Κεφάλαιο -20- THE END.

Start from the beginning
                                    

  «Πως μπορείς να ρωτάς γιατί Μια; Είσαι η μόνη κοπέλα που με έκανε να νιώσω ζωντανός. Η μόνη που με έκανε να τρελαθώ. Η μόνη που αγάπησα και αγαπώ. Η μόνη που αξίζει για μένα.» τα δάκρυα μου έτρεχαν σαν βροχή από τα μάτια μου. Ήθελα να είναι όλα ψέματα.. να ξυπνήσω και να μην ισχύει τίποτα απ’οσα έχουν συμβεί. Τίποτα! Να είναι όλα καλά.. όλα ωραία. 

  «Η Αναστάζια;» ψιθύρισα.. Ο Ζέιν γέλασε ειρωνικά. 

  «Η Αναστάζια ήταν ένα ψέμα Μια. Προσπάθησα να της δώσω αγάπη μα πάντα τσακωνόμασταν επειδή αγαπούσα εσένα... και η Άννα το ήξερε.» μουρμούρισε.

  «Γιατί; Πες μου γιατί μου έδωσες το αίμα σου Ζέιν;» επέμενα.

  «Μια.. δεν καταλαβαίνεις.» η φωνή του έσβησε. Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε στα μάτια. «Δεν θα άντεχα να ξέρω πως δεν ζεις πια. Δεν θα άντεχα αν ήξερα πως μπορούσα να κάνω κάτι γι’αυτό και δεν έκανα. Δεν θα άντεχα να βλέπω τον αδερφό μου να υποφέρει. Εγώ δεν έχω τίποτα Μια ενώ εσύ έχεις τον αδερφό μου... την κόρη σας.. τους γονείς σου.. Έχεις τα πάντα Μια! Δεν ήθελα να αφήσω την Κλαιρ χωρίς μητέρα, ούτε θα άντεχα να βλέπω τον αδερφό μου δυστυχισμένο. Τον έβλεπα αρκετά χρόνια, όχι πια!»  Είχα μείνει.. Δεν μπορεί, δεν μπορεί γαμώτο όχι. Δεν συμβαίνει.

  «Ζέιν..» με διέκοψε..

  «Μην πεις τίποτα Μια, απλά..» έκανε μια παύση και καθάρισε την φωνή του.. «Απλά.. Μια απλά να ξέρεις πως Σ-Ε  Α-Γ-Α-Π-Α-Ω με όλη μου την ψυχή.»

  Τον κοίταξα σοκαρισμένη. Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα.. «Ζέιν, ήσουν το πρώτο αγόρι που αγάπησα. Ο πρώτος μου εφηβηκός έρωτας. Σε αγαπώ πολύ.» ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια του, ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του και ύστερα τον είδα να τα κλείνει και να μου αφήνει το χέρι. Το μηχάνημα άρχισε να χτυπάει δυνατά και κατάλαβα πως...

  «ΖΈΙΝ..» Φώναξα δυνατά. «Ζέιν ξύπνα σε παρακαλώ.» άρχισα να τον ταρακουνάω. «Σε παρακαλώ, αν με αγαπάς όσο λες σε παρακαλώ ξύπνα.. Σε παρακαλώωω..» φώναζα και ξανά φώναζα. Μέχρι που άνοιξε η πόρτα και ήρθε μέσα ο γιατρός γρήγορα. Εγώ έκλαιγα με λυγμούς.. Ο Τζέισον μπήκε μέσα με κλάματα και με έβαλε στην αγκαλιά του. «Σας παρακαλώ.. Κάντε τον να ξυπνήσει.. Σας παρακαλώ.» φώναζα.

  «Τζέισον.. πάρτην έξω.» του είπε ο γιατρός.

  «Έλα αγάπη μου.. πάμε.» με πήρε από εκεί ο Τζέισον. 

  Δεν μπορεί να έγινε όλο αυτό εξαιτίας μου. Ο Ζέιν.. δεν ζει πια. Δεν.. δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ξεπεράσω αυτό. 

Dilemma Between Siblings.Where stories live. Discover now