The Switch

H1: Judging You

~Liv~

De tranen stromen over mijn wangen. We hebben de derde avond op rij al niks kunnen eten. Ik hoor mijn moeder Sofie en Maya in hun bedje leggen. Ik trek de warme deken over mijn hoofd. De deur gaat zachtjes open. "Nee!" roep ik. Het bed piept als ik zo diep mogelijk weg probeer te kruipen. Ik voel een aai over mijn haar. "Ik weet dat het moeilijk is en dit geen normale opvoeding is, maar je moet het toch leren accepteren" "Accepteren?" Vraag ik boos. "Moet ik het accepteren dat ik alleen maar ontbijt kan eten, voor al mijn broertjes en zusjes moet zorgen en niet eens elke dag naar school kan?"  Ze zucht. "Ik kan het niet allemaal alleen doen Liv, ik moet in mijn eentje aan geld komen nu je vader er niet meer is." "Neem gewoon een keer de hulp aan die opa en oma bieden" Ik kom onder mijn deken vandaan en ren weg uit mijn kamer.

Ik ren, en ik ren ik weet niet eens waar naartoe. De mensen op straat kijken me raar aan. Ik snap het wel, ik zie er ook uit alsof ik aan de drugs zit. Daar zitten er veel van in de stad. Laatst probeerden twee enge mannen me nog iets te verkopen, Ik ben hard weggerend.  -BAM-    Ik val op de grond. Er gaat een harde pijnscheut door mijn linkerknie. Er komt een lange, blonde vrouw uit de auto gestapt. "O, meisje gaat het wel?" Langzaam sta ik op. Dit kan er ook nog wel bij, denk ik bij mezelf. "Ik had je helemaal niet gezien!" "Maakt niet uit mevrouw, het ligt aan mezelf" Ik probeer er onderuit te komen door gehaast weg te lopen. "Kan ik iets voor je doen?" Vraagt ze nog snel.

Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, nu zie ik er nog slechter uit. De kerkklok slaat, het is al half twaalf. Ik ben in het parkje gaan zitten waar ik vroeger altijd kwam met Noud, hij wilde altijd met me spelen. Dat is ondertussen al jaren geleden, nu haat hij me. Hij wilde niet meer met me op de kamer slapen en nu zit ik opgescheept met Jade en Jesse. De tweeling. Tweelingen zitten bij ons in de familie. Mijn vader was een tweeling, en tante Doortje en mijn moeder zijn een tweeling. Vroeger nam Doortje mij vaak mee naar het strand. Sinds de ruzie met mijn moeder van 2 jaar geleden is ze nooit meer gekomen. Soms vraag ik me af waarom ik geen tweeling ben. Ik heb alleen maar jongere broertjes en zusjes en heb niemand om mee te praten. Ik sta op van het bankje. Ik moet even lopen. In de verte zie ik een meisje lopen van zo'n 13 jaar. Mijn leeftijd. Eerst denk ik dat het mijn oude vriendin Daisy is en wil snel weglopen maar zie net op tijd dat het haar niet is.
Ik schrik. Het lijkt net alsof ik mezelf zie lopen. Maar dan de betere versie. 'Ik' heb een lichtroze jurkje aan, nette rode schoenen, mijn haar is gekamd, en geen wond op mijn knie. Ik besef dat ik al een paar seconden naar het meisje kijk. Haar worden groot.

Bedankt als je het eerste deel van 'The Switch' hebt gelezen! Dit is mijn eerste verhaal op Wattpad dus als je dingen opmerkt in mijn verhaal, graag! Ik hoop dat jullie het eerst deel leuk vonden en laat zeker een reactie achter!

XXXX    Ourxstory