Akala ko pati yan makalimutan mo na e. " Ani niya habang natutuwang nakatingin sakin.

Kumunot ang noo kong binalingan siya ng tingin. I don't get he's point

Tumawa lang siya " wag Mo na intindihin yun. " Puna niya. Di Naman interesting pero nakakakuryuso eh.

Bigla nagbago ang ihip ng hangin sakin. At seryuso siyang binalingan ng tingin.

" Jackson ? " Tawa ko sakanyang atensyon, ito palang ang pangalawang dalaw niya dito sa bahay, bati ko rin ng magising ako sa hospital ay naroon siya kasama ni miles.

Alam kong idol namin siya ni miles, pero Di ko akalaing magiging malapit kami sa gaya niya, na isang Jackson Smith ay mapapansin ang katulad namin, and guess what, close as in close ..

Pero pano ba nagsimula ?

" Uhmmm-- " sagot niya at umupo sa tabi ko habang nakatingin sa mga nalaman dito sa garden likod ng bahay ng daddy ko raw.

" Pano ba nagsimula ang friendship niyo miles ? " Tanung ko madalas ko kasi Na nababalitan na magkasama sila ni miles.

He turn on he's gaze at me with a confusing look. And turn it back Infront of him.

" It's a long story actually hehe. Siguro kung ikkwento ko a week is not enough. " Ani niya ng nakangiti.

Hindi maalis Alis ang tingin ko sakanya and I found it interesting ..

" Kahit abutan pa ng isang taon I'm willing to listen." Ani ko.

He meet my gaze. Hindi ko alam kung anong nasa isipan niya pero wala akong pakialam nun if it is one way to complete myself I will.

" I met miles because of you. " Panimula niya. Mga kamay niyang nakatukod sa kanyang likuran ng di kalayuan.

" Because of me ? But how ? " I asked.

" And You met him because of me. " Another manly voice I inserted from our back.

Boses palang nakakairita na what more na siguro pag makita ko pagmumukha ng abnormal na yun.

And yan na nga. Aish!

Pareho kami nakalingon ni Jackson nagbabakasaling Hindi siya pero Mali.

" Hey " bati ni Jackson.

Tiningnan ko lang siya ng bored Na tingin. Ewan ko bat ganito nafefeel ko pagdating sakanya.

" What are you doing here ? " Maririin ang bigkas sa bawat salitang binitawan niya.

" Bisita ko siya may problema ba don ? " I inserted with an irritation tone.

Napatingin siya sakin ng biglang umamo ang tingin.

" Okay! " Iyon lang ang sinagot niya at pumagitna samin ni Jackson na lalong kinainit ng ulo.

I sigh out of frustration. Sinamaan ko siya ng tingin habang siya nakangiting nakatingin samin ni Jackson. At kompormeng nakaupo sa upuan namin kanina.

Para na akong sasabog sa inis. Pero namanage ko pa rin namang kumalma, nahihiya kasi ako Kay Jackson kung Di lang dahil sakanya ay matagal ko na siya kinalagkad pa tong lalaking to.

Bwesit!

-,-

😁😂🤣🤣