Dilemma Between Siblings.

Κεφάλαιο -20- THE END.

  Άρχισα να ταράζομαι, προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και έβαλα τις παντόφλες που υπήρχαν δίπλα από το κρεβάτι μου. Άνοιξα την πόρτα με δυσκολία. Πονούσαν όλα μου τα κόκκαλα. Όταν άνοιξα την πόρτα είδα τον Τζέισον με ράματα στο κεφάλι. Έτρεξα στην αγκαλιά του και αυτός τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου σοκαρισμένος. Κάτσαμε για λίγα δεύτερα χωρίς να μιλάμε αλλά μετά με απομάκρυνε για να βλέπει το πρόσωπο μου.

  «Γιατί σηκώθηκες;» με ρώτησε αδύναμα. Κοίταξα τα μάτια του, είναι κατακόκκινα. Έκλαιγε; Γιατί;

  «Τζέισον, είσαι καλά;» ρώτησα και του χάιδεψα το μάγουλο. Τον κοίταξα καλύτερα. «Έκλαιγες;» 

  «Μια..» έκανε μια παύση και κοίταξε το ταβάνι του νοσοκομείου. Ύστερα από λίγο είδα δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια του. Κοκκάλωσα. Γιατί κλαίει; Ο Ζέιν; Ο Ζέιν που είναι ο Ζέιν..

  «Τζέισον.. πες μου τι έγινε; Σε παρακαλώ..» τον παρακάλεσα. Θέλω να μάθω. Αφορά τον Ζέιν; Όχι .. 

  «Μια.. ο Ζέιν δεν..» έκανε μια παύση. Δεν άντεχε μέχρι που δάκρυα τον έπνιγαν και δεν μπορούσε να βγάλει λέξη. Τον έβαλα στην αγκαλιά μου και έκλαιγα μαζί του. Είδαμε έναν γιατρό να έρχεται προς το μέρος μας. 

  «Μια Ροντρίγκεζ.» με ρώτησε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. «Ο Ζέιν ΜακΚανν θέλει να σας δει...» με ενημέρωσε. 

  «Πως είναι γιατρέ;» τον ρώτησα πριν μπω στο δωμάτιο.

  «Σας έδωσε πολύ αίμα δεσποινίς Ροντρίγκεζ. Δεν νομίζω να καταφέρει να βγάλει την νύχτα. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, και αποφάσισε να δώσει την ζωή του για εσάς. Πρέπει να σας αγαπάει πολύ!» τρελάθηκα. Έδωσε αίμα για μ-μένα;

  «Τ-τι;» τραυλίζω.. «Δεν μπορεί να είναι αλήθεια.» μουρμούρισα.

  «Είναι αλήθεια δεσποινίς Ροντρίγκεζ. Ο νεαρός ΜακΚανν έδωσε πολύ αίμα για εσάς που ο οργανισμός του δεν άντεξε.» άρχισα να κλαίω. Τι είναι αυτά που λέει. Ο Ζέιν. Όχι Θεέ μου. 

  «Γιατί; Γιατί τον αφήσατε;» ρώτησα κλαίγοντας με λυγμούς.

  «Ήταν δική του επιλογή. Ήταν ο μόνος που είχε την ίδια ομάδα αίματος μαζί σας... ο μόνος που μπορούσε να σας σώσει.» Δεν.. μπορεί..

 Άνοιξα την πόρτα του δωματίου του Ζέιν. Μπήκα μέσα και την έκλεισα πίσω μου. Είδα τον Ζέιν σε ένα λευκό κρεβάτι δύναμο.. να με κοιτάει. Έτρεξα κοντά του και τον αγκάλιασα. «Ζέιν.. γιατί;» μουρμούρισα. Μου χάιδεψε τα μαλλιά και μου χαμογέλασε στραβά.