Snow White and the Poisonous Apple ✔

#Chapter11

Nakatayo habang ang suot niya lang ay shorts, sando at naka sunglasses pa ito.

"Mind your own business" masungit kong sabi sakanya.

"Oh okay" nag kibit balikat naman ito.

"Uh? Would you mind pointing me where is the restaurant here?"

"Walang kainan dito, babalik ka pa sa downtown nila para makahanap ng makakainan" lumaki naman ang mga mata ko.

"You mean, sa isang araw tatlong beses akong babyahe papuntang downtown para lang makakain?"

"Pwede ka namang mamalengke may kusina naman yung mga cabin natin unless hindi ka marunong mag luto"

"Ofcourse I know how to cook but Filipino dishes? I don't think so" sabay kibit balikat.

"I can cook"

"Okay?"

"I can cook you a Filipino's dishes"

"Uhm? okay? thanks?" tumawa naman ito ng mahina.

"Samahan na kita sa downtown"

"You know, you're still a stranger and I can kick you Puedo eve korth" (I can even kill you) ngumiti naman ako sakanya.

"I'm not like what you think Miss Snow"

"What are then?"

"Attorney"

"Oh? I have to go"

"Sasamahan kita? or not?"

"It's up to you"

Nakita ko naman ang pag ngiti niya at nilock ang cabin niya at sinabayan akong mag lakad.

"So pwede ko bang malaman bakit ka andito?"

"Nag layas?"

"at dito pa talaga sa Mindanao?"

"I mean I'm here in the Philippines Because my brother drag me here and I'm here in Davao Oriental because I don't want to be with my brother"

Sumakay naman ako sa driver's seat at sa passenger's seat naman siya.

"Hindi ka naman taga dito pero pano mo nadala ang kotse mo dito sa Pinas?"

"Seatbelt please, because Alice gave it to me?"

Kinausap ko naman yung guard na babalik lang ako kasi yun ang sabi nitong lalaking kasama ko ngayon.

Minsan lang ako makaka encounter ng lalaking madaldal sa totoo lang.

"connection?"

"Yes"

Nakadating kami sa downtown na tahimik lang.

Bumaba naman kami sa Jollibee. Nag order naman ako ng pangdalawahan kahit hindi niya naman sinabi na kakain siya.

Pag lapag ko sa pagkain sa mesa, nagulat naman siya.

"Sa ganyang katawan pang dalawang tao ang kinakain mo?" gulat niyang tanong saakin.

"No, it's yours" inirapan ko naman siya at kumain nalang.

Kanina pa kumukulo yung tiyan ko kaya hindi ko nalang siya pinansin at kumain nalang ng kumain.

"Asan ba yung wet market nila dito?"

Nag kibit balikat naman ito.

"Sumama ka saakin tapos hindi mo alam kung saan?"

"Alam ko, nasa likod ng bus terminal lang yun"

"At take note Miss Snow hindi sila tumatanggap ng card don"

"I don't have a money"

"I do"

"Ayokong magkautang sa hindi ko kilala"

"Nag pakilala na ako sayo tatlong beses pa, I'm JM pang apat na yan ah!"

"Tsk"

Natigilan naman ako nang mag vibrate ang phone ko, kinuha ko ito sa bulsa ko at sinagot.

"Miss Kyril" bungad saakin sa tumatawag saakin

"Who's this?" tumingin naman saakin itong kaharap ko na may kunot sa noo, hindi ko na lamang iyon pinansin at tumingin nalang sa bintana.

"It's me Danny"

"Danny, why? how did you know my number?"

"Mrs. Hilgen gave it to me, I can't contact you, I just need to inform you, you have a client"

"What that perra Kyril? Sabes que no puedo llegar a casa todavía" (alam mong hindi pa ako makakauwi)

"I know Ms. Kyril, that's why I scheduled it next week"

"Good, don't know dare give my number to anyone even mama and papa don't especially my estúpido hermano"

"seguir senyorita Misha"

"Good, bye for now Danny"

Binaba ko na yung tawag at binalik ito sa bulsa ko.

"Boyfriend mo?"

"No, my secretary"

"Now I'm curious what's your job and who really are you medyo narinig ko lang yung apilyedong Kyril"

"Too much information you get, you're making your life shorter and curiosity can kill you"