gökyüzünde saklı kalan

g i r i ş

Herkese merhaba!
Hayatım boyunca fantastik-bilim kurgu kitaplarına aşık biri olarak ben de taşın altına elimi koyup kendimi denemek istedim. Umarımmm güzel olur her şey❤️

Başladığınız tarihi buraya bırakır mısınız? Ve değişiklik olsun,başlamadan önce hissettiğiniz duyguyu bir emojiyle göstererek buraya bırakır mısınız?

Umarımmm beğenirsiniz... Giriş ile birlikte ta ta taam !!!

İyi okumalar!
☀️

Multimedya: Fleurie - Hurricane

☀️

Hayatın acımasızlıklarını fark ettiğimde henüz çok toydum.

Daha nasıl yaşayacağımı bile bilmezken ben bir gece,bir sürgüne mahkum oldum. Bu sürgün bana birçok şey kattı.

Yalnızlık beni büyüttü,acılar beni bir katile dönüştürdü. Yine de yılmadım. Beni düşürenlerin elini tutmayıp yara bağlayan dizlerimle uzatılan ellere tutunmadan ayağa kalktım. Dizlerim kanadı ama ben yolumdan sapmadım.

Şimdi ise olmam gereken yerden epeyce bir uzaktaydım. Her şeyin başladığı ve bittiği yere geri dönüyordum.

Evime.

Elimdeki bilete baktığımda gördüğüm şey bir biletten fazlasıydı. Bu bir bilet değildi,bu benim tekrar ölüme adım atışımın bir resmî kanıtıydı.

Zihnim sanki mahşer yeriydi.Tüm düşünceler orada toplanmış yargılanmayı bekliyordu. Aldığım nefes ciğerlerime ulaşmıyordu.

Ruhum büyük bir katliam içerisindeydi. Bir yönü olmayan ruhum, zihnimle savaşmaya çalışıyordu. Olduğum yer aslında her şeyin başlangıcıydı fakat bir masal daha böyle bitiyordu.

Sadece bir saat önce hayatım değişmişti.

" İlya...biliyorum seni aramamalıydım...fakat bunu yapmak zorundayım."

Ahizeden büyük bir hıçkırık sesi koptu,birkaç damla gözyaşını göremesem de hissetmiştim o an. Yüreğimde bir kuşun kanat çırpışı gibi küçük bir sızı hissettim, ama bu sızı anlık olmaktan öteye geçmedi.

"Buraya  gelmek zorundasın...baban..."

Derin bir nefes alış sesi ve arkadan yüksek tonda cızırtılı bir ses koptu.

"Baban hiç iyi değil...baban çok hasta ve doktor her an her şey olabilir dedi."

Sözcükleri toplamak istiyor gibiydi,tüm kelimelerin ondan kaçar bir hali vardı, O kelimeleri nasıl bir cümle içinde kuracağını unutmuş gibiydi.O an tek yapabildiği olağan açıklığıyla konuşmaktı sanki. Annem,ilk kez bu kadar zorluk çekiyordu.

"Geçmişinde ne yaşarsan yaşa, lütfen son nefesinde de olsa baban seni görsün. Biliyorum çok kötü şeyler yaşadın...hayatını mahvetti ama kızım sana yalvarıyorum..."

O an,hattın kesildiğini düşünsem de bu bir yanılgıydı. Annemin aslında nefesi kesilmişti ve ne diyeceğini bilememişti. Bir annenin yalvarışı herkesi üzerdi değil mi? Benim kalbimi de acıtmıştı.

"En azından kardeşlerin için ve benim için yap... lütfen en kısa zamanda burada ol."

Derin bir yutkunuş sesi geldi kulağıma,o an kalbimin patlayacakmış gibi hızlanması ve nefes almakta zorlanmam bana hiç yardımcı olmadı. Ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşlarım beni bozguna uğrattı,oysa beni buraya gönderenler tekrar dönmemi isteyenler değil miydi?