Ο τελευταίος χειμώνας

Και εμενα μου ελειψες

Είχα καιρό να έρθω σε αυτό το δάσος. Όμως τίποτα δεν είχε αλλάξει.Το μονοπάτι, τα δέντρα και αυτή η ευχάριστη αύρα που εκπέμπει το δάσος κάθε φορά με κάνει να τα ξεχνάω όλα. Εδώ ήταν το αγαπημένο μου μέρος, εδώ μπορούσα να έρθω όταν ήμουν στεναχωρημένη και ήθελα να είμαι μακριά από όλους και όλα. Αυτό το μέρος είναι λες και έχει κάτι το μαγικό που σε ελκύει και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ήμουν τόσο απορροφημένη που δεν το κατάλαβα πως ήμουν είδη στην λίμνη. Είχα χαρούμενες αναμνήσεις από αυτό το μέρος. Εδώ κάναμε πικ-νικ με τους γονείς μου και κολυμπάγαμε το καλοκαίρι. Εδώ γνώρισα και τον Ντιμιτρη. Θυμάμαι πως ήταν το πιο ντροπαλό παιδί που είχα ποτέ γνωρίσει στην ζωή μου. Αλλά σύγχρονος και το πιο γλυκό και όμορφο παιδί. Παίζαμε μαζί τόσες πολλές ώρες που δεν το καταλαβαίναμε ποτέ περνούσε η ώρα. Ήταν ο καλύτερος μου κολλητός. Έχω καιρό να τον δω, μετά την κηδεία τον γονιών μου οι δρόμοι μας χώρισαν και δεν πρόλαβα να του πω ούτε ένα αντίο. Ελπίζω να μην έχει αλλάξει τόσο πολύ που να μην τον αναγνωρίσω.

- Βλέπω πως ακόμα θυμάσαι τον μονοπάτι και την λίμνη έτσι δεν είναι Ροζα.

- Είχα να ακούσει πολύ καιρό αυτό το όνομα. Μόνο ένα άτομα με έλεγε έτσι. Γύρισα πίσω και τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του και τα βλέμματα μας κλείδωσαν. Εκείνη την στιγμή τα πάντα εξαφανίστηκαν και υπήρχε μόνο αυτός και εγώ και τίποτα άλλο.

- Ντιμιτρη!

- Γεια σου , Ροουζ.

- Έτρεξα και τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Μου ελειψες!

- Και εμένα μου έλειψες. Μην ξεχνάς πως ακόμα μου χρωστάς ένα αντίο από τότε.

- Έχεις τόσα χρόνια να με δεις και το πρώτο πράγμα που μου λες είναι αυτό.

- Τι θες να σου πω πως μου έλειψες όσο τίποτα, το ότι σε έχω μπροστά μου μετά από τόσα χρόνια ή το ότι ομόρφυνες.

- Θα πάρω ως απάντηση το πρώτο.

- Χαζούλα, δεν άλλαξες καθόλου. Αλλά είσαι η δικιά μου χαζοχαρούμενη.

- Και εσυ ο χαζό γλυκούλης μου .

- Πως και από τα μέρη μας. Τι σε φέρνει εδώ;

- Ήρθα για διακοπές και να δω τους παππούδες μου.

- Εμάς δηλαδή δεν θα μας έβλεπες; Θα ερχόσουν εδώ και μετά θα έφευγες πάλι χωρίς να μας δεις;

- Φυσικά και όχι. Γι'αυτο ήρθα εδώ. Ήξερα πως εδώ θα σε έβρισκα.

- Και δεν έπεσες έξω να που είμαι. Στέκομαι μπροστά σου.

- Το βλέπω. Αν δεν με έλεγες Ροζα δεν θα είχα καταλάβει πως ήσουν εσυ. Έχεις αλλάξει τόσο πολύ.

- Με την καλή ή την κακιά έννοια.

- Φυσικά και με την καλή. Θυμάμαι πως όταν ήσουν παιδί με δυσκολία μίλαγες. Νόμιζα πως δεν μπορούσες να μιλήσεις στην αρχή αλλά όταν σε τσίμπησα για να δω αν θα φώναζες τότε κατάλαβα πως μπορούσες να μιλήσεις.

- Ακόμα το θυμάμαι. Μου πήρε μια ολόκληρη μέρα μέχρι να μου περάσει το πρήξιμο στο μάγουλο.

- Μα είχες τόσος στρουμπουλα και κόκκινα μάγουλα που κάθε φορά ήθελα να στα τσιμπήσω. Ήσουν τόσο γλυκό αγοράκι όταν ήσουν μικρός.

-Δηλαδή τώρα δεν είμαι;

- Τώρα δεν είσαι πια αυτό το γλυκό αγοράκι. Τώρα πια είσαι άντρας.

- Και εσυ δεν είσαι πια εκείνο το ενοχλητικό κοριτσάκι που με πείραζε συνέχεια. Τώρα πια έγινες μια σωστή γυναίκα.

- Τώρα αυτό πρέπει να το πάρω ως κομπλιμέντο ή όχι;

- Παρτο όπως θες.

Τότε μικρές νιφάδες από χιόνι άρχισαν να πέφτουν.

- Καλύτερα να πηγαίνουμε πριν δυναμώσει και γίνει θύελλα.

- Ναι καλύτερα να πηγαίνουμε.

- Θα σε συνοδέψω μέχρι το σπίτι σου.

- Ευχαριστώ. Η διαδρομή μέχρι το σπίτι την πέρασα γελώντας από τα αστεία του Ντιμιτρη.

- Εδώ είμαστε. Χαίρομαι που σε ξαναείδα Ροουζ.

- Και εγώ Ντιμιτρη.

- Εγώ να πηγαίνω.

- Αν θες περνά μέσα.

- Όχι δεν χρειάζεται. Θα περάσω καμία άλλη μέρα να σας επισκεφτώ. Αντίο!

- Αντίο και σε σένα. Τον είδα που απομακρυνόταν γέροντας. Μέχρι που η φιγούρα του εξαφανίστηκε στο δάσος. Μου είχα λείψει τόσο πολύ. Χαίρομαι που τον ξαναείδα.

Γεια σας
Έχω καιρό να ανεβάσω κεφάλαιο.
Ελπίζω το σημερινό να σας άρεσε αφήστε μου τα σχολεία σας για το κεφάλαιο. Μέχρι την επόμενη φορά ντασφιντανια.