Lucasတေယာက္ JungWooကို ေပြ႔ခ်ီလာၿပီး ကုတင္ေပၚတင္ကာ အဝတ္အစားလဲေပးၿပီးေနာက္ ေရပတ္တင္ေပးေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ပူက်စ္ေနတဲ့ လက္ျဖဴျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးကို ကိုင္ကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ ဖိကပ္လိုက္သည္။..ျမန္ျမန္သက္သာလာပါေတာ့ ကေလးရယ္......
_________________________
Ph ringing 🎶🎶🎶
DoYoungနဲ႔ TaeYongတို႔ႏွေယာက္ JungWooကို လိုက္႐ွာေနတုန္း DoYoung ph ျမည္လာတာေၾကာင့္....
"Yeoboselyo"
"DoYoung Hyung...ကြၽန္ေတာ္LucasပါHyung"
"အင္း..Lucas"
"JungWoo ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္ေနလို႔ Hyung...ဘာျဖစ္လာတာလဲမသိဘူး..ငိုထားတယ္ထင္တယ္..."
"ဟင္...JungWoo....ကေလး..က...ကေလးက Lucasဆီမွာ...ဟုတ္လား...Hyung အခုလာခဲ့မယ္ Lucas....ဒါပဲေနာ္"
DoYoung phခ်လိုက္ၿပီး TaeYongကို ေျပာကာ Lucasတို႔အိမ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။
___________________________
Ting~Tong
Lucas bellျမည္သံေၾကာင့္ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္ၾကည့္ေတာ့ Doyoung Hyungႏွင့္ Taeyong Hyung...Lucasလည္း တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ကာ
"Lucas!!...JungWooေရာ..ဘယ္မွာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲမွာ Hyung....ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပဲ ေမ့လဲသြားတာ...ဖ်ားေနတယ္Hyung"
Lucasေျပာၿပီးတာနဲ႔ Doyoungတေယာက္ Lucasအခန္းဆီသို႔ အသည္းအသန္ တတ္လာခဲ့သည္။
"အခုအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီထင္တယ္Hyung"
Lucasေျပာၿပီး Taeyongႏွင့္အတူ ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။
Doyoungတေယာက္ JungWooဆီသြားကာ ႏွဖူးေလးကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ ပူျခစ္ေနသည္။
Hyungအမွားေတြပါ ကေလးရယ္......
သူေတြးေနတုန္း........
"Hyung!!...Hyung!!...အင့္....JungWooေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...ဟင့္...JungWooကို...အင့္...မထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္...ဟင့္"
သူ႔လက္ကိုဆြဲထားရင္း ေယာင္ေနတဲ့ JungWooကိုယ္လံုးေလးကို ဖက္ထားလိုက္ၿပီး သူပါ မ်က္ရည္ေတြ က်ဆင္းလာကာ
"Hyungကေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရယ္....Hyungကမွားသြားပါတယ္...မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကေလးရယ္...Hyungက...Hyungက မွားသြားပါတယ္..."
JungWooကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားရင္း ခဏၾကာေတာ့ ကေလးက ႐ႈိက္သံေလးေတြ စဲသြားရင္း Doyoungရင္ခြင္ထဲ ျပန္လည္ ၿငိမ္သက္သြားသည္။
Doyoungလည္း JungWooကိုယ္ေလးကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ကာ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာၿပီး Lucasကို ႏႈတ္ဆက္ကာ Taeyongကိုေခၚၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့သည္။
_________________________
"Hyung ျပန္ေတာ့ေလ...ေနာက္က်ေနၿပီ"
"အင္း...Youngnieရရဲ႕လား"
"အင္း..ရတယ္Hyung...ဂ႐ုစိုက္သြားဦး"
"အာ့ဆို ကိုယ္သြားၿပီေနာ္...မနက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
"အင္း"
Taeyongေျပာၿပီး Doyoungနဖူးေလးကို တခ်က္နမ္းကာ ထြက္သြားသည္။
DoYoungတေယာက္ JungWooကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္ေအာင္ ေစာင္ျခံဳေပးလိုက္ၿပီး ဝရန္တာဘက္ကို ထြက္လာကာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"Appa!...Omma!...ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္တယ္မလားဟင္...ကြၽန္ေတာ္ေလ ကေလးကို လက္နဲ႔ရြယ္ဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးဖူးပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္.... ကေလးမ်က္ရည္က်ရတာ....ကြၽန္ေတာ္ေလ...အင့္...ဟင့္"
ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးေျပာေနတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ကေတာ့ ဝမ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္ ထပ္မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘဲ တိတ္တိတ္ေလးငိုေနခဲ့သည္။
အဲ့ညမွာပဲ သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို ခက္ခက္ခဲခဲ ခ်လိုက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏုိင္မွာလဲ....
_________________________
To be continued......
#Ep12end
14 Jun 2019
Part-12
Start from the beginning
