လေပြည်မရှိသောအရပ် Season.1 (Completed)

မင်းရှိသောအရပ် (final)

ဒီစကားေၾကာင့္ပဲ..က်ေနာ္ သူေျပာသည့္ခ်စ္တယ္ဆိုေသာစကားကို အရာအားလံုးထက္ လိုခ်င္ခဲ့ပံုပါပင္...

...

႐ွန္ဟတ္

.....ေငြေရာင္ဆံပင္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿဖီးရင္း အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကိုအနည္းငယ္ျပန္႔ေအာင္ ျဖန္႔ရင္းဝတ္ဆင္လိုက္သည္..။

ရင္ဘတ္ကို လွမ္းခ်ိတ္လိုက္တဲ့ ပန္းခတ္ေလးကေတာ့ တိုးတိုးဆိုတယ္ ။

"ေနာက္ဆံုးေတာ့..ဒီေန႔ကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ''.ေလ။

ေနေရာင္ႏုႏုျဖာက်ေနတဲ့..ရြက္ဝါေတြေအာက္က ဘုရားေက်ာင္းေလးကတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔...။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျမည္ေနတဲ့

နာရီသံက သူ႔ရင္ခုန္သံနဲ႔အၿပိဳင္ျမည္ဟီးလို႔...။

ဖာသာကို တစ္ခ်က္ အ႐ုိအေသေပးရင္းပြင့္လာမယ့္တံခါးႏွစ္ခ်က္ကိုသူ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္...။

ဘာရယ္မဟုတ္..

အျဖဴအႏြမ္းေလးေက်ာင္းဝတ္စံုထီးအနက္ေလးကို ကိုင္ရင္းေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လာတတ္တဲ့ပံုရိပ္ေလးကို ေတြးမိေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ကိုျပံဳးရယ္မိသည္.။

.မၾကာခင္မွာပဲ ခပ္သဲ့သဲ့ျမည္သံနဲ႔အတူပြင့္ဟလာတဲ့ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔အတူထြက္ေပၚလာေသာ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုေလးကိုဝတ္ဆင္ၿပီးက်ေနာ့္ဘ၀ရဲ ့တစ္သတ္တာေကာင္ေလးဟာ

ေလ်ွာက္လမ္းအဆံုးက

ျမတ္ႏုိးစြာေငးေနတဲ့အနက္ေရာင္ဝတ္စံုျပည့္ ဆံပင္အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႔သူ႔ခ်စ္သူ႐ွိရာ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလ်ွာက္လာတယ္ ။

ပါးရဲရဲေလးေတြက ႐ွက္ေနသေယာင္ ။

အနက္ေတာက္ေတာက္မ်က္ဝန္းေလးေတြကၾကယ္မႈန္ေလးေတြေႂကြက်လို႔နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကႏွင္းဆီျဖဴေတြေပၚ ယိုဖိတ္ေတာ့မေယာင္သိပ္ကိုလိုက္ဖတ္ေနခဲ့တယ္...

သူနဲ႔အတူတစ္သတ္တာကုန္ဆံုးသြားမယ့္ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလး..။

သည္းငယ္..

ေမာင္တို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြကိုသတိရတယ္ဆိုရင္ျဖတ္လမ္းအဆံုးကို ေလ်ွာက္လာပါ..